ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 932

เป็นอย่างที่คาดคิดว่าฮาลซีย์ผู้ที่เพิ่งกลับมาจากการเรียนต่อที่ต่างประเทศ เธอจึงมีฝีปากที่น่าประทับใจ

ถ้าเป็นคนอื่นคงโดนเธอด่าจนอับอายไปแล้ว

แต่ฮาร์วีย์ ผู้ที่รู้สึกชินกับคำพูดเหล่านี้แล้ว ทำให้เขาไม่รู้สึกอะไรเลย

ฮาร์วีย์จ้องมองไปที่ฮาลซีย์ผ่านกระจกมองหลังและถามเธอด้วยความสงสัย “ถ้าผมชอบการถูกเก็บไว้ล่ะครับ?”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะจัดการนายด้วยตัวของฉันเอง” ฮาลซีย์ตอบกลับอย่างเย็นชา

หลังจากได้ยินฮาร์วีย์ยักไหล่ของเขา

“คุณผู้หญิง คุณเรียนศิลปะการฆ่าจากต่างประเทศเหรอครับ? สิ่งแรกที่คุณคิดคือการฆ่าผมอย่างนั้นเหรอ? ที่นี่มันสหรัฐนะครับ!”

“ไม่ต้องมาตีเนียนคุยกับฉัน อีกไม่นานฉันจะหาเงินก้อนใหญ่มาให้เพื่อให้นายเลิกยุ่งกับแมนดี้”

“สบายใจเถอะ เงินก้อนนั้นคงมากพอที่นายจะใช้จนนายตายไปอย่างมีความสุข!”

“ถ้านายยอมทิ้งแมนดี้ เราก็ตกลงกันเรื่องราคาได้นะ” ฮาลซีย์พูดอย่างเยือกเย็นต่อ

ฮาร์วีย์พูดไม่ออก

“คุณครับ ทำไมเอาแต่พูดเรื่องการหย่าของผมกับแมนดี้ล่ะ? คุณสงบและเป็นมิตรกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอ?”

“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพ่อตากับแม่ยายของผมไม่ได้สนใจเรื่องนี้แล้ว”

“การที่คนนอกอย่างคุณยังพูดเรื่องนี้ ไม่ได้เป็นการยุ่งเรื่องของคนอื่นอยู่เหรอครับ?”

“นาย...”

ฮาลซีย์สะอึกกับคำพูดของฮาร์วีย์ จนสีหน้าของเธอย่ำแย่

“ไม่เป็นไรหรอกถ้านายไม่อยากหย่ากับเธอ แต่นายเป็นผู้ชายนะ นายต้องประสบความสำเร็จด้านการงานของนายสิ ไม่อย่างนั้นฉันไม่ยอมรับนายแน่!”

ฮาร์วีย์หัวเราะเยาะ

“ผมเป็นคนที่มอบโอกาสทั้งหมดให้แมนดี้และผมยังเป็นคนที่คอยสนับสนุนเธออยู่เบื้องหลังอีกด้วย มันยังไม่พอเหรอครับ?”

“มีไม่กี่คนในประเทศนี้หรอกที่รู้เรื่องนี้ แต่มีบางคนในต่างประเทศรู้ว่าเจ้าชายยอร์กอาจเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนแห่งค่ายศัสตราวุธ!”

“การมีอยู่ของผู้ชายคนนี้เป็นสิ่งที่แมลงวันตัวเล็ก ๆ อย่างนายไม่มีวันเข้าใจ!”

“ตอนที่ฉันบินกลับมาที่ประเทศนี้ ฉันยังได้ยินมาว่าเจ้าหญิงคนโตแห่งอาณาจักรที่ดวงอาทิตย์ไม่เคยตกร้องห่มร้องไห้ทุกวันหลังจากที่หัวหน้าผู้ฝึกสอนปฏิเสธเธอ!”

“นายกำลังจะบอกว่านายปฏิเสธเจ้าหญิงคนโตแห่งอาณาจักรที่ดวงอาทิตย์ไม่เคยเพื่อแมนดี้เหรอ?”

ใบหน้าของฮาลซีย์เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

จากนั้นฮาร์วีย์ก็ตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา “ไม่ใช่แค่เจ้าหญิงนะ ผมยังปฏิเสธนอร์ดิก วาลคีรีเพื่อแมนดี้ด้วย”

“นาย! นายมันหน้าด้าน!”

ฮาลซีย์ไม่เคยเชื่อเขาเลย เธอชี้นิ้วของเธอไปที่ฮาร์วีย์และกรีดร้องใส่เขาด้วยความโกรธ

ไม่นานรถคนนั้นก็เต็มไปด้วยความเงียบที่แสนอึดอัด