ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 429

“หมายความว่าไงไร้ยางอาย! อย่าเพิ่งพ่นเรื่องไร้สาระออกมาเลยเถอะ ไม่มีใครคิดว่าแกเป็นใบ้หรอกถ้าแกหุบปาก! ลูกเขยอย่างแกมีสิทธิอะไรมาพูดแบบนี้ที่นี่?!” ควินน์ พูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

ฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชาว่า “ในเมื่อคุณมีความสามารถในการแก้ตัวแบบนี้ ทำไมคุณถึงกลัวว่าคนอื่นจะพูดจาไม่ดีด้วยล่ะ? ใครกันที่กำลังร้องไห้และตะโกนใส่ภรรยาของผมที่ได้สัญญามาโดยที่ไม่มีใครทำได้!”

“และตอนนี้คุณปลอมแปลงสัญญาเพื่อหลอกและคนอื่น ๆ ทำผิดครั้งใหญ่แบบนี้ แต่กลับโยนโทษให้คนอื่น!”

“พวกคุณสองคนหยุดทำตัวไร้ยางอายไปกว่านี้ได้ไหม? พวกคุณคิดว่าคุณปู่เป็นคนงี่เง่าที่เชื่ออะไรแบบนี้? หรือคิดว่าเขาเป็นโรคอัลไซเมอร์และจะเชื่อสิ่งที่คุณพูด?”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์นั่งอยู่บนบัลลังค์ขณะที่ตากระตุก

‘ไอ้บ้านี่! แน่นอนสิ ฉันต้องเชื่อเขา! เขาเป็นหลานชายของฉัน! ทำไมฉันจะไม่เชื่อ!’

ปัญหาคือลูกเขยบ้านี่ได้พูดแบบนั้นไปแล้ว ถ้าเขายอมรับว่าเชื่อแซ็ค เขาจะไม่ดูโง่ในสถานการณ์นี้หรือ?

ผู้อาวุโสซิมเมอร์หายใจเข้าลึก ๆ และบังคับตัวเองให้สงบลง จากนั้นตบมือของเขาลงบนโต๊ะอย่างโมโห

“พอได้แล้ว! นี่เป็นเรื่องของความเป็นความตายของตระกูลซิมเมอร์ มันใช่ประเด็นที่ต้องมาโยนความผิดให้กันงั้นเหรอ?”

“ฉันขอประกาศเอาไว้เลยว่า ไม่ต้องไปมองหาต้นตอว่าใครก่อปัญหา!”

“ในเวลาแบบนี้ สิ่งที่ตระกูลของเราควรทำคือรวมตัวกันคิดหาทางแก้ไขปัญหานี้!”

“ไม่ต้องโยนความผิด! ทุกคนเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว ไม่คิดจัดลำดับความสำคัญอะไรกันเลยหรือไง?!”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ประกาศออกไป แต่นั่นก็เพื่อให้แซ็คหลุดพ้นจากความผิดพลาดที่เขาก่อขึ้น

แต่แม้ว่าเขาจะกลายเป็นคนไม่ผิด ก็ไม่เกิดประโยชน์ใด ๆ

การหาทางออกคือสิ่งสำคัญที่สุด

แต่ละคนมองหน้ากันไม่พูดอะไร