ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 675

“ใช่แล้ว เป็นเพราะผู้ชายคนนั้น!”

เวย์น ยอร์กยิ้ม

แมนดี้ ซิมเมอร์ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอย่างไรดี

“แต่คนในตระกูลซิมเมอร์ไม่รู้จักผู้ชายคนนั้นนะ!”

“ทุกคนต่างพูดว่าที่จริงแล้วฉันเป็นผู้หญิงในความลับของเขา แต่ฉันไม่เคยเจอหน้าของเขาเลย ฉันไม่รู้ว่าเขาหน้าตาเป็นยังไงด้วยซ้ำ!”

“คุณบังคับคนในตระกูลซิมเมอร์ด้วยมือของตัวเองได้อย่างไร เพียงแค่เพราะสิ่งที่ไม่จริง?!”

“คุณทำได้ยังไง?!”

“คุณ...ไม่เคยเห็นหน้าของเขาอย่างนั้นเหรอ?”

เวย์นที่งุนงงในตอนแรก ต่อมาเขาจึงระเบิดหัวเราะออกมา

“น่าสนใจ น่าสนใจจริง ๆ !”

“ไม่แปลกใจที่ควินตันบอกว่าเขาเป็นคนที่รับมือยากที่สุด ก่อนหน้านี้ผมแทบจะไม่เชื่อแต่ตอนนี้ผมเชื่อแล้ว!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”

“ฉันอาจจะเคยพบกับเจ้าชายยอร์กมาก่อนก็ได้?”

ใบหน้ามากมายปรากฏขึ้นภายในหัวของแมนดี้ แต่เธอปฏิเสธทุกใบหน้าของพวกเขาที่จะเป็นเจ้าชายยอร์ก รวมถึงฮาร์วีย์ ยอร์กเช่นกัน

เพราะเธอรู้ว่าถ้าฮาร์วีย์คือเจ้าชายยอร์กจริง ๆ เขาจะยอมให้คนอื่นมาตัดนิ้วของเขาได้อย่างไร?

“เอาล่ะ ในเมื่อคน ๆ นั้นไม่ต้องการที่จะบอกด้วยตัวเอง ผมก็ไม่อยากที่จะเปิดเผยตัวเขาเช่นเดียวกัน เกมก็คงไม่สนุกถ้าผมทำ!”

เวย์น ยอร์กที่ยิ้มอย่างไร้ปรานีอยู่ตลอดเวลา

“แมนดี้ ซิมเมอร์ ผมจะให้ตัวเลือกคุณสองข้อ!”

“ข้อที่หนึ่ง เริ่มและทนเปลือยต่อหน้าผมและรับใช้ผมเยี่ยงสุนัขรับใช้!”

“หรือข้อที่สอง คุณกลับออกไป แต่สามีราคาถูกของคุณจะถูกขัง นิ้วมือและนิ้วเท้าของเขาจะถูกตัดทิ้งและเขาอาจจะถูกโยนลงไปในแม่น้ำเพิร์ลเพื่อเป็นอาหารให้กับปลา!”

เวย์นแสดงรอยยิ้มหัวร้ายบนใบหน้าของเขา

จุดประสงค์ของเขาเกือบจะเป็นอันเสร็จสมบูรณ์

เขายังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์แต่เขาก็เตรียมที่จะปล่อยตัวเขาไป

ในสายตาของเขา ถ้าเขาสามารถทำให้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาเชื่อฟังตัวเขา พี่ชายของเขาจะต้องรู้สึกโกรธอย่างเดือดดาล

ในขณะเดียวกัน เขาและไซม่อน ซิมเมอร์ได้เดินทางไปที่บ่อนการพนัน

แต่แล้วพวกเขาก็ค้างทันทีที่พวกเขาเข้าไปภายในห้อง

นั้นเป็นเพราะว่าฮาร์วีย์ได้เดินออกมาจากชั้นใต้ดินพร้อมกับถือกองเอกสารพร้อมกับโฉนดและเอกสารอื่น ๆ มากับเขา

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาไม่มีบาดแผลแม้แต่นิดเดียว ไม่แม้แต่เลือดบนร่างกายของเขา

ทั้งคู่รีบมองไปที่มือของฮาร์วีย์

ไม่มีนิ้วสูญหาย

แต่ภายในไฟล์คลิปวิดีโอกลับมานิ้วมือนิ้วหนึ่งที่ถูกตัดทิ้งจากมือของคนบางคนแน่นอน

ในขณะที่ทั้งสองยังคงยืนนิ่ง ฮาร์วีย์ได้เดินไปหาพวกเขาและมองไปที่เช็คพร้อมกับขมวดคิ้ว

“เช็คเงินสดสิบสี่ล้านดอลลาร์เหรอ? ไปเอามาจากไหน?”

ฮาร์วีย์ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างแน่นอน

“นาย...นายอยู่ปกติอยู่ได้ยังไง? นิ้วของนายไม่ได้ถูกตัดทิ้งเหรอ?” ไซม่อนถามในขณะที่ตัวสั่นไปทั้งตัว