ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 4112

เคลแลนอวดรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนเอื้อมมือไปตบหน้าฮาร์วีย์

หมับ!

ฮาร์วีย์คว้ามือของเคลแลนเอาไว้ทันทีพร้อมกับยิ้ม

“คุณกำลังพยายามเอาเปรียบผมอยู่ใช่ไหมซีอีโอรุยซ์?”

“เอาเปรียบเหรอ?”

เคลแลนสะบัดมือออกจากมือของฮาร์วีย์ ก่อนจะมองเขาด้วยความสงสัย เขาไม่ได้คาดหวังว่าฮาร์วีย์จะกล้าต่อสู้กลับ

“ในยุคนี้ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอด!

“พละกำลังเป็นสิ่งสำคัญมาก!

“ก็แกมันอ่อนแอ! นั่นคือเหตุผลว่าทำไมแกถึงต้องโดนเอาเปรียบ!

“ฉันผิดเหรอ?!

“อย่าเสียเวลากับผู้ชายคนนี้เลยซีอีโอรุยส์!

เวสตินหัวเราะเบา ๆ ลงมาจากชั้นสอง

“แค่หักแขนหักขาของเขาซะ! ฉันอยากจะเห็นนักว่าเขายังพูดพล่ามอยู่อีกไหม!”

เห็นได้ชัดว่าเวสตินโกรธมากหลังจากฮาร์วีย์ทำให้เขาต้องอับอายด้วยของขวัญและรถยนต์นั่น

เขาเป็นลูกชายของประธานบริษัทดีพสกาย คอร์ปอเรชั่น พ่อของเขามีทรัพย์สินมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์...

แต่ในฐานะทายาทผู้ร่ำรวยและมีชื่อเสียงโด่งดัง เขายังรู้สีกอับอายจากการกระทำของลูกเขยที่เกาะภรรยาคนนี้

นี่เป็นเรื่องที่ยกโทษให้ไม่ได้!

เขาจะต้องรู้สึกละอายใจเมื่ออยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ ถ้าฮาร์วีย์ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร!

ฮาร์ลีย์และสาวสวยสองสามคนยิ้มเริงร่าเมื่อเห็นภาพนั้น

พวกเธอทั้งหมดเอนกายรอที่จะหัวเราะเยาะฮาร์วีย์

“ถ้าพละกำลังมีความสำคัญสำหรับแกมาก ฉันก็เกรงว่าแกคงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน"

ฮาร์วีย์ตอบในขณะมองไปที่เคลแลนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“โอ้?

“แกขู่ฉันเหรอ?

“แกกำลังข่มขู่ฉันในถิ่นของฉันเนี่ยนะ?

“แกกล้ามากนะไอ้หนู!”

เคลแลนเล่นสร้อยลูกปัดของเขาในขณะเดินวนเวียนอยู่รอบ ๆ ตัวฮาร์วีย์

จากนั้นเขาก็ตบหน้าตัวเองก่อนจะเอนตัวไปข้างหน้าพร้อมกับยิ้มจาง ๆ

'เราทั้งหมดกำลังฝันไปหรือเปล่า?'

เหล่าสาวสวยที่อยู่บนชั้นสองรู้สึกตัวชาขึ้นมาอย่างมาก พวกเธอตบหน้าตัวเองโดยสัญชาตญาณ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไป

เวสตินและฮาร์ลีย์ต่างมองหน้ากันโดยไม่พูดอะไร

“พวกคุณทั้งหมดที่นี่ได้ยินแล้วนะ ซีอีโอรุยซ์ต้องการให้ฉันตบเขา

“นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้ยินคนขอร้องอะไรแบบนี้"

ฮาร์วีย์ทำหน้านิ่งราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นปกติ

“ไอ้สารเลว!”

นักเลงผมสีบลอนด์ได้สติก่อนจะเหวี่ยงไม้เบสบอลไปมาพร้อมที่จะเข้าโจมตี

เพียะ!

แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไร ฮาร์วีย์ก็ตบหน้าเขาไปแล้ว

เพียะ เพียะ เพียะ!

ผู้คนหลายสิบคนที่อยู่รอบตัวฮาร์วีย์ถูกตบลอยกระเด็นไปทันที พวกเขาทั้งหมดต่างร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้น โดยไม่มีเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้นยืนได้

พูดได้เลยว่าฮาร์วีย์มีความรวดเร็วมากชนิดที่มองด้วยตาเปล่าก็ตามดูไม่ทัน