ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3877

ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็นก่อนจะกวาดตามองกาเอล

“ถ้าฉันไม่ชอบใจอะไรแบบนั้นล่ะ?”

“คุณกล้าขัดขืนความปรารถนาดีของผมเหรอ?

กาเอลจ้องมองด้วยสายตาขี้เล่นราวกับกำลังเล่นเกมแมวจับหนูอยู่กับฮาร์วีย์ เขาอยากให้ฮาร์วีย์ปฏิเสธข้อเสนอนี้ตั้งแต่แรกเริ่ม

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องขอโทษด้วย แต่ผมปล่อยคุณไปเพื่อเห็นแก่คุณคอบบ์ไม่ได้

“ชื่อเสียงของผมคงเสียหายป่นปี้แน่ถ้าทำอย่างนั้น"

เนลลีและคนอื่น ๆ ทำสีหน้าดูถูกเหยียดหยามอย่างมากหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น

'เขายังอวดเบ่งต่อหน้านายน้อยแพดโลว์อยู่อีกเหรอ?'

'เขากำลังเผชิญหน้ากับความตายอยู่นะเนี่ย!'

'แกยังไม่ยอมถอยทั้ง ๆ นายน้อยแพดโลว์ให้ทางออกแล้วเนี่ยนะ?! ปากเปราะ ๆ ของแกต้องพาแกล่มจมแน่นอน!'

กาเอลโบกมือก่อนที่ผู้คนในชุดคลุมหลายสิบคนจะเดินออกมาทางด้านหลัง

พวกเขาต่างทำสีหน้าดุดันในขณะที่ชักดาบออกมา

เนลลี เรย์น และคนอื่น ๆ หัวเราะอย่างสนุกสนานเมื่อเห็นภาพนั้น

กาเอลแสดงท่าทีเย่อหยิ่งราวกับว่าเขาเป็นราชาแห่งโลกใบนี้

“หักขาของเขาซะ ทำให้เขาคุกเข่าลงให้ได้" กาเอลร้องบอกในขณะโบกมือไปมาอย่างเย็นชา

“ถ้าเขาขัดขืนก็ฆ่าเขาได้ทันที!”

สาวกสี่คนของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก้าวออกมาข้างหน้า แล้วชี้ปลายดาบไปที่หัวของฮาร์วีย์

มีบางคนถึงกับเอาไม้เบสบอลออกมาเพื่อใช้หักขาของฮาร์วีย์

สายตาของจูเลียนเปลี่ยนมาดูเย็นชา เขาอยากลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อฮาร์วีย์ในตอนนี้...

แต่ฮาร์วีย์โบกมือห้ามเอาไว้ เขากับจูเลียนทำการต่อสู้ได้สบายอยู่แล้ว...

แต่คงจะไม่ดีแน่ถ้าไอรีนและเอลเลนต้องถูกลากเข้ามาในการต่อสู้ด้วย

เขาไม่อยากเห็นอะไรแบบนี้เลย

“ฉันมีข้อสงสัย"

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าโดยไม่สนใจดาบที่กำลังชี้มาที่เขาเลย

“นายกำลังพยายามเอาเรื่องของครอบครัวคอบบ์มาเล่นงานฉันใช่ไหม?

โดยมีลูกน้องที่ไว้ใจได้สองสามคนเดินตามมาข้าง ๆ

เธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหญิงสาวจากตระกูลคอบบ์ เธอคือเคที คอบบ์นั่นเอง

เคทีมองไปที่ฮาร์วีย์ทันที เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากแน่ใจว่าเขายังมีอวัยวะอยู่ครบ

กาเอลขมวดคิ้ว

“คุณมาที่นี่ทำไมเหรอเคที?”

เนลลียืนตัวแข็งทื่อ

“คุณคอบบ์"

“คุณคอบบ์" คนอื่น ๆ ได้ส่งเสียงทักทายขึ้นมาพร้อมกัน

เคทีทำเมินเฉยต่อคนพวกนั้นแล้วเดินเข้าไปหาฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเย็นชา

“ฉันได้ยินว่ามาคุณกำลังวางแผนที่จะหักขาผู้ชายของฉัน...” เคทีพูดในขณะที่จ้องมากาเอล

“คุณยังไม่คุกเข่าอีกเหรอ?! ขอโทษออกมาเดี๋ยวนี้!

“ใครให้สิทธิ์นั้นกับคุณ!”