ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3984

หลังจากเห็นการจัดงานที่ดูยอดเยี่ยมและเป็นระเบียบของตระกูลคอบบ์แล้ว เอลเลนก็อดที่จะหัวเราะใส่หน้าฮาร์วีย์ไม่ได้ เมื่อเธอมองกลับไปด้วยสีหน้าเย็นชา

“ฉันซื้อกระเช้าดอกไม้ให้คุณก็ได้นะ แล้วจะซื้อยาขี้ผึ้งของคุณกล่องหนึ่ง เพื่อให้ธุรกิจของคุณดำเนินต่อไปได้"

ผู้คนที่อยู่ข้างหลังเอลเลนต่างหัวเราะกันคิกคักหลังจากได้ยินคำพูดของเอลเลน

'คนบ้านนอกจากประเทศ H ทุ่มเททั้งหัวใจและจิตวิญญาณในการเปิดร้าน แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ?'

'ไม่มีลูกค้าเข้ามาแม้แต่คนเดียว! เขายังต้องพึ่งแม่เทพธิดาที่ทิ้งเขาไปคนนั้น ให้อวยพรเขาด้วยกระเช้าดอกไม้อีกนะ!'

'เมื่อมาถึงจุดนี้เขาก็แค่ดูน่าสมเพชเวทนาเท่านั้น!'

ฮาร์วีย์จิบชาก่อนจะตอบด้วยท่าทีสบาย ๆ ว่า "ไม่ต้องหรอก กระเช้าดอกไม้ของคุณไม่มีสิทธิ์ได้อยู่ที่นี่

“เราไม่มีว่างสำหรับคุณที่นี่ด้วย"

สีหน้าของเอลเลนเปลี่ยนไป

“โอ้โห! ไม่มีที่ว่างสำหรับฉันเหรอ?!

“เชิญเสแสร้งต่อไปเถอะ!

“คุณคิดว่าคุณดูน่าประทับใจเพียงเพราะคุณรู้จักเทรย์เหรอ?!

“คุณคิดว่าคุณเป็นราชาแห่งโลกใบนี้หรือไง?!

“คุณไม่ใช่คนสำคัญของที่นี่เลย!

เอลเลนปล่อยหัวเราะออกมาอย่างเย็นชาพร้อมกับทำสีหน้าเริงร่า

“ในสถานที่แบบนี้ก็มักมีคนที่ดีกว่าเสมอ!

“แม่ของฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้! อีกไม่นานนักรองผู้นำขององค์แห่งนี้จะมาที่นี่ เพื่อร่วมงานเฉลิมฉลองวันครบรอบของตระกูลคอบบ์!

“ใช่แล้ว! ซีอีโอของบริษัทสกาย คอร์ปอเรชั่น และเลขานุการของประธานบริษัทไคเซน กรุ๊ปก็จะมาที่นี่ด้วย!

“เมื่อมาถึงจุดนี้แล้วกระเช้าดอกไม้สำหรับตระกูลคอบบ์คงถูกวางไว้เต็มพื้นที่ไปหมด!

“คุณคิดว่าผู้คนจะมาเยี่ยมชมสถานที่โกโรโกโสแบบนี้เหรอ?

“ช่างตลกสิ้นดี!”

การแสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามของเอลเลนยิ่งมองเห็นได้อย่างชัดเจนมากขึ้นในตอนนี้

เอลเลนและคนอื่น ๆ ต่างระเบิดหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

พวกเขาเคยเห็นตัวตลกมามากมายในชีวิตนี้ แต่คนโง่เง่าแบบเขานี้ช่างหาได้ยากยิ่งเหลือเกิน!

“ที่นี่ไม่ต้อนรับฉันเหรอ?

“คุณทำอวดดีเกินไปหน่อยใช่ไหม?

“คุณคิดว่าฉันจะใส่ใจกับร้านโกโรโกโสอย่างนี้เหรอ?

“ฉันมาที่นี่ก็เพื่อเห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเรา! ฉันสงสารคุณนะหลังจากเห็นคุณทำสีหน้าที่ดูน่าสงสารอย่างนั้น!”

เอลเลนหัวเราะออกมาอย่างขัด ๆ เขิน ๆ ราวกับว่าฮาร์วีย์ได้บีบบังคับเธอ

“ดี! ถ้าคุณปฏิเสธที่จะไปตามเส้นทางนี้ ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับคุณเหมือนกัน

“คุณขอแบบนี้เองนะ!

จากนั้นเอลเลนก็หันไปมองเคทีซึ่งยังคงดูสงบนิ่ง

“คนสารเลวสองคนนี้ช่างดูเหมาะสมกันจริง ๆ นะ!” เอลเลนร้องบอกอย่างฉุนเฉียว