ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 557

ภายใต้การนำของหัวหน้ากลุ่มอันธพาล กลุ่มชาวบ้านต่างตะโกนอย่างไม่เกรงกลัว

แมนดี้ไม่ได้โง่ เธอมองดูนิดเดียว เธอก็สามารถเข้าใจสถานการณ์ในทันที คนพวกนี้มาเพื่อสร้างปัญหาโดยเฉพาะ ไม่มีเหตุผลอื่นร่วมอยู่ด้วย

แต่อย่างไร บัควู้คเป็นเมืองหลวง ที่เน้นบังคับการใช้กฎหมายเป็นหลัก แม้แต่กลุ่มอันธพาลพวกนี้ก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้

พวกเขาคงจะได้รับค่าคุ้มครองและบีบบังคับให้พวกชาวบ้านมารวมตัวกันที่นี่เพื่อแสดงการกระทำที่ไร้ยางอายของพวกเขาออกมา

แมนดี้สูดหายใจเข้าลึกพร้อมกับพูดอย่างใจเย็น “ก็ได้ คุณบอกว่าต้องการค่าตอบแทนจากการรื้อถอนอาคารใช่ไหม คุณต้องการเท่าไหร่?”

“ไม่มากเท่าไหร่หรอก ก็แค่สิบห้าล้านดอลลาร์ ถ้าคุณให้ค่าตอบแทนด้วยเงินจำนวนนี้ เรื่องในวันนี้ก็จะจบลง” หัวหน้ากลุ่มอันธพาลพูดพร้อมรอยยิ้ม

แต่สิ่งที่เขาพูดกลับน่าสนใจ เรื่องในวันนี้จะจบลง แต่ในวันพรุ่งนี้คงไม่เหมือนกัน

“เป็นไปไม่ได้ เราจะไม่จ่ายเงินให้แน่นอน รีบกลับไปได้แล้ว!”

ไซม่อน ซิมเมอร์ ที่ตลอดเวลาหลบหลังแมนดี้อย่างขี้ขลาด รีบตะโกนออกมาเมื่อเขาได้ยินจำนวนเงิน ‘ซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์จะหาเงินจำนวนมากขนาดนั้นได้ยังไงกัน?’

ดวงตาของหัวหน้ากลุ่มอันธพาลหรี่ลงอย่างเย็นชา “ก็ได้! เมื่อคุณปฏิเสธที่จะจ่ายเงินพวกเรา งั้นพวกเราก็จะพังตึกพวกนี้ลง!”

อันธพาลหลายสิบคนพร้อมกับชาวบ้านกลุ่มหนึ่งเตรียมพร้อมจะดำเนินการ

พวกคนงานต้องการที่จะหยุดพวกเขา แต่พวกอันธพาลกลับเอาอาวุธมาข่มขู่ ชี้ตรงมาที่พวกเขา

“กล้าเหรอ? ถ้าพวกแกขยับ ฉันฆ่าทิ้งแน่!”

แมนดี้กับคนที่เหลือหมดหนทาง พวกเขาได้แต่มองพวกเขาทำลายสิ่งก่อสร้าง แม้แต่เครื่องจักรบางอันก็ทุกทำลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

แต่คนพวกนี้ก็ยังหลงเหลือความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง พวกเขาเลือกทำลายสิ่งก่อสร้าง โดยที่ทำให้ใครบาดเจ็บ จากนั้นพวกเขาก็นำเอาป้ายเรียกร้องค่าชดเชยออกมา

พวกเขาฉลาด ต่างจากพวกอันธพาลทั่ว ๆ ไป อาจจะมีบางคนอยู่เบื้องหลังคอยยั่วยุให้พวกเขาทำเรื่องพวกนี้ขึ้น

เห็นได้ชัดว่า สาเหตุของการทำลายสิ่งก่อสร้างมาจากเรื่องพิพาทของที่ดิน เพราะด้วยเหตุผลนี้จึงสอดคล้องกับการกระทำของพวกเขา

หลังจากป้ายเรียกร้องถูกติดเรียบร้อยแล้ว หัวหน้ากลุ่มอันธพาลชี้มีดตรงไปที่แมนดี้และพูด “ท่านประธานซิมเมอร์ ขอเรียกร้องของเรามันธรรมดามาก ๆ!”

“จ่ายเงินมาให้เรา!”

“ถ้าคุณปฏิเสธ พวกเราจะทำลายทุกอย่างที่พวกคุณสร้าง!”

“ขอบคุณที่เมตตาพวกเรานะ…”

ชาวบ้านพยักหน้าด้วยความจำนน พร้อมกับโค้งและเดินออกไป

เรื่องของเรื่องนี้ พวกเขาได้รับค่าชดเชยการรื้อถอนเรียบร้อยแล้ว

แต่พวกอันธพาลพวกนี้กลับข่มขู่พร้อมกับเอื้อประโยชน์ให้กับพวกเขาในเวลาเดียวกัน พวกเขาจะปฏิเสธได้อย่างไรกัน?

หลังจากที่พวกชาวบ้านกลับไป ผู้นำกลุ่มอันธพาลก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาใครบางคน แม้ว่าเบื้องหลังจะคุยกันผ่านโทรศัพท์ แต่เขาก็ยังคงลดมือลงอย่างเชื่อฟังพร้อมกับยิ้มกว้าง “งานสำเร็จแล้วนะครับ ลูกพี่!”

เสียงเยาะเย้ยดังขึ้นมาจากปลายสาย “พวกแกไม่ได้ทำร้ายใคร ใช่ไหม?”

“ใช่ครับ เราทำตามทุกอย่างที่ลูกพี่สั่ง แน่นอนว่าพวกเราไม่ได้ทำร้ายใคร!”

“จำไว้ ว่าพวกเราเป็นฝ่ายถูก ต่อใครมาก็ไร้ประโยชน์ ตราบใดที่พวกเราไม่ได้ทำร้ายใคร”

“คืนพรุ่งนี้แกจะไปที่นั่นใหม่ ทีนี่พวกแกก็ไปทำลายห้องที่พวกคนงานอาศัยอยู่”

“ไม่ต้องห่วงครับลูกพี่ ทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนแน่นอนครับ!”