ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 452

“หุบปากซะ! ฉันไม่อยากฟังเรื่องจินตนาการที่ไร้ความจริงพวกนี้!”

“ฮาร์วีย์ คุณอายุเท่าไหร่แล้ว? ยังคิดว่าตัวเองยังคงเป็นเด็กสามขวบหรือไง?”

“เราอยู่ในความเป็นจริงหน่อยไม่ได้หรือไง?”

“แม้ว่าคุณไม่มีอะไร ตราบใดที่คุณก้าวทีละก้าว ฉันเชื่อว่าคุณทำได้!”

แมนดี้ ซิมเมอร์ ถอนหายใจ

ฮาร์วีย์ ยอร์กอ้าปากแต่ไม่รู้จะพูดอะไร

ในครั้งนี้ แมนดี้จะไม่เชื่ออะไรก็ตามที่เขาพูด

แมนดี้ดึงสูทออกจากตู้เสื้อผ้า “ฉันซื้อนี่มาให้คุณ ไว้ใส่วันพรุ่งนี้และไปงานเลี้ยงตระกูล”

“ฉันจะขอร้องปู่ของฉันและขอให้เขาให้โอกาสคุณอีกครั้ง!”

“แต่คุณต้องจำไว้ว่าคุณจะบ้าเหมือนวันนี้ไม่ได้ เข้าใจไหม?”

ฮาร์วีย์ถอนหายใจและพูดว่า “โอเค ผมจะเชื่อฟังคุณ”

เขารู้สึกช่วยไม่ได้หลังจากกล่าวแบบนี้ด้วยเหมือนกัน

ในนิอัมมี่ เขาเคยพูดว่าเขาเป็นซีอีโอของยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์ แต่แมนดี้ปฏิเสธที่จะเชื่อเขา

ตอนนี้ที่เขามาที่บัควู้ด เขาพูดว่าเขาจะปกป้องตระกูลซิมเมอร์ แมนดี้ก็ยังคงไม่เชื่อเขา

ไม่ใช่แค่แมนดี้ที่ไม่เชื่อเขา แต่ทั้งตระกูลซิมเมอร์ต่างไม่เชื่อเขาด้วยเช่นกัน

ฮาร์วีย์พูดไม่ออกจริง ๆ

***

คืนที่เงียบสงัดคืนหนึ่ง

เช้าตรู่ในเช้าวันถัดไป ลิเลียน เยทส์ตบหน้าฮาร์วีย์ที่กำลังนอนบนโซฟาหนึ่งครั้งเพื่อปลุกให้เขาตื่น

“ไอ้ขี้แพ้ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ แกต้องไปเซ็นใบหย่ากับแมนดี้วันนี้!” ไซม่อน ซิมเมอร์จ้องไปที่ฮาร์วีย์และกล่าวอย่างเยือกเย็น

ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วและพูดว่า “พ่อครับ มันเป็นการตัดสินใจของเรา ผมจะไม่หย่ากับแมนดี้ครับ”

“เรื่องของแกสิ? มีอะไรจะพูดเป็นอย่างสุดท้ายไหม?”

“ฮาร์วีย์ ฉันจะบอกแกไว้นะ พวกเรา ตระกูลซิมเมอร์ ปล่อยให้แกเป็นลูกเคยผู้อาศัยในวันนั้น เราก็สามารถไล่แกออกไปจากตระกูลในวันนี้ได้เหมือนกัน”

“แกคิดว่าแกสามารถพึ่งพาตระกูลซิมเมอร์และทำตัวงี่เง่าไปตลอดชีวิตได้งั้นเหรอ?”

“เรา ตระกูลซิมเมอร์ ไม่ต้องการไอ้ขี้แพ้!”

“แกไม่มีค่าพอ!”