ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 4159

ผู้คนทั้งตระกูลรู้สึกแย่มาก

'เขามีสิทธิ์อะไร?'

'ลูกเขยที่เกาะครอบครัวภรรยามีสิทธิ์อะไรมารับคำขอโทษจากเขา?!'

'พวกเราทุกคนกำลังฝันไปเหรอ?'

ฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่อตระกูลลีอย่างสิ้นเชิง ในขณะที่คนพวกนั้นต่างก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

“คราวนี้ฉันจะปล่อยผ่านไป"

“ขอบคุณมากครับคุณยอร์ก!”

คลิฟฟ์ยิ้มอย่างสดใสก่อนจะมองฮาร์วีย์อย่างให้ความเคารพ

“ถ้าผมจะขอเบอร์โทรศัพท์จากคุณจะเป็นการรบกวนเกินไปหรือเปล่าครับ?

“ผมมีเรื่องบางอย่างต้องขอคำแนะนำจากคุณในเวลาอื่น!”

ฮาร์วีย์ยิ้มในขณะที่เขาเขียนเบอร์โทรศัพท์ของเขาบนกระดาษทิชชูด้วยท่าทีสบาย ๆ ก่อนจะขว้างไปตรงหน้าคลิฟฟ์

“ขอบคุณครับ! ขอบคุณครับ!”

คลิฟฟ์เก็บกระดาษทิชชูแผ่นนั้นไว้ราวกับเป็นของมีค่า ก่อนจะมองไปที่ตระกูลลี

“ขอโทษที่ต้องรบกวนพวกคุณทุกคนนะ มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง"

พวกลูกน้องของเขาต่างโค้งคำนับด้วยความเคารพ แต่ทำสีหน้าหวาดกลัว

ฮาร์วีย์โบกมือ

“ออกไปซะ"

ท่าทีที่ดูสบาย ๆ ของเขาทำให้รู้สึกเหมือนคลิฟฟ์และคนอื่น ๆ คือคนรับใช้ของเขา

ตระกูลลีไม่อาจยอมรับได้ พวกเขารู้สึกตัวชาอย่างมากในเวลานี้

ในทางกลับกันแมนดี้ทำสีหน้าที่ดูชอบธรรม

“ผมจะเลี้ยงคุณวันอื่นก็แล้วกันนะ! วันนี้เราต้องไปกันแล้ว!”

จากนั้นคลิฟฟ์ก็เดินจากไปอย่างให้ความเคารพ ก่อนจะส่งคนเอาไวน์สองสามขวดมาให้

ฝูงชนต่างเงียบกริบ

ใบหน้าของพ่อแม่กาเบรียลดูมืดมนลงทันที ในขณะที่เนื้อตัวของพวกเขาร้อนอย่างกับไฟ

พวกเขาแค่เรียกฮาร์วีย์เฉย ๆ แล้วยังทำให้เขาต้องอับอายด้วยการบอกว่าให้เขาไปทำงานขนอิฐ...

แต่ประธานบริษัทเอเวอร์กรีน แคปปิตอล กรุ๊ป กลับเอาอกเอาใจราวกับเขาเป็นพระราชา

การที่คลิฟฟ์ยื่นถ้วยชาให้ฮาร์วีย์อย่างให้ความเคารพนั้น เหมือนเป็นการตบหน้าพวกเขาฉาดใหญ่

กาเบรียลรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเห็นภาพนั้น

“คำขอโทษของคลิฟฟ์ต้องมีค่าชดใช้!”

แน่นอนว่าเอเวอรี่คิดว่าฮาร์วีย์สามารถหลอกให้คลิฟฟ์แสดงความเคารพเขาได้ถึงขนาดนี้

ไม่อย่างนั้นเรื่องราวแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น

'ไม่มีทางที่เขาจะมีอะไรดีกว่าสามีของฉันเหรอก!'

ฮาร์วีย์เคี้ยวกุ้งล็อบสเตอร์ในขณะที่พยักหน้าหงึก ๆ

“คุณพูดถูก! ผมจะระวังในเรื่องนั้น!”

แม่ของกาเบรียลก็ทนไม่ได้เหมือนกัน เพราะเธอไม่อยากเห็นลูกชายของเธอต้องได้รับความอับอายอย่างนั้น

“เรารู้ขีดจำกัดของพวกคุณทุกคนดี!

“คุณเคยคิดถึงผลที่ตามมาของการหลอกซีอีโอซาบันอย่างนั้นไหม?!”

ฮาร์วีย์จิบชาต่อไป

“รู้สิ!”

“โตเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว!”

เบย์เลอร์ทำหน้ามุ่ย

“ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของคุณกับซีอีโอซาบันจะไม่ได้เป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่คุณมีสิทธิ์อะไรมาอวดเบ่งอย่างนี้?!”