ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3918

ดวงตาของรูสเตอร์กระตุกเมื่อเห็นภาพนั้น เขาอยากจะก้าวไปข้างหน้าแต่ตระหนักว่าร่างกายของเขาสั่นเทาอยู่ตลอดเวลา

รูสเตอร์แทบจะไม่สามารถบีบเค้นความกล้าเฮือกสุดท้ายออกมาได้เมื่อเขาจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์

“แกเป็นใครกันไอ้เด็กน้อย?” เขาถามด้วยสายตาเย็นชา

เขาได้รับการฝึกฝนอยู่ในสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้มาหลายปีแล้ว ตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมาเขายังได้ต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญมามากมายหลายคนด้วย

เขาเคยต่อสู้กับเหล่าอันธพาลมากมายในสามเหลี่ยมทองคำมาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนที่จัดการได้ยากอย่างฮาร์วีย์

ผัวะ!

ฮาร์วีย์เหวี่ยงเท้าไปข้างหน้าโดยไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว

รูสเตอร์ใช้มือสกัดกั้นเอาไว้โดยสัญชาตญาณแต่กลับถูกหักครึ่งทันที

เขาถูกเตะลอยละลิ่วไปชนเสาหินอ่อนก่อนจะไถลลงมาอย่างช้า ๆ

มีเลือดไหลออกมาจากรูเปิดทุกช่องทาง เขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เขาอยากจะพูดอะไรออกมาแต่สุดท้ายก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แม้แต่คำเดียว

'เขาบ้าไปแล้ว!'

ความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์น่ากลัวมาก ฝูงชนต่างก็ไม่กล้าสบตาเขา

นี่เป็นตัวอย่างที่ดี ของคำว่า อยู่ยงคงกระพัน อย่างแท้จริง

ออร่าของฮาร์วีย์ทำให้สถานที่แห่งนั้นเงียบกริบ ผู้คนที่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดต่างหยุดตัวเองเอาไว้ทันที เพราะกลัวว่าฮาร์วีย์จะรำคาญเสียงร้องของพวกเขา

ฮาร์วีย์เดินไปหาไอรีนก่อนจะยื่นเสื้อแจ็คเก็ตของเขาให้กับเธอ

“เธอโอเคไหม?” ฮาร์วีย์พูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

ไอรีนตัวแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเผยรอยยิ้มจาง ๆ

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ"

จูเลียนทำสีหน้าแสดงความเสียใจ

“ผมขอโทษนะครับคุณยอร์ก ผมทำให้คุณต้องได้รับความอับอายอย่างมาก

“ผมประมาทไปหน่อย ผมไม่เพียงแต่พาคนไปน้อยเท่านั้น แต่ยังขัดขวางความสามารถของตัวเองด้วยการดื่มแอลกอฮอล์อีกด้วย"

แน่นอนว่าจูเลียนได้รับบทเรียนสำคัญในครั้งนี้...

สาเหตุหลัก ๆ ก็มาจากการที่เขาประเมินความสามารถของกาเอลต่ำเกินไป

ไม่เพียงเท่านั้น...ฮาร์วีย์ยังต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเองอีกด้วย สำหรับคนที่เป็นลูกน้องอย่างจูเลียนแล้ว นี่ถือว่าเป็นเรื่องที่แย่มาก ๆ

“นี่ไม่ใช่เรื่องน่าละอายอะไรหรอก เธอได้ต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้หลายสิบคนได้ยาวนานขนาดนี้ก็คือว่าทำได้ดีแล้ว

“แก...”

ฮาร์วีย์ตบหน้ารูสเตอร์อีกครั้ง

“โทรหาเขา!”

“ใครกันที่ก่อความวุ่นวายในเขตแดนของฉัน?! ไม่ให้ความเคารพยำเกรงฉันที่นี่เลยหรือไง?!”

มีเสียงฝีเท้าที่เดินอย่างหนักแน่นดังขึ้นมาจากทางด้านนอกในขณะที่รูสเตอร์กำลังถูกตบไปมา

มีชายสูงอายุและชายหนุ่มเดินอยู่ข้างในโดยมีผู้คนนับสิบรายล้อมพวกเขาอยู่

ชายคนนั้นคือกาเอลและชายอีกคนที่ดูคล้ายเขามาก

คน ๆ นั้นไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเรตต์ แพดโลว์ ซึ่งเป็นรองผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้นั่นเอง

กาเอลไม่สามารถมองเห็นหน้าตาของฮาร์วีย์ได้ชัดเจนในความมืดแบบนั้น

เขามองเห็นเพียงผู้ชายหลายสิบคนกำลังนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็มีสีหน้าเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง

กาเอลยกมือที่สวมเฝือกยู่ก่อนจะชี้ไปที่ฮาร์วีย์

“แกกล้าทำร้ายคนของฉันในเขตแดนของฉัน!” เขาร้องบอกพร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา