ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 577

เชสเตอร์ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย เขายังคงมองฮาร์วีย์ รอให้ฮาร์วีย์พูดอะไรออกมา

ถ้าฮาร์วีย์ไม่พูด เชสเตอร์คงไม่กล้าแม้แต่จะมีลมหายใจอีกต่อไป

“โอ้ ผมสบายดี แค่เสื้อผ้าเปื้อนนิดหน่อย ผมซื้อมันมาจากแผงขายของริมถนนในราคาสองดอลลาร์ และผมก็ชอบมันมาก” ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน ทำราวกับว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ

ดวงตาของเชสเตอร์เสมองไปที่เสื้อของฮาร์วีย์ในทันที เขาสังเกตเห็นคราบเปียกน้ำขนาดใหญ่แถมยังมีใบชาติดอยู่ด้วย

และในทันที เชสเตอร์ก็โกรธคนควันออกหู เขายืดตัวขึ้น ท่าทางองอาจของเขากลับมา เขาจ้องมองไปทั่วทั้งห้องและตะโกนอย่างโกรธจัดว่า “ใครเป็นคนทำ? ใครกล้าเทน้ำใส่เขาแบบนี้?!”

ลูกน้องของเขาซึ่งไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตะโกนตามไปด้วย “ใครที่ทำแบบนี้?!”

สายตาของทุกคนหันไปมองหญิงสาวผู้มีอิทธิพลในโซเชียลมีเดียโดยอัตโนมัติ

เธอสั่นเทาด้วยความกลัว

ต่อหน้าคนทั่ว ๆ ไป เธอทำตัวสูงส่งและทรงอำนาจ ทว่าเธอก็รู้อย่างแจ่มแจ้งแล้วว่าเธอก็แค่ของเล่นของคนที่มีอำนาจอย่างเชสเตอร์ แซนเดอร์

เมื่อเห็นว่าเชสเตอร์โกรธแค่ไหน เธอจะไม่รู้สึกหวาดกลัวได้อย่างไร?

แววตาของเชสเตอร์จับจ้องไปที่เธฮแล้วย้ายไปมองที่คอลินซึ่งยังคงคุกเข่าอยู่ ความโกรธทำให้เขาก็ถีบไปที่หน้าอกของคอลินทันที “คนอย่างแกเป็นลูกฉันได้ยังไง?!”

“แกจะไม่ยอมแพ้จนกว่าแกจะทำลายฉันอย่างนั้นเหรอ?!”

“ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้ว? เรามาจากครอบครัวที่รับราชการ! เราควรทำตัวสงบเสงี่ยมและปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยการให้เกียรติ!”

“แกเมินคำสอนของฉันเหมือนไม่มีความสำคัญอะไรเลยหรือไง?!”

เชสเตอร์เริ่มเสียใจมากขึ้น เมื่อเขาพูดแบบนั้น เขายังคงเตะและต่อยที่ลูกชายของเขา และหยุดลงก็ต่อเมื่อเขาหมดลมหายใจเท่านั้น

คอลินคุกเข่าลงกับพื้น ยังคงดูสับสน

เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น!

พ่อตบตีทำร้ายเขาจริงหรือ?

เขาเป็นคนที่มีเลือดออกเต็มตัว แต่พ่อของเขายังให้ความสำคัญกับฮาร์วีย์งั้นเหรอ?

ไม่ใช่แค่คอลิน แต่ทุกคนในห้องก็รู้สึกเหมือนกัน

ทุกคนมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่แปลกมากขึ้นเรื่อย ๆ

บุรุษผู้มีอำนาจอย่าง เชสเตอร์ แซนเดอร์ ยอมก้มหัวขอโทษ ทุบตีลูกชายของตัวเองต่อหน้าฮาร์วีย์ และยังจ่ายเงินชดเชยฮาร์วีย์ด้วยเงินสดมากมายแบบนั้นได้อย่างไร

ฮาร์วีย์เพียงชำเลืองมองกระเป๋าแล้วขมวดคิ้ว “ผู้เฒ่าแซนเดอร์ กำลังดูถูกผมงั้นเหรอ?”

“ผมไม่กล้า ผมไม่กล้า…” เชสเตอร์เหงื่อแตกพลั่ก “เราไม่มีเงินสดมากขนาดนั้นเพราะเราเพียงแค่ออกมาธุระข้างนอก ผมจะสั่งให้คนของผม...”

“ไม่จำเป็น”

ฮาร์วีย์ส่ายหัวเบา ๆ และหยิบเงินสองดอลลาร์ออกจากกระเป๋าเอกสาร “เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว”

เมื่อเห็นแบบนั้น ทุกคนก็ตกตะลึง

ฮาร์วีย์เป็นอะไร?

ปฏิเสธเงินสดทั้งกองและรับเพียงสองดอลลาร์งั้นเหรอ?

แม้ว่าทุกคนไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็น เชสเตอร์ก็ยังคงหวาดกลัวและใบหน้าของเขายังซีดเผือด เขาโค้งคำนับฮาร์วีย์และพูดว่า “ได้โปรดยกโทษให้เราด้วย ผมจะสอนลูกชายของผมให้ดีกว่านี้ และให้แน่ใจว่าเขาจะไม่สร้างปัญหาขึ้นอีก…”

ในสายตาของเชสเตอร์ คนในตำนานคนนี้จะไม่มีวันให้อภัยเขาในเร็ว ๆ นี้แน่นอน เมื่อเขาต้องยืนอยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์ เขาแทบจะคุกเข่าลงกับพื้น