ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3926

เชสแสดงท่าทีให้ความเคารพโดยไม่ได้ให้ความสนใจคนอื่น ๆ เลย

“ผมไม่ได้สั่งสอนพวกเขาให้ดีพอน่ะครับคุณยอร์ก! เป็นความผิดของผมเองครับ!”

ฮาร์วีย์หมุนแก้วไวน์ก่อนจะยกขึ้นจิบ

“แกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปด้วยคำพูดอย่างนั้นเหรอ?”

ฮาร์วีย์ดูถูกเชสไม่ยั้งในเวลานี้

“คุณกำลังทำอะไรอยู่ผู้นำสมิธ?!

“คุณก้มหัวให้ผู้ชายจากประเทศ H แบบนั้นได้ยังไงกัน?!

“เขาเป็นแค่คนบ้านนอก!

“ทำไมคุณกลัวเขาได้ถึงขนาดนี้?!

“เขาเป็นแค่ผู้ชายที่มาเกาะเคทีเท่านั้น!

“เรากลัวเธอเพียงเพราะเธอยังอยู่ในตระกูลคอบบ์ก่อนหน้านี้เท่านั้น!

“ทำไมเราต้องกลัวคนบ้านป่าเมืองเถื่อนอย่างเขาด้วย?! ซึ่งตอนนี้เขาทำให้เคทีต้องตัดขาดกับตระกูลไปแล้ว"

“ส่วนดีนนั้นเขาก็ยังไม่ปรากฏตัวเลยหลังจากที่ไอ้เด็กคนนั้นช่วยรักษาเขาแล้ว!

“ทั้งหมดนี้เป็นเพียงกลอุบายเท่านั้น!

“เราไม่จำเป็นต้องกลัวเลย!”

กาเอลคิดว่าเชสกลัวเคทีและดีน เขาเชื่อว่านี่เป็นเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้เขาหวาดกลัวได้ถึงขนาดนี้

เขาคิดว่าเขาควรจะชี้ให้เห็นถึงความสามารถของฮาร์วีย์ที่ไม่มีอยู่จริง เพื่อช่วยทำให้เชสรู้สึเบาใจขึ้นมาได้

ก่อนที่กาเอลจะทันได้พูดจบ เชสก็เดินเข้าไปหาเขาแล้วเตะเขาลอยกระเด็นไปทันที

กาเอลและเรตต์ถูกดึงขึ้นมาจากพื้นทั้งสองคน

แล้วหลังจากนั้นพ่อกับลูกคู่นี้ก็ถูกตบแบบไม่หยุดมือเลย

'แม้แต่ผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้ก็ยังต้องแสดงความเคารพเขาเลย!'

ในที่สุดสองพ่อลูกคู่นี้ก็ตระหนักได้ว่าพวกเขาไม่ได้ทำตัวปีนเกลียวกับคนบ้านนอกเท่านั้น แต่กำลังต่อสู้อยู่กับบุคคลสำคัญเป็นอย่างมาก

กาเอลรู้สึกตัวชา ในจิตใจของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

เรตต์ก็ทำสีหน้าเย็นชาเหมือนกัน

ด้วยความที่ตำแหน่งนั้นมีความยิ่งใหญ่พอ ๆ กับของเขา เขาจึงรู้ดีว่าตำแหน่งผู้ว่าการนั้นหมายถึงอะไร!

นับตั้งแต่สมัยโบราณมาแล้วคนแบบนี้จะถูกใช้เป็นอาวุธของกษัตริย์ เพื่อคอยกำจัดคนรับใช้ผู้โลภมากที่อยู่ภายใต้การดูแลของเขา

บรรดาสาวสวยพวกนั้นไม่เข้าใจความหมายของตำแหน่งนี้ แต่พวกเธอรู้ว่าสถานะของฮาร์วีย์นั้นไม่ธรรมดา โดยตัดสินใจจากการแสดงท่าทีของเรตต์เพียงอย่างเดียว

ท้ายที่สุดแล้วทำไมคนอย่างเชสถึงตบหน้าเรตต์และกาเอลซ้ำไปซ้ำมาหลังจากตบหน้าตัวเองไปแล้ว? ถ้าฮาร์วีย์ไม่ได้เป็นบุคคลสำคัญขนาดนั้น

รูสเตอร์เป็นลมหมดสติไปทันที เขารู้ดีว่าชีวิตของเขาจบสิ้นแล้ว!

เหล่าสาวกของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ต่างก็ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว พวกเขาอดที่จะกระแทกเข่าลงกับพื้นไม่ได้