ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3826

ใบหน้าของซีอีโอลีดูมืดมนลงทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

เมื่อฮาร์วีย์พูดจบแล้ว เขาก็รีบตอบพร้อมกับโค้งคำนับด้วยความเคารพ "ไม่ต้องเป็นห่วงครับคุณยอร์ก"

“ผมจะให้คำชี้แจงที่ยุติธรรมเกี่ยวกับเรื่องนี้เอง

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะทำให้แน่ใจว่าไม่ว่าใครก็ตามที่มาจากประเทศ H จะไม่ได้รับการปฎิบัติอย่างไม่ยุติธรรมเช่นนี้!”

ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดอะไรออกมา ซีอีโอก็รีบเหวี่ยงฝ่ามือไปออกไปทันที

การเคลื่อนไหวของเขาช่างเป็นอะไรที่โหดเหี้ยมทว่าแม่นยำ โดยตบหน้าดาฟนี่และคนอื่น ๆ ไปรอบ ๆ ห้องจนหน้าบวมเป่งไปตาม ๆ กัน

ผัวะ!

จากนั้นซีอีโอลีก็เตะดาฟนี่ลงไปกองกับพื้น แล้วกระทืบใบหน้าที่สวยงามของเธอหลังจากนั้น

จมูกของดาฟนี่หักครึ่ง มีเลือดเปรอะเปื้อนใบหน้าอันน่าเกลียดของเธอในตอนนี้ ช่างเป็นอะไรที่ดูน่าเวทนานัก

ซีอีโอลีหันกลับมามองฮาร์วีย์อย่างให้ความเคารพยำเกรง

“คุณยอร์กครับ! แค่นี้พอไหมครับ?”

“ไม่พอ"

ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็นเช่นเคย

“คุณจะจัดการกับไอ้หัวขโมยที่ใช้กฎหมายของแบล็คเบิร์น ซิตี้ยังไง?”

“ผมเข้าใจแล้วครับ"

ซีอีโอลีพยักหน้าแล้วโบกมือ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรูปร่างสูงใหญ่หลายคนรีบวิ่งไปหาหัวขโมยคนนั้นทันที

ส่วนฮาร์วีย์ก็เก็บข้าวของอย่างใจเย็น ก่อนจะเดินออกจากสถานที่แห่งนั้นท่ามกลางสายตาที่จ้องมองอย่างตกตะลึงของฝูงชน

สิบนาทีต่อมาฮาร์วีย์ก็มาถึงประตูทางออกของสนามบิน

เขากวาดตามองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบเคทีเลย มีแต่รถปอร์เช่ 718 จอดอยู่ในบริเวณจุดที่ให้จอดรอ

คนขับรถคันนั้นเป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างเพรียวบางและมีใบหน้าที่สวยงดงาม เธอสวมแว่นกันแดดชาเนลพร้อมกับถือป้ายที่มีชื่อของฮาร์วีย์ติดอยู่

รูปโฉมและกิริยาท่าทางของเธอช่างดูสะดุดตามาก ผู้คนในบริเวณนั้นไม่สามารถละสายตาจากภาพที่เห็นนั้นได้เลย

มีผู้ชายหลายคนอยากจะพูดคุยกับเธอ แต่พวกเขาไม่สามารถรับมือกับแสงออร่าที่ดูทรงอำนาจของเธอได้

“เวลาของฉันมีค่ามากนะ!”

เธอเป็นผู้หญิงที่มีมาตรฐานสูง จึงเป็นธรรมดาที่เธอจะรู้สึกโกรธนิดหน่อยหลังจากต้องรอคอยผู้ชายคนหนึ่งมานานตลอดเช้าวันนี้

ฮาร์วีย์ส่งยิ้มที่แสดงความขอโทษให้เธอ

“ผมขอโทษที่รบกวนเวลาพักผ่อนของคุณ"

หลังจากเห็นฮาร์วีย์แสดงความสุภาพออกมา เอลเลนก็ชะงักงันไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ส่งยิ้มจาง ๆ ให้ เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแตกต่างจากผู้ชายส่วนใหญ่ในทะเลใต้

“ลืมมันไปเถอะค่ะ นี่ถือเป็นเรื่องเล็กน้อยอยู่แล้ว

“ฉันเป็นเพื่อนของเคทีค่ะ ปัญหาของเธอก็คือปัญหาของฉัน ฉันมาที่นี่เพื่อมารับคุณค่ะ

“เชิญขึ้นรถค่ะ! ฉันจะพาคุณไปพบเธอเอง หวังว่าคุณจะสามารถทำให้คุณปู่ของเธอกลับมาเป็นปกติได้"

เอลเลนเปิดประตูรถแล้วผายมือเชิญฮาร์วีย์เข้าไปข้างใน แล้วรถคันนั้นก็แล่นออกจากสนามบินด้วยความเร็วสูง โดยมุ่งหน้าไปยังย่านใจกลางเมืองแบล็คเบิร์น ซิตี้

ครึ่งชั่วโมงต่อมารถก็มาจอดอยู่หน้าวิลล่าที่มีกลิ่นอายของทะเลใต้อย่างชัดเจน