ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 422

“คุณปู่”

แมนดี้ไม่แม้แต่จะสบตากับแซ็ค แต่กลับมองไปที่ผู้อาวุโสซิมเมอร์ด้วยสายตาอ้อนวอน

“คุณปู่ พวกเราได้ทุ่มเทแรงกายไปกับโครงการศูนย์การค้าไปมาก ไม่คุ้มค่าที่จะทิ้งมันไป!”

“ทำไมคุณปู่ไม่ลองให้โอกาสหนูอีกครั้ง ถ้าหนูไม่สามารถกู้เงินได้ คุณปู่ก็ขายโครงการนี้ได้เลย”

เมื่อเขามองไปที่แมนดี้ ผู้อาวุโสซิมเมอร์รู้สึกคล้อยตามเธอ

แซ็คตบมือลงบนโต๊ะและตะคอกใส่แมนดี้ “แมนดี้ เธอไม่รู้จักที่ของตัวเองเลยหรือไง?!”

“พูดตรง ๆ เธอก็เป็นแค่เพียงผู้จัดการฝ่ายการเงินของบริษัท และเป็นแค่ผู้รับผิดชอบโครงการนี้เท่านั้น!”

“การดำเนินงานของบริษัทยังอยู่ภายใต้การควบคุมของคุณปู่และฉัน เธอไม่ได้รับอนุญาตให้มาโต้แย้ง!”

“พ่อของเธอยังเร่งให้เรารีบดำเนินการตามแผนด้วยซ้ำ!”

“เรามีการประชุมเพื่อขายทรัพย์สินของเราไปแล้ว ถ้าตอนนี้เธอเข้ามาขัดขวาง แล้วทำให้ลูกค้าหวาดกลัว จะทำยังไง?”

“แล้วถ้าโครงการมีผลกำไรไม่พอจ่ายงวดแรกล่ะ?”

“เธอรู้ไหมว่าเราจะสูญเสียเงินจำนวนมากแค่ไหนถ้าเราไม่ได้รับเงินสิบห้าล้านดอลลาร์ตามกำหนดเวลา”

แซ็คไม่มีเหตุผลเหลืออยู่ในตัวเขาแล้ว ส่งคำถามมากมายไปยังแมนดี้

โครงการที่บัควู้ดถูกนำกลับมาเสนอให้กับที่บ้านเพราะไซม่อน ถ้าแซ็คไม่แสดงความเห็นอะไรออกไปและคนอื่น ๆ รวมตัวกันต่อต้านร่วมกับเข้าพวกกับฝั่งครอบครัวของแมนดี้ เขาจะอยู่คนเดียวในสถานการณ์นี้ทันที

หลายคนในตระกูลซิมเมอร์ไม่ชอบแมนดี้

ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา หลายคนสูญเสียโอกาสในการทำเงินเพราะแมนดี้มีอำนาจเข้าควบคุมทางการเงินของบริษัท ทุกคนเข้าขั้นยากจนเหมือนหนูในโบสถ์

ในเมื่อมีโอกาสดึงแมนดี้ให้จมอีกครั้ง ทำไมพวกเขาถึงไม่คว้าเอาไว้ล่ะ?

ควินน์จ้องไปที่แมนดี้และยิ้มอย่างสะใจ

“โอ้ แมนดี้ อย่าโทษทุกคนที่ไม่ได้เข้าข้างเธอ ใครให้สามีของเธอเป็นคนโสโครกแบบนี้ล่ะ?”

“ถ้าเขาประสบความสำเร็จและมีฐานะตำแหน่งใหญ่โตเหมือนสามีในอนาคตของฉัน…”

แมนดี้เห็นว่าทุกคนรู้สึกอย่างไรและไม่รู้ว่าจะไปต่อยังไงกับเรื่องนี้

เธอได้ทุ่มเททั้งกายและใจให้กับโครงการศูนย์การค้า ข้อเสนอแนะของเธอก็เป็นเพียงเพื่อประโยชน์ในอนาคตของครอบครัวเท่านั้น

แต่ทุกคนนั้นไม่เข้าใจความเจ็บปวดของเธอ แต่กลับคิดว่าเธอแค่พยายามรักษาอำนาจของเธอไว้

แมนดี้รู้สึกหมดหนทาง

เธอหวังเพียงแค่ไหล่ของสักคนให้พึ่งพิง ว่าจะมีใครสักคนสนับสนุนและบอกเธอว่าสิ่งที่เธอทำนั้นถูกต้องและเธอควรทำเช่นนั้นต่อไป!

ความอัปยศที่เธอได้คือแววตาที่เย็นชาจากทุกคน แม้แต่พ่อแม่ของเธอก็ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพูดไม่ออกเลย

ในขณะนั้นประตูของคฤหาสน์ซิมเมอร์ถูกเปิดออก เป็นฮาร์วีย์นั่นเองที่กำลังเดินเข้ามาในห้องโถง

สีหน้าของทุกคนดูมืดลงเมื่อพวกเขาเห็นเขา

‘ทำไมไอ้สกปรกนี้ถึงพยายามสร้างปัญหาตลอดเวลา? เขามีธุระอะไรที่นี่?’