ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3889

"ไอ้สารเลว!”

เมื่อเห็นน้องสาวโดนตบหน้า อีเดนก็ร้องตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยวและพุ่งไปข้างหน้าอย่างเดือดดาล

ฮาร์วีย์คว้าคออีเดนอย่างใจเย็น แล้วศีรษะของอีเดนก็กระแทกลงบนโต๊ะหิน

โครม!

เกิดเสียงกระแทกดังลั่นแล้วทำให้ชุดน้ำชาบนโต๊ะแตกเป็นเสี่ยง ๆ

มีเลือดมากมายปกคลุมอยู่บนใบหน้าของอีเดน

ฮาร์วีย์ดึงอีเดนออกไปโดยหัวของอีเดนหมุนอย่างต่อเนื่องจากการโดนโจมตี จากนั้นฮาร์วีย์ก็เตะอีเดนลอยกระเด็นออกไปด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว

ตระกูลคอบบ์ตัวแข็งทื่อ วินาทีต่อมาพวกเขาก็พุ่งเข้าหาฮาร์วีย์พร้อมกับเก้าอี้หิน

ฮาร์วีย์ตบพวกเขาออกไปทันทีโดยไม่ได้ให้เวลาพวกเขาได้เหลือบมองเลย

เขาตบทุกคนที่อีเดนพามาลงไปกองกับพื้นอย่างต่อเนื่อง

ในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งนาที ผู้คนจากตระกูลคอบบ์หลายสิบคนก็ล้มลงไปกองกับพื้น พวกเขาต่างเอามือกุมหน้าในขณะที่ร่างกายกระตุกด้วยความเจ็บปวด

“ฉันไม่สนหรอกว่าแกมาจากไหนหรือมีความสามารถอะไร ไอ้เด็กน้อย...

“แต่นี่คืออาณาเขตของตระกูลคอบบ์

“เราเป็นหนึ่งในตระกูลที่ยิ่งใหญ่แห่งทะเลใต้!

“คนแปลกหน้าที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอย่างแกไม่สามารถทำอะไรตามอำเภอใจได้!”

ผู้อาวุโสคนหนึ่งลุกขึ้นยืนพร้อมกับแสดงสีหน้าที่ดูมีความชอบธรรม

“แกเป็นคนไม่เคารพกฎหมายหรือไง? กล้าดียังไงมาทำร้ายคนของเราแบบนี้!

“แกจะต้องชดใช้ในเรื่องนี้! แก...”

ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดจบฮาร์วีย์ก็ตบเขาออกไปทางด้านข้าง

“ทำไมคุณไม่หยุดยั้งอีเดนและคนอื่น ๆ จากการกระทำเช่นนี้? ทำไมคุณถึงไม่ออกมา?

“คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน?” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น

“นายน้อยคอบบ์พยายามจับสมาชิกที่ไร้ยางอายของตระกูลเท่านั้นเอง! จึงเป็นธรรมดาที่เขาจะต้องใช้วิธีการที่รุนแรงไปหน่อย!” ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งที่ไว้เคราร้องบอก

“แล้วอีกอย่างหนึ่งนะ เรื่องนี้เป็นเรื่องภายในครอบครัว! แก...”

นี่เป็นเรื่องที่ยกโทษให้ไม่ได้จริง ๆ!

ผู้อาวุโสพวกนั้นต่างรู้สึกโกรธแค้นอย่างควบคุมไม่อยู่ พวกเขากำลังคิดหาวิธีที่จะกำจัดฮาร์วีย์ให้สิ้นซาก

“พอได้แล้วฮาร์วีย์"

ในที่สุดเคทีก็ได้สติ

“คุณปู่ของฉัน...ไปช่วยเขาก่อน...”

“ไม่เป็นไรหรอก จูเลียนกับไอรีนไปอยู่ที่นั่นแล้ว

“ผู้อาวุโสคอบบ์ถูกนำตัวไปยังสถานที่ปลอดภัยแล้ว"

ฮาร์วีย์ส่งยิ้มจาง ๆ ให้เคที เขาได้เตรียมพร้อมไว้ทุกอย่างแล้วก่อนจะเข้ามาที่นี่

เคทีถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

เธอไม่ได้สนใจความปลอดภัยของตัวเองเลย แต่ถ้าเป็นเรื่องคุณปู่ของเธอแล้วล่ะก็เป็นคนละเรื่องเลย

เธอรู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินว่าเขาปลอดภัยแล้ว