ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 462

แมนดี้ ซิมเมอร์ยังคงอ่านเนื้อหาอย่างหนักตลอดทั้งคืนได้ไม่พูดสักคำจนกระทั่งเช้าถัดไป

แม้กระทั่งคืนถัดไป แมนดี้ก็ไม่บ่นหรือสัปหงกตลอดเวลา

เวลาของงานเลี้ยงใกล้เข้ามาแล้ว

แมนดี้นั่งอยู่แบบเดิมไม่ได้แล้วและจึงลุกขึ้น

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันเชื่อคุณในจุดที่ฉันพึ่งพาการเดิมพันทั้งหมดของฉันไปกับคุณ”

“แต่คุณจะทำอย่างไรให้ฉันเชื่อคุณได้ล่ะ?”

“คุณมีบัตรเชิญงั้นเหรอ?”

“ฉันคิดว่าคุณมีไอเดียที่จะหามันมาอย่างน้อยสักใบ”

“คุณเอาแต่นอนตั้งแต่เมื่อคืน!”

“คุณไม่เดินออกแม้แต่ประตูหน้าหรือโทรหาใครสักสายหนึ่ง!”

“ฉันขอถามคุณหน่อยสิว่า คุณวางแผนที่จะเอาบัตรเชิญมาจากที่ไหน? หรือว่ามันแค่ร่วงมาจากบนฟ้าเหรอ?”

ในตอนนั้น ไซม่อน ซิมเมอร์และลิเลียน เยทส์เคาะประตูอย่างหมดความอดทนแล้ว

“ฮาร์วีย์ เกิดอะไรขึ้น?”

“แกเตรียมอะไรไว้บ้าง?”

“แมนดี้คุยใหญ่ไว้แล้วเมื่อวานนี้ ถ้าแกเติมเต็มคำสัญญาของแกไม่ได้ แกจะไม่มีที่ที่จะรอดชีวิตในตระกูลซิมเมอร์เร็ว ๆ นี้!”

ฮาร์วีย์ชายตามองนาฬกาโรลเล็กซ์ที่ข้อมือของเขา

“มันใกล้ถึงเวลาแล้ว แค่ตามผมมา”

ฮาร์วีย์พาแมนดี้และครอบครัวของหล่อนออกมาจากบ้านและเรียกแท็กซี่เพื่อจะไปที่ซึ่งงานเลี้ยงตอนเย็นถูกจัดขึ้น

ณ ลานด้านนอกของซิลเวอร์นิมบัส

ลานด้านนอกของลานซิลเวอร์นิมบัสไม่เหมือนกับลานของตระกูลยอร์ก แต่มีคฤหาสน์หลังหนึ่งตั้งอยู่ที่เชิงเขาของภูเขาซิลเวอร์ นิมบัส ที่ตระกูลยอร์กเป็นเจ้าของด้วยเช่นกัน

นี่เป็นสถานที่ที่ตระกูลยอร์กจะใช้เพื่อมอบความสำราญให้แก่แขกคนสำคัญ

ในวันอื่น ๆ ไม่มีตระกูลระดับหนึ่งใด ๆ ในทั้งหมดของเซาธ์ไลท์จะมีสิทธิ์แม้แต่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงยามเย็น

แต่งานเลี้ยงถูกจัดที่นั่นในวันนั้น ช่างไม่น่าเชื่อจริง ๆ

คนขับแท็กซี่เหยียบคันเร่งจนสุดเมื่อเขาขับไปที่ลานด้านนอกของซิลเวอร์นิมบัส

เขารู้สึกกลัว

ไม่ใช่แค่ใครก็ได้ที่สามารถมาที่นี่ตามใจชอบได้

ถ้าเขารู้ว่าฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ กำลังวางแผนจะมาที่นี่ เขาคงจะไม่รับงานนี้

ฮาร์วีย์ดึงมือของแมนดี้และเดินตรงไปที่ทางเข้าของลานด้านนอกราวกับมันเป็นกิจวัตร

“น่าสนใจจริง ๆ แกกล้ามาจริง ๆ งั้นเหรอ?”

ควินน์หัวเราะ

“โอ้ น้องสายที่เลอค่า เธอกำลังซ่อนอะไรอยู่? อย่าบอกนะว่าบัตรเชิญของเธอทำมาจากทองคำ ขอเราดูหน่อยไม่ได้สิ?”

แมนดี้เงียบ

ไซม่อนและภรรยาของเขาไม่พูดอะไรสักคำ เช่นกัน

แม้แต่ลิเลียน ผู้ซึ่งหยิ่งเป็นประจำ ไม่สามารถรวบรวมกำลังที่จะทำด้วยเช่นกัน

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ไขว้มือไปด้านหลังและเดินมาหาไซม่อน แล้วจึงสังเกตเขา

“ไซม่อน ขอฉันดูบัตรเชิญของแกหน่อยสิ”

“พ่อ ผม...”

ไซม่อนตื่นตระหนก เขาไม่มีอะไรจะให้ดู

“อะไร? แกจำฉันไม่ได้อีกต่อไปแล้วเหรอ? เอาบัตรเชิญของแกออกมาและให้พวกเราดู!” ผู้อาวุโสซิมเมอร์กล่าวอย่างเดือดดาลขณะที่เย้ยหยัน

ไซม่อนเหงื่อตกพราก ๆ เขาทำได้แค่ตัดสินใจและบอกความจริงในตอนนั้น

“พ่อครับ พวกเราไม่มีบัตรเชิญหรอกครับ...ฮาร์วีย์...พาเรามาที่นี่...”

“ฮาฮ่าฮ่าฮ่า...”

แซ็คและควินน์หัวเราะจนปวดท้อง