ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 768

ฮาร์วีย์พูดอย่างจริงจังว่า “ถ้าคุณปู่เชน ไนส์เวลล์มีมากกว่านี้ แน่นอนว่าเขาจะมอบให้ผมถ้าผมเอ่ยปากขอ…”

เขาไม่ได้พูดเพื่อวางอำนาจของตัวเอง แต่ด้วยสถานะปัจจุบันของเขา เชนจะแสดงความเคารพเขาอย่างแน่นอน ถ้าเขาร้องขอ

“เอาล่ะ ๆ โอเค ฮาร์วีย์ ฉันเข้าใจว่านายกตัญญูมากแค่ไหน!”

คุณย่าเยตส์คิดว่าฮาร์วีย์ยังคงต้องการแสดงอำนาจให้มากขึ้นหลังจากที่ถูกขัดขามาก่อนหน้านี้ “ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับความตั้งใจของนายมาก!”

จากนั้น คุณย่าเยตส์ก็ชี้ไปที่ไซม่อน, ลิเลียน, และแมนดี้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “พวกคุณยังยืนอยู่ที่นั่นเพื่ออะไร? มานั่งตรงหน้าฉันนี่มา!”

ช่างเป็นข่าวดีอะไรเช่นนี้!

ไซม่อนและอีกสองคนยังคงงุนงงขณะที่พวกเขาเดินขึ้นไปนั่งที่โต๊ะที่คุณย่าเยตส์นั่งอยู่

คุณย่าเยตส์ยิ้มและพูดว่า “ตอนนี้ทุกคนก็มาถึงแล้ว ฉันจะประกาศบางอย่างสักหน่อย!”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลิเลียน ลูกสาวคนโตของฉัน และครอบครัวของเธอกลับมาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเราอย่างเป็นทางการแล้ว!”

“ด้วยชื่อเสียงของตระกูลเยตส์ ฉันหวังว่าทุกคนจะแสดงความเคารพต่อพวกเขาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”

น้ำตาแห่งความปิติยินดีไหลอาบสองแก้มของลิเลียนเมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้น

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเธอจะได้รับการยอมรับจากตระกูลเยตส์อีก!

ไซม่อนเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน!

ด้วยคำพูดที่ออกมาจากปากของคุณย่าเยตส์ เขาไม่ต้องพยายามอีกแล้ว!

ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่า ไซม่อน ซิมเมอร์คนนี้จะได้รับการสนับสนุนและเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเยตส์

เมื่อเห็นว่าพ่อแม่ของเธอมีความสุข แมนดี้ก็ยิ้มกว้างด้วยเช่นกัน!

“ไซม่อน, ลิเลียน แม้ว่าลูกเขยของพวกเธอไม่ได้ทำอะไรมากนัก!”

“แต่ว่าความกตัญญูของเขาเป็นสิ่งที่น่าประทับใจมาก พวกเธอควรปฏิบัติต่อเขาดี ๆ!”

เห็นได้ชัดว่าคุณย่าเยตส์ยังคงคิดว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่คนที่ประสบความสำเร็จหรือมีผลงานอะไรมากนัก

แต่ในตอนนี้นั้น ฮาร์วีย์ได้มอบโอสถบำรุงปอดแผนโบราณสูตรดั้งเดิมให้แก่เธอ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถละทิ้งความคิดของเธอได้ และถึงกับร้องขอมันมาตลอดเป็นเวลาหลายปี!

ฮาร์วีย์อาจเป็นแค่ลูกเขยที่อาศัยอยู่กับที่บ้านของภรรยา แต่ในเวลานี้นั้น ต่อให้เขาจะเป็นกองขี้หมาบนพื้น แต่ในสายตาของเยตส์ตอนนี้นั้นเขาก็ยังน่าประทับใจอยู่ดี

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ไซม่อนและลิเลียนก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข “ฮาร์วีย์ ในที่สุดนายก็เป็นผู้เป็นคนเสียที!”

“เมื่อกี้เราทำผิดกับนาย!”