ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 4117

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็น ก่อนจะเหวี่ยงฝ่ามือฟาดหน้าเหล่านักสู้ที่พุ่งเข้ามาโจมตีเขา

การตบไม่ได้ดุดันเท่ากับการเตะ แต่ผู้คนพวกนั้นก็ยังลอยกระเด็นไปทั่วทั้งสถานที่แห่งนั้น

มีเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดังขึ้นไปทุกหนทุกแห่ง

ในเวลาเพียงชั่วพริบตาฮาร์วีย์ก็สามารถขัดขวางเหล่านักสู้ที่เหลืออยู่ได้อย่างง่ายดาย

คนพวกนั้นนอนก่ายกองอยู่ด้านหลังเขา

เมื่อฮาร์วีย์ตบนักสู้คนสุดท้ายลงไปกองกับพื้น ก็ไม่เหลือใครที่ยืนอยู่เลย

ฮาร์วีย์งอนิ้วเป็นรูปตะขอต่อหน้าเคลแลน เมื่อเห็นเขาทำสีหน้าเหมือนกัดลูกมะระเข้าไปเต็มคำ

“เอาเลย...โชว์อะไรให้ฉันดูอีกสิ"

เคลแลนยอมจำนนทันที

“อย่า… อย่าเข้ามาใกล้มากกว่านี้นะ!

“ไป! พวกแกทุกคน"

เคลแลนโซซัดโซเซไปข้างหลังในขณะที่ตัวสั่นไม่หยุด

เขามีสีหน้าที่ดูตกใจ ไม่พอใจ และทำอะไรไม่ถูกเป็นอย่างมาก

น่าเสียดายที่เหล่านักสู้ของเขาไม่สามารถปกป้องเขาได้อีกต่อไป

มีบางคนที่สูญเสียความสามารถไปแล้ว แต่ก็มีอีกหลายคนที่ไม่คิดจะต่อสู้อีก

ท้ายที่สุดแล้วฮาร์วีย์เป็นคนที่น่ากลัวมาก

เขาสามารถตบคนจำนวนมากให้ล้มลงไปได้ทันที

เมื่อตระหนักได้ดังนั้นดวงตาของเคลแลนก็กระตุกแรงขึ้น

บอกได้เลยว่าในที่สุดเขาก็ได้พบคู่ต่อสู้ของเขาแล้ว

'ทำไมฉันถึงไม่รู้ว่ามีลูกเขยที่มีพลังขนาดนี้อยู่ที่นี่ด้วย?!'

“พอได้แล้ว โทรขอความช่วยเหลือเถอะ"

ฮาร์วีย์ย่อตัวลงอยู่ต่อหน้าเคลแลน ก่อนจะเอามือแตะหน้าเขาเบา ๆ

“แกเป็นมือขวาในสาขาของประตูสวรรค์ไม่ใช่เหรอ?