ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 940

“คุณเรย์วางใจเถอะค่ะ ฉันต้องการเพียงแค่สามวันที่จะเตรียมการเบื้องต้นให้เสร็จสิ้นค่ะ” ฮาลซีย์พูดเด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เธอได้ยินเรย์พูดว่าเจ้าชายยอร์กจะดูแลโครงการของเธอ

จึงทำให้เธอดีใจและตื่นเต้น

ในที่สุดเธออาจจะได้เจอกับเจ้าชายยอร์กก็ได้!

“ฮึ่ม! ฮาร์วีย์ นายบอกเองนะว่าเจ้าชายยอร์กไม่สนใจฉันและบอกว่าเขามีผู้หญิงที่เขาชอบอยู่แล้ว!”

“แต่ถ้าเขายอมที่จะดูแลฉันนั่นก็อาจจะเป็นเพราะว่าเขาชอบฉันจริง ๆ ก็ได้!”

จากนั้นฮาลซีย์ก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย “คุณเรย์คะ เจ้าชายจะมาซานฟรานซิสโกเมื่อไหร่เหรอคะ? ฉันเจอเขาได้ไหม?”

เรย์หัวเราะ

“ทำไมถึงรีบนักล่ะครับ? ช่วงนี้เขาค่อนข้างยุ่ง แต่เขาต้องให้รางวัลคุณด้วยตัวเองแน่ถ้าคุณจัดการกับโครงการนี้อย่างดี”

“ถ้าตอนนั้นมาถึง มันจะไม่มีการประชุมใด ๆ เกิดขึ้น”

หลังจากได้ยินคำพูดของเรย์ ฮาลซีย์ก็ให้กำลังใจตัวเองอย่างเงียบ ๆ

‘นี่ฮาลซีย์! นี่เป็นโอกาสที่จะคว้าผู้ชายในฝันของเธอนะ!’

ฮาลซีย์เริ่มลงมือในการหาไซต์งานก่อสร้างและการจัดตั้งโครงการ

ผู้บริหารระดับสูงในบริษัทแห่งนี้ยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้มีศักยภาพจริง ๆ ในฐานะผู้เรียน เพื่อนหรือผู้ใหญ่

ในสถานที่อย่าซานฟรานซิสโก เธอสามารถจัดการการหาไซต์งานก่อสร้างและการจัดตั้งโครงการอย่างง่ายดายภายในระยะเวลาอันสั้น

แน่นอนว่าทั้งหมดนี่เป็นการเตรียมการเบื้องต้นเท่านั้น

ปัญหาใหญ่ของโครงการนี้คือการหาวิธีที่เธอจะได้ไซต์งานที่เธอเลือกมาให้ได้

ห้างสรรพสินค้าจะต้องถูกสร้างอยู่ใจกลางซานฟรานซิสโกและทุก ๆ นิ้วของที่ดินแห่งนั้นเป็นเงินเป็นทอง มีคนหลายกลุ่มได้เข้ามาสอดส่องดูที่ดินยังเหลืออยู่ในขณะที่บางที่มีเจ้าของไปแล้ว

เสียงของชายที่กำลังก้มหัวของพวกเขาอย่างรวดเร็วดังขึ้น ถึงแม้ว่าจะมีหญิงสาวที่สวยไร้เทียมทานอยู่ด้านหน้าของพวกเขา พวกเขาก็ยังไม่กล้าแม้แต่จะมอง

แม้แต่แซม เบเกอร์ก็ยังไม่กล้ามองตรงไปข้างหน้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเที่ยงตรง

ควินนี่ ยอร์กยืนอย่างนิ่งเฉยอยู่ที่หน้าต่างยาว เธอจ้องมองไปยังดวงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้าสักพักก่อนที่จะพูดอย่างใจเย็น

“แซม เบเกอร์ ฉันมาซานฟรานซิสโกก็เพื่อขอให้นายช่วย”

แซม เบเกอร์ตอบกลับในขณะที่หัวของเขายังก้มอยู่ “ถ้าไม่มีเลดี้ควินนี่ ก็จะไม่มีตระกูลเบเกอร์ ไม่ว่าจะเป็นอะไร สามารถสั่งการมาได้เลยครับ ผมจะทำทุกอย่างเพื่อทำให้สำเร็จครับ”

ควินนี่หัวเราะออกมาดังราวกับเสียงกระดิ่งและยกคางของแซม เบเกอร์ขึ้นด้วยนิ้วชี้ของเธอ

แต่แซม เบเกอร์ก็หลับตาของเขาทันทีเพราะเขาไม่กล้าจ้องมองเธอ

“ฉันน่าเกลียดเหรอ? ทำไมนายถึงไม่จ้องตาฉันล่ะ?” ใบหน้าที่สง่างามเผยรอยยิ้มจาง ๆ ออกมา

“ผมไม่คู่ควรครับ!” แซม เบเกอร์พูดออกมาโดยดีในขณะที่ตาของเขายังปิดแน่น