ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 435

แซ็คอยากจะอาละวาด แต่เขาก็พยายามอดกลั้นไว้และพูดว่า “การมาขอโทษของผมในครั้งนี้ไม่เหมือนทั่ว ๆ ไป มันจะต้องทำให้ท่านประธานมีความสุขมากอย่างแน่นอน ช่วยแจ้งเขาหน่อยจะได้ไหมครับ”

“ไม่เหมือนทั่ว ๆ ไป? ไม่เหมือนยังไง?” หญิงสาวที่แผนกต้อนรับขมวดคิ้ว

เธอมองแซ็คอย่างพิจารณาแล้วนึกขึ้นได้

“ตอนนี้ฉันนึกออกได้แล้ว ฉันได้ยินมาว่ารองประธานของตระกูลซิมเมอร์ที่เคยคุกเข่าต่อหน้าผู้คนในงานนิทรรศการวัตถุโบราณ นั่นคือคุณใช่ไหม?”

“ถ้าคุณจะคุกเข่าเพื่อขอโทษท่านประธานล่ะก็ ฉันจะพยายามติดต่อท่าน”

สีหน้าของแซ็คมืดหมองลงทันที

‘บ้าไปแล้ว ฮาร์วีย์ ยอร์ค! ทั้งหมดเป็นความผิดของแก!’

‘ชื่อเสียงของฉันป่นปี้ ข่าวมันกระจายไปทั่วนิอัมมี่!’

‘ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ตระกูลของฉันกำลังจะไปย้ายไปอยู่ที่บัควู้ด คงไม่มีใครรู้เรื่องน่านี้’

‘เมื่อไหร่ที่ซิมเมอร์ได้เป็นตระกูลชั้นสองในบัควู้ด ฉันจะกลับมาที่นิอัมมี่อีกครั้ง และจะจัดการแก!’

และแม้แต่ผู้หญิงคนนี้ที่เยาะเย้ยเขา ฉันจะกลับมาแก้แค้นแน่ แต่จุดประสงค์ที่มาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อขอโทษอย่างเจียมตัว เขาจึงทำได้เพียงฝืนยิ้มออกมา

“ใช่! ฉันมาที่นี่เพื่อทำอย่างนั้น…”

“ทำอะไร?”

“คุกเข่าขอโทษ…”

หญิงสาวที่แผนกต้อนรับมองเขาด้วยความรังเกียจ แต่เธอก็รักษาคำพูดของเธอ เธอโทรติดต่อไปที่ออฟฟิศของอีวอนน์

อีวอนน์รีบออกจากออฟฟิศของท่านประธานเพื่อมารับสาย จากนั้นก็เดินกลับมาที่ออฟฟิศของท่านประธานอีกครั้งด้วยใบหน้าสับสน

“ท่านประธานคะ แผนกต้อนรับบอกว่าแซ็คจากตระกูลซิมเมอร์มาที่นี่เพื่อคุกเข่าขอโทษ...”

“เขามาจริง ๆ เหรอ?”

ฮาร์วีย์ยิ้มบาง ๆ

‘ใครจะคิดว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์จะยอมได้ขนาดนี้?’

‘เขาจะยอมให้หลานชายสุดแสนจะล้ำค่าของเขามาทำให้ตัวเองอับอายเพราะเพื่อเห็นแก่ตระกูลของเขา'’

ฮาร์วีย์เดาได้เลยว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์คงสั่งให้แซ็คมากล่าวขอโทษอย่างถ่อมตน

ถ้าเขาทำได้สำเร็จ แซ็คคงจะได้รับความเชื่อมั่นจากทุกคน

มันจะทำให้เขาได้เป็นประธานคนต่อไปของตระกูลได้อย่างชอบธรรม

ฮาร์วีย์จะไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปง่าย ๆ

เขาหัวเราะ

“ให้เขาคุกเข่าที่ห้องโถงใหญ่!”

“รับทราบค่ะ!”

***

ที่แผนกต้อนรับ ผู้หญิงคนนั้นวางสาย และยิ้มออกมาขณะมองไปที่แซ็ค

“รอก่อน!”

“ความอับอายที่ฉันทนอยู่ตอนนี้ ฉันจะให้แกชดใช้เป็นร้อยเท่า! พันเท่า!”

“ฉันจะมีวันนั้นให้ได้!”

“เมื่อวันนั้นมาถึง ฉันอยากให้แกคุกเข่าต่อหน้าฉัน!”

“ฉันจะให้แกเลียรองเท้าของฉันจนกว่ามันจะสะอาด…”

แซ็คพึมพำสาปแช่งไม่หยุดหย่อน

ดูเหมือนเขาจะดีขึ้นเมื่อคิดแบบนั้น...

***

ยามค่ำคืนที่ ณ คฤหาสน์ซิมเมอร์

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ได้เรียกทุกคนเพื่อประชุม

คนกว่าร้อยคนในตระกูลซิมเมอร์รวมตัวกันที่นี่

“คุณปู่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ทำเกินไปแล้ว!”

แซ็คคุกเข่าจนแข้งขาอ่อนแรง เขาไม่สามารถลุกยืนขึ้นได้ด้วยซ้ำ

“ผมแสดงความจริงใจให้พวกเขา พวกเขากลับให้ผมคุกเข่าที่ห้องโถงใหญ่!”

“พวกตระกูลยอร์กดูถูกพวกเรา!”