ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3793

ฮาร์วีย์คิดว่าในขณะที่เขาพยายามแสดงบทบาทของเขาในฐานะนายน้อย...

ซามูเอลก็ยังคงเป็นนายใหญ่ที่ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างในหลงเหมิน

ฮาร์วีย์เชื่อว่าเขาจะไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ ทั้งสิ้น ถ้าเป็นเพียงตำแหน่งกิตติมศักดิ์

แต่ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ ความรับผิดชอบทั้งหมดก็ถูกเทมาให้เขาทันที!

ซามูเอลหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นฮาร์วีย์นิ่งอึ้งไป

“ด้วยความที่เราได้ทำข้อตกลงกันแล้ว นายก็ไม่สามารถกลับคำพูดได้อีกแล้วนะฮาร์วีย์

“คราวนี้นายจะต้องต่อสู้กับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่!

“และด้วยความที่เรื่องนี้เป็นเรื่องของโลกใต้ดิน หลงเหมินจึงมีพลังมหาศาล!

“จากนี้เป็นต้นไปนายจะเป็นผู้ควบคุมทรัพย์สมบัติและสายสัมพันธ์ทุกอย่างขององค์กรแห่งนี้

“นายไม่ได้เป็นแค่ตัวแทนของตัวนายเองอีกต่อไป

“นายต้องต่อสู้เพื่อชื่อเสียงของหลงเหมิน!”

ฮาร์วีย์ถอนหายใจ

“พอได้แล้วท่านผู้เฒ่า หยุดยั่วยุผมได้แล้ว มีแค่ตัวตลกเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นเองที่ผมต้องจัดการ"

มีสายสัมพันธ์บางสายที่เขาไม่อยากจะใช้เลย และมีโทรศัพท์บางสายที่เขาไม่อยากจะโทรไปหาเลย...

ท้ายที่สุดแล้วนี่ก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ซามูเอลยิ้มหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น

"ใช่แล้ว ฉันจะรอดูนายยุติความวุ่นวายของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่นั้น"

“ปัดโธ่เอ๊ย! นี่ไม่ใช่นายน้อยยอร์กหรอกเหรอ?!

“อะไรกัน? นายกำลังขอความช่วยเหลือจากคนที่กำลังจะตาย ตอนนี้นายทำอะไรเองไม่ได้เลยเหรอ?

“นายไม่รู้เหรอว่าซามูเอลได้พิการไปครึ่งตัวแล้ว? เขาไม่สามารถยืนด้วยสองขาของตัวเองได้!

“นายคิดว่าเขาจะช่วยได้ยังไงล่ะ?

“นายคิดว่าเขาจะพานายผ่านพ้นเรื่องนี้ไปได้เหรอ?”

“ฉันก็อาจจะคิดที่ปล่อยนายไป

“ถ้าไม่อย่างนั้นนายก็คงนึกภาพไม่ออกหรอกว่านายจะลงเอยด้วยความสยองขวัญขนาดไหน!

“เอาอย่างนี้ไหมล่ะ? ถ้านายอับอายเกินกว่าจะคุกเข่าต่อหน้าราชวงศ์อินเดียล่ะก็ นายก็แค่หมอบคลานเข้ามาขอโทษตรงนี้ก็ได้

“ถ้านายทำอย่างนั้นฉันก็อาจจะคิดที่จะขอให้สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้เหล่านั้นยอมอ่อนข้อให้นายบ้าง"

ไคลด์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจราวกับว่าเขาควบคุมฮาร์วีย์เอาไว้ได้แล้ว

ผู้หญิงสวย ๆ หลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาส่งเสียงหัวเราะเหมือนลูกไก่โง่ ๆ

'การเหยียบย่ำผู้คนของเจ้าชายออสบอร์นให้ความรู้สึกดีมาก!'

เพียะ!

ซามูเอลลุกขึ้นยืนทันที แล้ววินาทีต่อมาเขาก็เหวี่ยงหลังมือไปบนใบหน้าของไคลด์

“แกคิดว่าฉันเป็นคนพิการเพียงเพราะว่าฉันเงียบมาตลอดอย่างนั้นเหรอ?”