ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 974

ฮาร์วีย์ไม่คิดจะนั่ง

เจสซีก็ไม่ได้สนใจ จิบชาโดยไม่สนใจเขา

“คุณย่าซาเวียร์ก็เป็นแบบนี้มาตลอด เธอจะไม่ให้ความสำคัญกับใครถ้าเธอไม่สนใจ”

“สำหรับอีวอนน์แล้ว ก่อนหน้านี้เธอเป็นหลานสาวที่คุณย่าซาเวียร์โปรดปรานมาก แต่เป็นเพราะคุณ เธอจึงกลายเป็นตัวตลกในแวดวงสังคมชั้นสูงของโวลซิ่ง บอกฉันสิว่าคุณจะชดใช้กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ยังไง?”

ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว

“ผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ เรา...”

ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดจบ เจสซีก็ถอนหายใจออกมา

“ฮาร์วีย์ เราาต่างเป็นผู้ชายอกสามศอก ฉันควรจะพูดออกมาตรง ๆ กว่านี้ใช่ไหม?”

“นี่ก็เลขา นั่นก็เลขา ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ก็ให้เลขาทำไป หากไม่มีอะไร ก็เรียกเลขา ฉันไม่ใช่คนที่จะทำอะไรแบบนั้นหรอกนะ”

ฮาร์วีย์พูดไม่ออกหลังจากได้ยินคำพูดของเขา

เขาไม่มีอะไรแก้ตัวสำหรับเรื่องนี้

อีวอนน์จะอ้าปากพูด แต่เธอกลับไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้สักคำ

เจสซียังพูดต่อ

“ในเมื่อคุณยอมรับแล้วว่าพวกคุณสองคนมีอะไรกันจริง ๆ ฉันก็ไม่สนใจหรอกนะ แต่ตระกูลซาเวียร์แห่งโวลซิ่งอยากจะเรียกศักดิ์ศรีของพวกเขากลับคืนมา”

“แค่บอกฉันมาว่าคุณจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง?”

“ถ้าคุณสามารถให้คำตอบที่ดีกับเรา บางทีเราอาจจะช่วยยกระดับคุณขึ้นไปสู่จุดสูงสุดได้ก็ได้นะ”

“คุณเป็นคนฉลาด เจ้าชายยอร์ก คุณควรรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณตัดสินใจที่จะยังยั่วยุตระกูลอันต้น ๆ อย่างเรา”

หลังจากแบบนั้น อีวอนน์ก็โพล่งออกมา

“เจสซี มันเป็นแค่ความเข้าใจผิด ฉันไม่ได้มีอะไรกับท่านประธานยอร์กจริง ๆ ”

“เราเป็นเพียงแค่ลูกน้องและหัวหน้าเท่านั้น”

“แล้วทำไมเธอถึงปฏิเสธคริส ลีโอล่ะ? เธอไม่เข้าใจอีกหรือไงว่าคนอย่างเราต้องใช้ประโยชน์จากการแต่งงานเพื่อตอบแทนในสิ่งที่ตระกูลซาเวียร์ให้อะไรกับเรามากมายกับเธอ ทำไมเธอถึงปฏิเสธข้อเสนอนี้?”

เมื่อเทียบความร่ำรวยและอำนาจที่ตระกูลซาเวียร์แห่งโวลซิ่งมีแล้ว พวกเขาจะไม่สนใจแม้แต่ว่าคน ๆ นั้นจะเป็นคนอันดับต้น ๆ ในเซาท์ไลท์

เมื่อพวกซาเวียร์ออกไปแล้ว อีวอนน์ก็มองฮาร์วีย์ด้วยสายตาหลากอารมณ์และเงียบไปครู่หนึ่ง

“ท่านประธานยอร์ก ฉันดีใจที่คุณช่วยฉันนะคะ”

“แต่คุณเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเพื่อฉัน”

“ฉันจะหาวิธีอธิบายให้พวกซาเวียร์ให้เข้าใจ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยค่ะ”

แววตาของอีวอนน์ดูเหมือนกำลังอ้อนวอนฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์มองดูท่าทางของเธอก็ได้แต่ห้ามไม่ให้ตัวเองพูดอะไรออกไป เขาทำได้เพียงพยักหน้า

“ผมเข้าใจแล้ว ผมต้องกลับก่อน”

“แต่มั่นใจไว้อย่าง ผมทำตามที่ผมพูดเอาไว้เสมอ”

เมื่อฮาร์วีย์ออกไปแล้ว เงาร่างของใครบางคนก็เดินออกมาจากมุมหนึ่งของห้อง