ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 517

“ใช่… ดูเหมือนว่าจะมีข่าวลือแบบนั้น”

“เจ้าชายยอร์กต้องการที่จะให้คนรุ่นใหม่เป็นประธานคนใหม่”

“เจ้าชายยอร์กเคยพูดถึงว่าคนรุ่นใหม่จะมีแนวคิดใหม่ ๆ เขาอยากให้โอกาสพวกเราได้พิสูจน์ตัวเอง และเราจะไม่สามารถทำผิดพลาดได้อีก”

“เราทุกคนสนับสนุนคุณปู่ แต่เราจะไม่ทำตามเจ้าชายยอร์กแบบนี้จะดีเหรอครับ?”

“เจ้าชายยอร์กมีหุ้นอยู่ห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ พูดอีกนัยหนึ่งคือเขามีอำนาจควบคุมบริษัทของเราทั้งในปัจจุบันและอนาคต มันเหมาะสมกว่าไหมครับที่เราจะมานั่งเลือกประธานคนใหม่ในตอนนี้?”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์เงียบ

คนอื่น ๆ แสร้งทำเป็นรู้สึกไม่สบายใจ ราวกับพูดเรื่องนี้มันขัดกับจิตสำนึกของพวกเขา

แต่ในความเป็นจริง พวกเขากำลังจะฉีกยิ้มกว้างอยู่ในใจ

พวกเขาจะมีโอกาสเติบโตได้อย่างไรหากยังปล่อยให้ตาเฒ่าคนนี้ยังมีอำนาจอยู่?

แต่ถ้าลูกเขยไร้ค่าคนนี้ออกมาก่อปัญหา พวกเขาก็ปล่อยเลยตามเลยไปแบบนั้น

ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะมีโอกาสได้เป็นประธานคนใหม่

และแน่นอนสุดท้ายแล้วนั้น ลูกเขยอย่างเขาไม่มีทางได้เป็นประธานบริษัท ใช่ไหม?

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ท่าทางดูน่ากลัว

ท่าทางที่แซ็คแสดงออกมาเหมือนสะท้อนปู่ของเขา เขาพูดขึ้นมาว่า “ทุกคน พวกเราทุกคนคือซิมเมอร์ ไม่ว่าผลประโยชน์ใด ๆ ที่เราได้รับ พวกเราก็ได้ประโยชน์กับมัน เราจะยอมให้คนนอกมาขัดขวางเราได้ยังไง?!”

“ซิมเมอร์ เอ็นเทอร์ไพรส์จะต้องมีเพียงพวกเราเท่านั้นที่มีอำนาจควบคุม ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือในอนาคตก็ตาม!”

“แซ็ค… ฉันคิดว่าลูกเขยไร้ค่านี่พูดถูก เรามาเลือกคนหนุ่มรุ่นใหม่กันเถอะ”

“ถ้าผู้อาวุโสซิมเมอร์ยังคงดำรงตำแหน่งประธานต่อไปได้ เจ้าชายยอร์กคงไม่ขอให้เราเลือกประธานคนใหม่หรอก!”

“แซ็ค ถ้านายเป็นประธานคนใหม่ล่ะ? เราคิดว่านายเหมาะสมที่สุด!”

บางคนใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้เพื่อลงโทษแซ็ค โดยทำเหมือนให้คำแนะนำแก่เขาด้วยรอยยิ้มจริงใจ

ใบหน้าของแซ็คดูบูดเบี้ยวอย่างไม่พอใจ

แน่นอน เขาต้องการเป็นที่จะเป็นประธานของบริษัทใหม่แห่งนี้

ถึงอย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าเขาคงไม่มีโอกาส

ด้วยบุคลิกของเขา เขาคงแย่งชิงเพื่อตำแหน่งนี้อยู่แล้ว

ตอนนี้ผู้อาวุโสซิมเมอร์กำลังมองไปที่เขาอย่างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

เมื่อเห็นว่าสมาชิกในตระกูลซิมเมอร์ยกยอแซ็คทีละคน ๆ ...

ผู้อาวุโสซิมเมอร์เริ่มเชื่อว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของแซ็คที่จะช่วงชิงอำนาจและทำให้เขาเสียชื่อเสียง

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็ถามอย่างเย็นชาว่า “แซ็ค แกต้องการเป็นประธานจริง ๆ เหรอ?”

“ถ้าอย่างนั้น ก็พูดมันออกมา ฉันจะเห็นด้วยกับแก”

แซ็คสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกจากแววตาที่จ้องเขม็งมาที่เขา เขาตัวสั่นเทาและรีบคุกเข่าลงอย่างช้า ๆ

“คุณปู่ ผมสัญญา!”

“ผมสาบานต่อพระเจ้า ผมไม่ได้คิดที่จะเป็นประธานเลย!”

“ถ้าผมคิดแบบนั้น ขอให้ฟ้าผ่าตาย!”

เปรี้ยง!

ทันทีที่เขาพูดจบ ฟ้าแลบก็สว่างว้าบและเกิดเสียงฟ้าร้องคำรามจากท้องฟ้า

เสียงนั้นทำให้แข้งขาของแซ็คอ่อนแรง

สีหน้าของผู้อาวุโสซิมเมอร์ดูมืดคล้ำลง

เขามองแซ็คตั้งแต่หัวจรดเท่าอยู่นานสองนาน แล้วเยาะเย้ยออกมา “เอาล่ะ ในเมื่อแกไม่ได้สนใจตำแหน่งประธาน ทำไมแกไม่ลองบอกฉันมาล่ะว่าใครที่แกคิดว่าเหมาะสม!”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์กัดฟันกรอดเมื่อเขาต้องพูดคำว่า “เหมาะสม” ออกมา

ใครก็ตามที่ "เหมาะสม" คน ๆ นั้นจะต้องพินาศย่อยยับ!

การแสดงออกของผู้อาวุโสซิมเมอร์ยังคงชัดเจน

เมื่อเขาพูดจบ แม้แต่แซ็คก็ไม่กล้าที่จะมองเขา

คนอื่น ๆ ที่เหลือต่างกลั้นหายใจปิดปากเงียบอย่างหวาดกลัว

ทุกคนหวังว่าลูกเขยไร้ค่านั่นจะออกมาพูดอีกครั้ง

น่าเสียดายที่ตอนนี้ฮาร์วีย์ยุ่งอยู่กับการเล่นโทรศัพท์ของตัวเอง ก้มหน้าก้มตามองหน้าจอ ทำราวกับว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

“พูดสิ ใครเหมาะสมที่สุด?”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ยื่นอยู่ตรงหน้าของแซ็ค พูดช้า ๆ และน้ำเสียงของเขาดูน่ากลัว