ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3830

"ผมไม่ใช่หมอ ผมไม่ได้มาจากสนามฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์ด้วย" ฮาร์วีย์เริ่มพูดอย่างสงบ

“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะในการฆ่าเล็กน้อย ผมสามารถช่วยชีวิตผู้คนได้ด้วยความรู้นั้น มีปัญหาอะไรเหรอ?”

“มีแน่นอน!”

กาเอลทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

“ผมก็เป็นนักศิลปะการต่อสู้เหมือนกัน! แน่นอนว่าผมก็รู้ในเรื่องนั้น!

“ปัญหาก็คือ...คุณต้องเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้!

“พูดง่าย ๆ ก็คือคุณต้องเป็นอัจฉริยะที่มีประสบการณ์โชกโชน ถึงจะสามารถช่วยชีวิตผู้คนด้วยศิลปะแขนงนั้นได้

“ถ้าคุณคิดว่าคุณมีความสามารถจริง ๆ ล่ะก็ แสดงให้ผมเห็นหน่อยสิว่าคุณมีความรู้อะไรบ้าง!

“ถ้าคุณทำไม่ได้ก็ควรหยุดโกหกคุณคอบบ์ซะ เพราะคุณกำลังขัดขวางเราในการหาวิธีรักษาผู้อาวุโสคอบบ์อยู่!

“เราจะหาวิธีทำให้ผู้อาวุโสคอบบ์มีอาการดีขึ้นในเร็ววันด้วยการใช้ยาและศิลปะการต่อสู้!”

กาเอลมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาท้าทายก่อนจะชี้ไปที่แผนการรักษา ที่ทุกคนได้รวบรวมมาวางไว้บนโต๊ะ

“ทำไมเราไม่โชว์แผนการรักษาอันยอดเยี่ยมของทะเลใต้ให้ชายโง่เง่าคนนี้ดูหน่อยล่ะ?”

เพื่อจะแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นผู้นำกลุ่มคนพวกนี้ได้อย่างยอดเยี่ยมนั้น กาเบลจึงตัดสินใจเหยีบยย่ำฮาร์วีย์แบบไม่ยั้ง

“ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น"

ฮาร์วีย์ไม่อยากให้กาเอลมากวนใจอีกต่อไป แต่เขาก็ไม่สามารถนั่งทำตัวตามสบายได้เมื่อเขาโดนยั่วยุอยู่ตลอดเวลา

“ถ้าผมเดาไม่ผิด...แผนการรักษาของคุณคือการหยุดยั้งแสงออร่าที่อยู่ในตัวผู้อาวุโสคอบบ์

“จากนั้นคุณจะต้องทำการผ่าตัดอีกหลายครั้ง เพื่อเอาเลือดที่คั่งค้างออกมาและทำการจัดกระดูกให้เข้าที่

“แล้วสุดท้ายจอมขมังเวทย์ก็จะดึงพลังชีวิตสุดท้ายที่อยู่ในตัวเขากลับมา

“ผมพูดถูกไหม?”

“แผนการของคุณไม่ได้แย่อะไรเลย ซึ่งน่าจะช่วยชีวิตผู้อาวุโสคอบบ์ได้ ถ้าทุกคนทำได้ดีเขาก็น่าจะกลับมาเป็นปกติได้ในไม่ช้า...

“แต่! คุณกำลังทำให้เทพสงครามต้องพิการ!

“คุณกำลังทรมานเขา!

“เมื่อมาถึงจุดนี้ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังปฏิบัติงานตามคำสั่งของคนอื่น หรือแค่เป็นคนโง่เขลาเบาปัญหาเท่านั้นเอง!”

เกเอลตัวสั่นเทา ใบหน้าของเขาดูซีดเผือด เขาคว้าแผนการรักษาออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว ด้วยความรู้สึกไม่เชื่อสายตา

“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เลย! คุณคิดเรื่องนี้ออกมาได้ยังไง?!”

ทั้งแพทย์ นักศิลปะการต่อสู้ และจอมขมังเวทย์ต่างก็ตกตะลึกเช่นกัน

พวกเขาทั้งหมดกำลังอ้าปากเพื่อจะพูดอะไรออกมา แต่พวกเขาไม่สามารถเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียว

เอลเลนก็รู้สึกประหลาดใจกับคำพูดของฮาร์วีย์ด้วย เธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะเป็นคนที่น่าประทับใจเช่นนี้