ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 420

ควินตันยกมือซ้ายขึ้นและมองมัน เส้นโชคชะตาไคว้สลับกันและอัดแน่นยุ่งเหยิงเหมือนกระดานหมากรุก

แม้ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นชะตากรรมของเขา ควินตันยังคงยิ้มและพูดว่า “ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาคน ๆ นั้นได้คอยให้ความช่วยเหลือพวกคุณหลายคน และในช่วงสามปีที่ผ่านมา แม้ว่าพวกคุณจะย้ายฝั่งมาเป็นคนของฉัน ทว่ามีแต่พวกคุณเท่านั้นที่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่…”

“พวกคุณรู้ว่าฉันปฏิบัติต่อคุณยังไง สิ่งที่เขาสามารถให้พวกคุณได้ ฉันสามารถให้พวกคุณได้มากกว่านั้น…”

“ถ้าใครยังต้องการช่วยเขาอีกล่ะก็ ฉันจะให้โอกาสพวกคุณบอกฉันมาตอนนี้ ฉันจะไม่ไล่ตามล่าพวกคุณ และจะปล่อยคุณไป…”

“แต่คิดให้รอบคอบก่อนนะ ทุกคนมีส่วนในการขับไล่เขาออกไปเมื่อสามปีที่แล้ว…”

ประโยคสุดท้ายกระแทกพวกเขาเหมือนฟ้าผ่าเข้าอย่างจัง คนที่ลังเลในตอนแรกก็ตัดสินใจได้ทันที

บางคนถึงกับคุกเข่าลงบนพื้นแล้วส่งเสียงอ้อนวอนว่า “คุณชายรอง เราจะรับใช้คุณอย่างซื่อสัตย์ เราอยู่เคียงข้างคุณเสมอ!

“เราขอสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อคุณ!”

เจ้าพ่อวงการธุรกิจเหล่านั้นซึ่งปกติแล้วจะทรงอำนาจมาก แต่กลับกลายเป็นเหมือนลูกน้องที่ซื่อสัตย์

พวกเขากำลังปฏิบัติต่อควินตันราวกับว่าเขาเป็นราชา

ควินตันยกยิ้มเล็กน้อย แต่ดวงตาของเขาเหมือนไม่แยแส เขามองไปยัทิศทางสู่เมืองนิอัมมี่และพูดออกมาว่า “นายยังต้องการได้ทั้งหมดนี้กลับไปอีกงั้นเหรอ? น่าเสียดาย มันไม่เหมาะกับนาย!”

***

ควีนนี่กำลังนั่งชมดอกไม้ในสระบัวซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องประชุม

อาหารปลาที่โปรยผ่านหว่างนิ้วร่วงหล่นเหมือนโปรยต้นหอมหั่น ทำให้ปลาคาร์ปสีแดง สีเขียวในสระไล่ตามอาหารอยู่ตลอดเวลา

“เหยื่อพร้อมแล้ว ฉันสงสัยที่สุดเลยว่าจะต้องมีกี่คนที่ต้องเป็นเหยื่อกับเรื่องนี้”

***

สามวันต่อมา

ณ คฤหาสน์ซิมเมอร์

ตอนนี้ทั้งตระกูลซิมเมอร์กำลังจะย้ายไปอยู่ที่บัควู้ด ตอนนี้ใครจะสนใจเรื่อง ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์อีกล่ะ?

“คุณปู่ หนูก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ เราไม่ควรจะขายทรัพย์สินในราคาต่ำแบบนี้! และที่แห่งนี้จะเป็นศูนย์กลางการค้าของเมืองนิอัมมี่ในอนาคต!”

“แต่ตอนนี้ตระกูลเฟิร์สคลาสหลายตระกูลในนิอัมมี่สนใจที่จะซื้อที่ดินนี้ ยิ่งทำให้เราสามารถจัดการประมูลได้ และใครก็ตามที่เสนอราคาสูงสุดจะเป็นผู้ที่ได้ครอบครองที่แห่งนี้!”

ควินน์รีบพูดแย้งทันทีว่า เธอจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่จะได้แต่งงานกับตระกูลซิลวา

สถานะปัจจุบันของเธอในตระกูลซิมเมอร์แตกต่างจากเมื่อก่อน

ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร แม้แต่ผู้อาวุโสซิมเมอร์ยังต้องคิดวิเคราะห์มันหลายต่อหลายครั้ง แต่เพราะยังไงสุดท้ายแล้วตระกูลซิมเมอร์ก็จะต้องพึ่งพาเธอในอนาคต

แมนดี้ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “คุณปู่คะ ทำไมเราต้องขายธุรกิจนี้ของเรา? เราสามารถใช้โครงการศูนย์กลางการค้าไปจำนองเงินกู้ได้ บางทีเราอาจกู้ยืมได้สูงถึงหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์…”

“เฮ้! เธอคิดว่าเธอเป็นเจ้าของธนาคารงั้นเหรอ เธอคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นที่จะสมัครสินเชื่อหรือไง? เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอไม่จริงจังกับตำแหน่งนี้เกินไปหน่อยเหรอ?” ควินน์พูดด้วยน้ำเสียงเหยียด ๆ