ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3787

“ผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร”

ฮาร์วีย์มีสีหน้าเคร่งขรึม

“ผมรู้แค่ว่าไม่มีใครมีสิทธิ์มาบังคับให้เราคุกเข่าได้!”

“เราจะไม่คุกเข่า!

“นี่คือความภาคภูมิใจของประเทศที่มีประวัติศาสตร์มายาวนานถึงห้าพันปี!”

“ประวัติศาสตร์ยาวนานถึงห้าพันปีเหรอ?”

เดนหัวเราะอีกครั้ง และกวาดตามองฮาร์วีย์

“ผมบอกคุณทุกอย่างที่ผมอยากจะพูดแล้ว หัวหน้าตอร์เรสควรตัดสินใจว่าเราควรทำยังไงต่อไป

“แต่ยังไงก็ตามถ้าคุณสามารถทำอย่างที่พูดได้จริงโดยไม่ยอมแพ้ไปซะก่อน ผมก็จะยุติความขัดแย้งระหว่างเราทันที แล้วผมจะยอมถูพื้นในหอฝึกยุทธ์ให้คุณด้วย!

“แต่ถ้าคุณยอมคุกเข่า ผมจะตอบแทนคุณอย่างสาสมที่ทำให้ขาของลูกสาวและลูกเขยของผมต้องพิการ…”

เดนออกไปพร้อมกับคนของเขาพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะไล่หลังเขาไป

ฮาร์วีย์มองดูอย่างสงสัยในขณะที่เดนเดินจากไป

เขาปิดประตูแล้วยิ้มให้โคลตัน

“คุณอยู่ในตำแหน่งนี้มาสักพักหนึ่งแล้วนะหัวหน้าตอร์เรส ผมแน่ใจว่าคุณต้องได้เห็นอะไร ๆ แล้ว

“นี่ไม่มีอะไรเลย”

"ไม่มีอะไรจริง ๆ เหรอ?"

โคลตันถอนหายใจ สีหน้าของเขาดูแย่มาก

“เรื่องนี้มีอะไรมากกว่านั้นฮาร์วีย์

“คำพูดของเดนฟังดูรุนแรงไปหน่อย แต่เขาก็พูดถูก

“ประเทศของเรามีความแข็งแกร่งขึ้นมาก แต่ตอนนี้เรามีจำนวนน้อยกว่าอย่างสิ้นเชิง

“นอกจากนี้เราก็ไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากราชสำนักได้ด้วย ถ้าเราชนะด้วยวิธีนั้นผู้คนก็จะวิพากษ์วิจารณ์เราได้!

“นอกจากนี้ก็ยังยากด้วยที่จะพึ่งพาแต่สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้เท่านั้น

“พวกเขาไม่กล้าเป็นปรปักษ์กับพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงขอความช่วยเหลือจากอินเดีย

“ถึงแม้ว่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่จะค่อนข้างน่ากลัว แต่คนพวกนั้นก็ไม่มีอะไรเลยในสายตาของผม”

“อย่างนั้นเหรอ…?”

โคลตันหัวเราะอย่างขมขื่น

“จริง ๆ แล้วสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของอินเดียก็ยากจะจัดการได้อยูแล้ว แต่ยังมีสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศแถบหมู่เกาะที่รวมตัวกับคนอื่น ๆ เพื่อต่อต้านศัตรูที่มีร่วมกันด้วย

“เมื่อพวกเขาแสดงอำนาจเหนือกว่า ประเทศทางแถบทะเลใต้ ตะวันออกไกล และประเทศเล็ก ๆ อื่น ๆ ก็น่าจะเข้าร่วมกับพวกเขาด้วย

“แล้วเราจะสู้กับคนพวกนั้นได้ยังไง?”

“บางทีเราก็ไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น”

ฮาร์วีย์ยิ้มด้วยท่าสงบนิ่งเหมือนเดิม

“ถ้าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้สองแห่งนั้นถอนตัวออกไปล่ะ อินเดียกับประเทศหมู่เกาะต่าง ๆ นั้นจะทำกันยังไง?”