ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 733

“ครั้งนี้ฉันประเมินเด็กอวดดีนั่นต่ำไป!”

“ฉันคิดว่ามันจะไม่มียศศักดิ์อะไรแล้วหลังจากถอนตัวจากกองทัพ!”

“ฉันไม่คิดว่ามันจะมีเครือข่ายแบบนี้!”

“แต่ของอย่างนี้ไม่ช้าก็เร็วก็คงหมดไป”

“นั่นเพราะเราไม่สามารถโต้กลับอะไรได้ในตอนนี้ ให้รอจนกว่าสกาย คอร์ปอเรชั่นพังพินาศลง…”

“ฉันให้สตีเฟนควบคุมเรื่องนี้ได้อย่างเต็มที่ด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลเฟิร์สคลาสทั้งสี่ตระกูล ถ้าเขาทำไม่สำเร็จ ฉันจะคุยกับเขาเอง!”

เมลิสซาเย็นเยือกราวกับน้ำแข็ง เธอได้ตระเตรียมไว้ทุกอย่างสำหรับออกจากบัควู้ด

ควินตันขมวดคิ้วและพูดว่า “แต่…”

“ควินตัน นายชอบหมากรุก งั้นนายต้องรู้เรื่องนี้”

“ชีวิตก็เหมือนหมากรุก เรายอมแพ้ในการต่อสู้เพื่อที่เราจะสามารถชนะสงครามได้!

“นายยังมีสิ่งที่สำคัญกว่าต้องทำในฮ่องกง ทิ้งเซาท์ไลท์ให้สตีเฟ่นจัดการ!”

“เอาล่ะ!”

ควินตันไม่กล้าที่จะแย้ง

เมื่อพวกเขาทั้งหมดเดินออกมา ทุกคนก็คุกเข่าลงต่อหน้าพวกเขาตรงหน้าเรือยอร์ช

“ทำความเคารพคุณย่ายอร์ก!”

***

เมื่อฮาร์วีย์และซีนเธียร์กลับถึงบ้าน ไซม่อนและลิเลียนที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น

ลิเลียนโพล่งขึ้นมาอย่างโกรธจัด “แก! แกทำตัวว่างงานทุกวัน! ไม่เห็นเหรอว่าเมียแกทำงานอยู่?!”

“แต่แกยังไปงานเลี้ยงวันเกิด แกคิดว่าแกคู่ควรกับงานแบบนั้นหรือไง?!”

ไซม่อนพูดอย่างเย็นชาว่า “ฮาร์วีย์ ถ้านายเข้าร่วมงานนี้เพื่อสร้างความสัมพันธ์ทางธุรกิจ ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด”

“แต่ถามตัวเองด้วยว่าตัวตนของนาย นายคิดว่านายจะบรรลุประสบความสำเร็จกลับมาจากที่นั่นงั้นเหรอ?”

ในสายตาของไซม่อนและลิเลียน ฮาร์วีย์อยู่ที่นั่นก็เป็นได้เพียงแค่ตัวตลกเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อทำธุรกิจ

ฮาร์วีย์หัวเราะ

“คุณพ่อคุณแม่ครับ ผมแค่ไปร่วมงานเพื่อให้ใครบางคนชดใช้หนี้ให้ผม”

“หนี้?!”

“อะไรนะ? เวย์นเป็นตัวต้นเหตุของเหตุการณ์ในวันนั้นเหรอ?”

“แล้วนายก็จัดการกับเขาเหรอฮาร์วีย์? แล้วส่งตัวเขาไปโรงพยาบาล?”

“อยากตายเหรอไง? ถ้านายเบื่อกับชีวิตขนาดนั้น ก็ตายไปคนเดียว ได้โปรดอย่าลากเราลงไปเกี่ยวกับนายด้วยได้ไหม?!” ทั้งซีโมนและลิลันตะโกนด่าใส่เขา

ฮาร์วีย์เพียงแค่ยิ้ม

“วางใจเถอะครับ เขาจะไม่โผล่มาให้พวกคุณเห็นหน้าอีก!”

ทันใดนั้นกริ่งประตูก็ดังขึ้น

ซีนเธียร์เปิดประตูและตกใจอย่างมาก

“เวย์น… เวย์น ยอร์ก?!”

ลิเลียนตกใจเมื่อได้ยินชื่อนั้นจนแทบจะเป็นลม

แม้แต่ไซม่อนก็ทรุดเข่าลงกับพื้นทันที

“นายท่านยอร์ก พวกเราไม่รู้อะไรทั้งสิ้น!”

“ทั้งหมดนี้เป็นความคิดของไอ้ลูกเขยขยะนี่คนเดียว!”