ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3957

อีเดนคลานอยู่บนพื้นในขณะที่เอามือกุมหน้าไว้ แล้วชี้หน้าหาเรื่องฮาร์วีย์

“แก...แกกล้าดียังไงมาแอบโจมตีฉันอย่างนั้น?!” เขากรีดร้องในขณะที่กัดฟันแน่น

“ไอ้หน้าด้าน!”

เพียะ!

ฮาร์วีย์เหวี่ยงฝ่ามือไปข้างหน้าอย่างใจเย็น

“เป็นไงล่ะ? นี่ไม่ถือว่าเป็นการแอบโจมตีแกแล้วนะใช่ไหม?”

เพียะ!

“แกมีหน้ามาท้าดวลฉันทั้ง ๆ ที่ฝีมือแย่ขนาดนี้น่ะเหรอ?”

เพียะ!

“ฉันบอกแกแล้วไงว่าแกไม่มีสิทธิ์มาต่อสู้กับฉัน ทำไมแกถึงไม่เชื่อฉันตั้งแต่แรกล่ะ?

เพียะ!

“แกไม่มีสิทธิ์มาดูถูกประเทศของฉันด้วยมาตรฐานระดับนี้!

“แกไม่คู่ควรด้วยซ้ำไป!

“ฉันสั่งให้แกคุกเข่าไง! แกฟังไม่รู้เรื่องเหรอ?!”

ฮาร์วีย์ดูหมิ่นเหยียดหยามอีเดนอย่างไม่ลดละในขณะที่ตบหน้าอีเดนไปเรื่อย ๆ เหมือนแมวที่ตามตะปบเหยื่อไม่ยอมหยุด

อีเดนนอนกลิ้งไปรอบ ๆ หอฝึกยุทธก่อนจะกระแทกเข้ากับชั้นวางอาวุธที่ตั้งอยู่ตรงมุมห้อง

อาวุธจำนวนมากก็ตกลงมาบนตัวเขาทันที โดยกระหน่ำตีเขาซ้ำแล้วซ้ำล่า ช่างเป็นภาพที่ดูน่ากลัวเหลือเกิน

วาเลรี่พร้อมด้วยนายน้อยคนอื่น ๆ และสตรีผู้ร่ำรวยต่างรู้สึกงงงวย พวกเขาทั้งหมดต่างถอยหลังออกไปด้วยความไม่เชื่อเป็นอย่างยิ่งหลังจากเห็นภาพที่เกิดขึ้น

“ฉันจะฆ่าแก! จำคำของฉันเอาไว้นะ!”

ชื่อเสียงของอีเดนถูกทำลายอย่างป่นปี้ เขากัดฟันกรอดแล้วหยิบมีดสั้นขึ้นมาจากพื้นก่อนจะพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์

“อ๊ากกก!”

แต่ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็นแล้วคว้าคออีเดนเอาไว้

“แกคิดจริง ๆ เหรอว่าจะสามารถอวดเบ่งอะไรได้ตามใจชอบในเมื่อทำการต่อสู้ได้แค่นี้? ฉันสามารถบีบคอแกให้ตายได้ถ้าฉันอยากจะทำ"

“ฉันขอโทษนะคะฮาร์วีย์! ฉันไม่ได้ตั้งใจ...

“ฉันกลัวว่าคุณต้องติดคุกถ้าเกิดไปฆ่าอีเดนเข้า...”

เอลเลนก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่องด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่กล้าสบตาฮาร์วีย์ด้วยซ้ำไป

ฮาร์วีย์เหลือบมองไม้ตีเบสบอลที่อยู่บนพื้นอย่างใจเย็น

ไม่ตีเบสบอลอันนั้นหักกลางแต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย เห็นได้ชัดว่าเอลเลนใช้กำลังทั้งหมดของเธอในการหวดไม้ตีเบสบอลนั้นใส่เขา

ไม่ว่าเอลเลนจะดูเหมือนคนดื้อรั้นขนาดไหน แต่เธอก็ยังมีใจให้อีเดนเสมอ

ฮาร์วีย์ไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้มากนัก เขาไม่อยากเข้าไปพัวพันกับความสัมพันธ์ของเอลเลนกับอีเดนตั้งแต่แรก

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังต้องการให้อีเดนต้องชดใช้ที่มาดูหมิ่นประเทศ H

สำหรับเอเลนแล้ว ฮาร์วีย์ตัดสินใจที่จะปล่อยเธอไปเนื่องจากเธอเป็นเพื่อนที่เคยให้ความช่วยเหลือเขามาก่อน

ฮาร์วีย์สูดหายใจเข้าลึก ๆ และมองดูเอเลนอย่างไม่ลังเลอะไรเลย

“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือสาอะไรกับคุณในเรื่องนี้หรอกครับ"