ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 800

เดิมทีโดยพื้นฐานนิสัยของฮาร์วีย์แล้ว เขาจะทำให้อมีเลียทำตามสัญญาของเธออย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้แมนดี้บอกให้เขาปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป เขาก็จะปล่อยมันไป สุดท้ายแล้วยังไงเรื่องนี้มันก็แค่เรื่องเล็กน้อย

“ไม่อยากไปช้อปปิ้งต่อแล้ว กลับบ้านกันเถอะ!”

สีหน้าของอมีเลียหม่นหมอง ท่าทางของเธอแข็งกระด้างราวกับเหล็กกล้า เธอไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าฮาร์วีย์และแมนดี้เลยด้วยซ้ำ เธอได้แค่หันหลังเดินจากไป

ออทัมน์พูดว่า “แมนดี้ สามีของเธอไม่มีมารยาทเลย ถ้าเธอยังต้องการเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเรา เธอควรจะเลิกกับเขาให้เร็วที่สุด!”

หลัจากนั้นออทัมน์ก็เดินจากไปเช่นกัน

เฟลิกซ์อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์นิ่งสงบเพียงใด เขาก็ไม่สามารถพูดออกมาได้

ทุกสิ่งที่ฮาร์วีย์ทำในวันนี้ทำให้เฟลิกซ์รู้สึกว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน แต่เฟลิกซ์ก็ยังคาดเดาไม่ได้ว่าฮาร์วีย์จะมีความพิเศษเพียงใด

จนกว่าเขาจะแน่ใจในสถานะของฮาร์วีย์ เขาไม่ต้องการที่จะต่อต้านฮาร์วีย์อีกต่อไป

ไม่นานเขาก็เดินจากไปเช่นกัน

หลังจากที่ทั้งสามคนจากไป แมนดี้ก็หันไปหาฮาร์วีย์และถาม “ฉันขอถามคุณ เอาเงินมาจากไหน?”

“อย่าบอกนะว่ายืมเพื่อนมา!”

ฮาร์วีย์พร้อมแล้วที่จะสารภาพทุกอย่างกับแมนดี้ในงานพิธีที่จะเกิดขึ้นอีกสามวันข้างหน้า

ตอนนี้เขายังไม่บอกอะไรเธอก่อน เขากลับเพียงแค่หัวเราะ “คุณยังจำครั้งสุดท้ายที่ซีนเธียร์ถูกรังแกที่ตลาดของโบราณได้ไหม?”

“ฉันจำได้ แต่มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้?”

แมนดี้อยากรู้

ไซม่อนและลิเลียนก็หันมาสนใจเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ไม่สามารถเดาได้ว่าสองเรื่องนี้จะเชื่อมโยงกันได้อย่างไร

“ในตอนนั้น เจ้าหน้าที่ได้ชดเชยเงินจำนวนมหาศาลให้กับเรา เมื่อสองวันก่อนผมโอนเงินไปที่บัตรของผม”

ฮาร์วีย์ยักไหล่ในขณะที่เขาตอบออกมาแบบนั้นดูไม่ได้ใส่ใจอะไร

เขาคิดว่าเหตุผลนี้เหมาะสมแล้วและแมนดี้ก็ไม่สงสัยอะไร

“ขอให้ใครสักคนในร้านช่วยเรา” ฮาร์วีย์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ

การส่งสินค้าถึงบ้านเป็นบริการเสริม

การซื้อของมากมายที่นี่ เจ้าของร้านยินดีที่จะส่งของทั้งหมดไปยังที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่ แม้ว่าจะอยู่อีกฟากของโลกก็ตาม

หลังจากให้ที่อยู่กับเจ้าของร้านแล้ว ฮาร์วีย์และแมนดี้ก็ออกจากร้านไป

…

กลับมาที่โรงแรมฮาล์ฟมูนเบย์

ภายในห้อง ออทัมน์และครอบครัวของเธอนั่งอยู่กับไซม่อนและลิเลียน

หลังจากได้ยินสิ่งที่ลิเลียนพูด ออทัมน์ก็เยาะเย้ย “นั่นคือที่มาของเงินสินะ และฉันคิดว่าลูกเขยมีความสามารถบางอย่าง!”

“เขาเพิ่งเอาเงิน 1.5 ล้านดอลลาร์ที่เขาจ่ายค่าเสียหายให้ซีนเธียร์มาแสร้งทำเหมือนว่าเขารวย!”

“ผู้ชายคนนี้ไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่จริง ๆ ! ถ้าเธอไม่ไล่เขาออกจากบ้านเร็ว ๆ นี้ ฉันกังวลว่าเขาจะทำให้เธอไม่เหลือแม้แต่สตางค์แดงเดียว!”