ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 957

“เราไม่ได้มีปัญหากัน และฉันไม่สนใจนายเลยแม้แต่น้อย”

“แต่นายกลับแส่มาหาเรื่องฉัน ล้ำเส้นฉันเกินไป”

“นายไม่ควร ไม่ควร ไม่ควรมายุ่งกับเมียและครอบครัวของฉันเลย”

ฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชา

“ไม่… ไม่ใช่ฉัน… ฝีมือเช็ก! เขาทำ!”

“ฮาร์วีย์ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราพบกัน คิดดูสิ ฉันไม่เคยทำให้แกต้องอยู่ในจุดที่แย่เลย ใช่ไหม?”

“ปล่อยฉันไปเถอะ แกอยากได้เงินใช่ไหม? ฉันให้เงินตามที่แกต้องการ”

ลุครู้สึกกลัวและอ้อนวอนขอความเมตตาอย่างรวดเร็ว

“ให้เงินฉันอีกแล้วเหรอ? โอเค อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ เงินสด 1.5 พันล้านดอลลาร์ ถ้านายสามารถให้ฉันได้ตอนนี้ ฉันจะปล่อยนายไป” ฮาร์วีย์ยิ้ม

ลุคหน้าซีดเผือดเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ แม้แต่ตระกูลเซอร์เรย์ก็ไม่อาจมีเงินสด 1.5 พันล้านดอลลาร์ได้ นับประสาอะไรกับเขา

“ในเมื่อคน ๆ หนึ่งทำผิด เขาก็ต้องชดใช้ ไม่งั้นเขาคงจะจะจำสิ่งที่ทำลงไปไม่ได้” ฮาร์วีย์ดูนิ่งเฉยและพูดกับไทสันว่า “ให้เขาชดใช้สิบเท่าสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับซีนเธียร์ก่อนหน้านี้”

ไทสันพยักหน้าและพูดว่า “ได้ครับ แต่ผมเกรงว่าเขาจะทนไม่ได้…”

“ไม่เป็นไร ก็แค่หักมือหักขามันซะ ไม่ถึงตายหรอก” ฮาร์วีย์พูด

“ครับ!”

ไทสันไม่พูดไร้สาระอีกต่อไป เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วเหยียบเท้าซ้ายของลุคที่บาดเจ็บไปก่อนหน้านี้ เสียงกรีดร้องโหยหวนออกมาในทันที

“ไม่… อย่า… ปล่อยฉันนะ! ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ!” ลุคไม่เคยถูกกระทำแบบนี้ เขาเกลือกกลิ้งไปบนพื้นอย่างทรมาน

ฮาร์วีย์เอนกายพิงเก้าอี้และดื่มชาอย่างสบาย ๆ เขาเมินเฉยไม่แยแสลุค

เสียงกรีดร้องของลุคค่อย ๆ เงียบไป และความแค้นเข้ามาแทนที่ “ฮาร์วีย์! ฉันคือเจ้าชายแห่งตระกูลเซอร์เรย์! พ่อทูนหัวของฉันคือจอห์น ก็อตติ! เจ้าพ่อแห่งพวกนักเลงท้องถนนในเซาท์ไลท์ ถ้าแกทำกับฉันแบบนี้ เจ้าพ่อและหัวหน้าครอบครัวจะไม่ปล่อยแกไปแน่!”

ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “แน่นอนว่าพวกเขาจะมาหาฉัน ไม่ใช่เพื่อช่วยนาย แต่เพื่อคุกเข่าและอ้อนวอนฉัน”

ณ เดอะการ์เด้น เรสซิเด้นท์ แมนดี้ตื่นขึ้นมา ซีนเธียร์ที่หลับไปทั้งวันก็ตื่นขึ้นมาเช่นกัน

สองสาวทั้งสองมองหน้ากัน พวกหล่อนทั้งสองต่างก็กังวลอย่างสุดจะพรรณนาถึงฮาร์วีย์

“พี่คะ พี่เขยอยู่ไหน?”

แมนดี้ฝืนยิ้มและพูดว่า “พี่เขยสบายดี เขาไปจัดการปัญหาให้เราอยู่”

ข้าง ๆ กัน การแสดงออกของไซม่อนดูไม่ดีเอาซะเลย

ลิเลียนดูขุ่นเคืองและด่าออกมา “อย่าพูดถึงเรื่องไร้สาระนี้อีกต่อไป! เขามันเป็นคนเฮงซวย!”

“ลูกเกือบจะไม่ได้กลับมาเพราะมันทำให้เจ้าชายเซอร์เรย์ขุ่นเคือง!”

“ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะบีบคอมัน!”

“ไร้ความสามารถ สร้างแต่ปัญหา! ฉันจะสาปแช่งมัน!”