ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 413

ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “คุณน่าสนใจทีเดียว คุณนี่พูดอะไรโดยไม่มีการไตร่ตรองก่อนเลย”

“ผมยินดีให้คำแนะนำ การกระทำของคุณแบบนั้นไม่เหมาะกับคุณ ถ้าวันหนึ่งคุณเจอปัญหาและถูกทุบตีทำร้ายจนตาย จะไม่มีใครช่วยคุณได้ ท้ายที่สุดแล้ว ในสายตาของคนรวย ๆ พวกนี้ คุณก็แย่ยิ่งกว่าสุนัขเสียอีก”

“ฉันขอเป็นหมาของคนรวย แล้วมันก็ไม่ใช่ธุระอะไรของคุณ” พนักงานยกกระเป๋าดูถูก “นี่คือโอกาส คุณเข้าใจไหม? คนอย่างคุณไม่มีโอกาสแบบนี้ด้วยซ้ำ! มันก็สมควรแล้วล่ะ”

“ใช่” ฮาร์วีย์พยักหน้า

ผ่านไปซักพักได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถเฟอร์รารี 448 สีแดงเข้ามาจอดอยู่ข้างหน้าฮาร์วีย์

อีวอนน์ซึ่งนั่งอยู่ประจำที่คนขับรีบออกจากรถและเดินไปหาฮาร์วีย์ด้วยความนอบน้อมว่า “ท่านประธานคะ ถ้าคุณมีปัญหาอะไรคุณควรโทรหาฉันให้เร็วกว่านี้”

“ไม่เป็นไร ผมขอไปอยู่ที่บ้านคุณคืนนี้แล้วกัน” ฮาร์วีย์ยิ้มและเข้าไปในนั่งประจำที่นั่งผู้โดยสาร เขาตบลงบนไหล่ของพนักงานยกกระเป๋าในจังหวะที่กำลังจะเดินผ่านไป

พนักงานยกกระเป๋าตกตะลึง

ท่านประธานงั้นเหรอ?!

เขาเป็นท่านประธานงั้นเหรอ!

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าฮาร์วีย์เป็นเจ้าของบริษัทอะไร แต่เลขาของเขามารับเขาด้วยระเฟอร์รารี มันก็เพียงพอแล้วว่าเขาเป็นท่านประธานจริง ๆ

สิ่งที่ฮาร์วีย์พูดก่อนหน้านี้เขาไม่คิดเอะใจอะไรเลย ไม่อย่างนั้นเขาจะ…

พนักงานยกกระเป๋าตัวสั่นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้

ไม่ เขาคงไม่สามารถทำงานนี้ได้อีกต่อไป สมัยนี้คนรวยชอบทำตัวงี่เง่า หากเขามองข้ามอะไรไปอีกครั้ง เขาคงไม่มีโอกาสเหมือนวันนี้…

***

ณ ทางเข้าห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลประจำมณฑล

เอลล่าในชุดเสื้อคลุมสีขาวยังไม่สามารถซ่อนรูปร่างที่สง่างามของเธอได้

เธอกำลังมองไปยังชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ข้างหน้าเธอ

เนื่องจากเขาไม่ประสบความสำเร็จในภารกิจในโครงการนี้ ตอนนี้เขาจึงพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์ด้วยวิธีอื่น

ฮาร์วีย์สนิทกับผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เหรอ?

เขาสามารถทำลายฮาร์วีย์ได้ตราบเท่าที่เขามีผู้หญิงคนนี้อยู่ในมือของเขา

เขาอาจจะใช้เธอเพื่อให้แผนของเขาสำเร็จ!

เจนเซ่นมีความสุขมากจนเกือบหัวเราะออกมา

อย่างไรก็ตาม เขาต้องแสดงละครต่อไป ในเวลานี้เขาเก็บมันไว้และแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่มีใครให้พึ่งพา

“อย่ากดดันฉันเลยค่ะ” เอลล่าพูดเบา ๆ “รุ่นพี่ ฉันรู้ว่าคุณดีกับฉันมาก ฉันยังรู้สึกสงสารคุณ เอาอย่างนี้ไหมคะ? รอให้อาจารย์ใจเย็นก่อน ฉันจะช่วยคุณเกลี้ยกล่อมเขา ตกลงไหม?”

“ไม่!” เจนเซ่นพูดอย่างอ้อนวอน “เอลล่า โปรดช่วยฉันก่อนที่เหตุการณ์นี้จะแพร่กระจายออกไป ตราบใดที่อาจารย์พูดกับฉันสักสองสามคำ คนที่อยู่ในคืนนี้ก็จะไม่เปิดปากเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น! นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของผม โปรดช่วยผมด้วย!”

เจนเซ่นคุกเข่าเอ้อนวอน “เอลล่า ได้โปรด ผมคิดวิธีอื่นไม่ได้แล้ว ผมพึ่งพาคุณได้เท่านั้น!”