ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 708

อีธาน ฮันต์หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “คนเดียวที่สมควรนั่งที่ตรงนี้ในงานนี้คงจะไม่ใช่ฉัน…”

“ยังมีคนอื่นอีกเหรอ?”

"ใครคือคน ๆ นั้นกัน? โปรดช่วยประทานความกระจ่างแก่พวกเราที่เถอะ ผู้พันฮันต์!” โยนาธาน ยอร์กเอ่ยถามออกมาด้วยความอยากรู้

“อืมมมม ถ้าคน ๆ นั้นไม่เปิดเผยตัวเองขึ้นมา ฉันเองก็คงไม่กล้าที่จะพูดชื่อของเขาออกมา”

อีธานมีใบหน้าที่ดูลึกลับอย่างมาก

“และยิ่งไปกว่านั้น เขาก็อยู่ในงานนี้แล้ว และฉันก็เห็นเขาแล้วด้วย!”

"อะไรกัน?! มีใครบางคนที่มีสถานะสูงกว่าพันโทฮันต์ในงานนี้อีกเหรอเนี่ย?”

“และประเด็นสำคัญคือคน ๆ นั้นดำรงตำแหน่งสูงกว่าผู้พันฮันต์ แม้แต่คนระดับเขาก็ยังไม่กล้าแม้แต่จะบอกเราว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร?”

ในขณะนั้น ในงานกลับกลายเต็มไปด้วยความวุ่นวายโกลาหล แม้แต่คุณย่ายอร์กที่อยู่ภายในห้องส่วนตัวก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองออกมาผ่านช่องว่างระหว่างหน้าต่าง

เธอยังต้องการรู้อีกว่าคนที่มีสถานะใหญ่โตขนาดไหนกันที่มาที่บัควู้ด

หวังว่ามันคงจะไม่ใช่คนสำคัญที่มาจากโวลซิ่งใช่ไหม?

“ผู้พันฮันต์ ต้องขออภัยสำหรับการเสียมารยาท แต่ฉันขอทราบชื่อของคนผู้นั้นได้ไหม?”

ภายในห้องส่วนตัว คุณย่ายอร์กพูดด้วยน้ำเสียงอันแหบแห้ง แต่ก็ทำให้ความโกลาหลในงานเงียบสงบลงแทบจะในทันที

คุณย่ายอร์กเคยควบคุมปกครองตระกูลยอร์กทั้งหมดมาเป็นเวลาหลายสิบปี และในตอนนี้อายุอานามของเธอก็ปาไปร้อยปีแล้ว

คนอย่างเธอเคยผ่านร้อนผ่านหนาวพบเห็นสิ่งต่าง ๆ มามากมายตลอดช่วงชีวิต จนในตอนนี้มันแทบจะทำให้ตัวเธอเองคือประวัติศาสตร์ที่ยังมีชีวิต

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคุณย่ายอร์กแล้ว แม้แต่อีธานเองก็ไม่กล้าลังเลที่จะตอบคำถามของท่าน เขาประสานมือเข้าด้วยกันและหันไปทางท่านก่อนที่จะกล่าวว่า “เพื่อตอบคำถามของคุณย่ายอร์ก ผู้ชายคนนี้คือตำนานในหมู่กองกำลังติดอาวุธ เขาเป็นตำนานที่ยังมีชีวิตจริง ๆ !”

"อะไรนะ?!"

“ตำนานในหมู่กองกำลังติดอาวุธเหรอ?”

“เขาเป็นคนสร้างค่ายศัสตราวุธในตำนานเหรอ?”

ทุกคนต่างก็อ้าปากค้างไปชั่วขณะ...

ทุก ๆ คนในงานต่างก็อึ้งปนสงสัย

อีธานเดินผ่านผู้คนในแถวหน้าขณะที่มุ่งหน้าไปทางด้านหลัง

นี่อาจหมายความได้ว่าไม่มีใครที่นั่งแถวหน้าเลยที่เป็นคนที่อีธานได้กล่าวถึง

ในขณะเดียวกัน คนที่นั่งตรงกลางและแถวหลังเริ่มอยู่ไม่สงบ

ทุกคนต่างจ้องหน้ากันไปมาอย่างไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไร

แม้แต่โรซาลี ไนส์เวลล์ เธอเองก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ใครคือคนที่อีธาน ฮันต์พูดถึงกัน?”

บรูซ คลาวด์ก็มีสีหน้าตกใจเช่นเดียวกัน “ถ้าเรามีความสัมพันธ์กับชายที่ผู้พันฮันต์กำลังพูดถึงมันน่าจะเป็นสิ่งที่ดีสุด ๆ เลยทีเดียว!”

“เมื่อกี้เราไม่ได้แกล้งใครไว้ใช่ไหม?”

บรูซมองดูผู้คนรอบ ๆ ตัวที่ดูสงบและสังเกตว่ามีใครในนั้นที่พอจะมีแววเป็นคนที่อีธานพูดถึงหรือไม่

มันช่างเป็นความอัปยศอดสูเหลือเกินที่อีธานเดินผ่านที่นั่งของพวกเขาไป ซึ่งนั่นมันก็ได้ทำให้บรูซรู้สึกผิดหวังขึ้นมาในทันที

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้เสียโอกาสที่จะได้รู้จักชายคนนั้นไปเสียแล้ว