ราชาทหารที่ออกมาจากนรก นิยาย บท 8

"ฉันลืมเตือนคุณ ทุกคนที่ล่วงเกินในโลกที่งดงามก่อนหน้านี้ควรจะนอนอยู่ที่โรงพยาบาลในตอนนี้!"

จากการต่อสู้ในตอนนี้ Zhang Han รู้แล้วว่าความแข็งแกร่งของ Chen Nan ไม่ควรประมาท!

แต่ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ Zhang Han ย้ายออกจากชื่อบริษัทโดยตรง โดยหวังว่าจะไล่ Chen Nan ออกจากบริษัท

ภูเขาลูกเดียวไม่สามารถรองรับเสือสองตัวได้ Zhang Han จะทนกับ Chen Nan ที่ไม่ได้อ่อนแอกว่าตัวเขาได้อย่างไร?

สำหรับความปลอดภัยของ Picturesque International ในความคิดของเขา ตราบใดที่เขาอยู่ที่นั่น มันก็เพียงพอที่จะแก้ปัญหาทั้งหมดได้

“ฉันไม่ชอบพูดอะไรซ้ำสอง!”

ในเวลานี้ ผิวของเฉินหนานเปลี่ยนเป็นเย็นชา และแสงสีแดงส่องประกายในดวงตาลึกของเขา

ดังที่เฉินหนานกล่าวไว้ เขาไม่ชอบพูดอะไรซ้ำสอง

ในฐานะผู้คุมนรก เฉินหนานเป็นผู้ดำรงอยู่ที่แน่วแน่เสมอมา เขามีทหารที่ทรงพลังมากมายภายใต้การบังคับบัญชาของเขา แต่ใครล่ะที่กล้าปฏิเสธเขา?

“ผ่านไปสามนาทีแล้ว ไม่ต้องกินขนมปังหรอก เดี๋ยวโดนทำโทษ!”

Zhang Han เงยหน้าขึ้นมองเวลา สามนาทีผ่านไป แต่ร่างกายของ Chen Nan ไม่ขยับเลย เขาตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า: "เดินทางสู่โลกที่งดงามโดยไม่ได้รับอนุญาต โยนเขาออกไปเพื่อฉัน!"

เมื่อเสียงของ Zhang Han เงียบลง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนที่เดินตามหลังเขาก็ดึงไม้ยางออกมาทันทีและล้อมรอบ Chen Nan

เมื่อเห็นฉากนี้ ร่างกายของซ่งต้าไห่ก็สั่นสะท้าน เขารู้ว่าเฉินหนานสร้างปัญหามากมาย แต่ตัวเขาเองเป็นเหมือนพระโพธิสัตว์ที่ข้ามแม่น้ำ และเขาไม่สามารถช่วยได้ในขณะนี้

"รออะไรอยู่ โยนมันทิ้งซะ..."

บูม! อุ๊ย!

ก่อนที่ Zhang Han จะพูดจบ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนที่ล้อมรอบ Chen Nan ก็บินออกไปข้างหลัง!

ทีละคนล้มลงกับพื้นและร้องโหยหวนอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่มีใครสามารถลุกขึ้นได้อีก

"คุณกล้าต่อสู้ใน Picturesque International คุณคิดว่าฉันเป็น..."

“ทำไมไม่กล้า?”

เมื่อเห็นว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาถูกเฉินหนานล้มลงกับพื้นในการเผชิญหน้าเพียงครั้งเดียว Zhang Han อดไม่ได้ที่จะเหล่ตาของเขาและถูก Chen Nan ขัดจังหวะในขณะที่เขากำลังจะพูด

เฉินหนานบิดข้อมือของเขา จากนั้นเดินผ่านเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนอย่างใจเย็น ยืนอยู่ข้างหน้าจางฮั่น และพูดอย่างเย็นชาว่า "ซ่งต้าไห่ ปิดประตูห้องควบคุม!"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สีหน้าของ Zhang Han ก็เปลี่ยนไปทันที แต่แล้วรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา และเขาก็หันไปมอง Song Dahai ที่กำลังจะปิดประตู

ซ่งดาไห่ที่กำลังจะปิดประตูรู้สึกถึงสายตาเย็นชาของจางฮั่นและร่างกายของเขาก็แข็งทันทีทันใด รู้สึกถึงแรงกดขี่ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ และเหงื่อเย็น ๆ ไหลซึมออกมาจากหน้าผากของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ ในขณะนี้ เสียงของเฉินหนานดังขึ้น: “เอาเลย ฉันอยากรู้ว่าใครกล้าแตะเส้นผมของคุณ!”

ฉันไม่รู้ว่าเขาจำทักษะของเฉินหนานหรืออะไร หลังจากได้ยินคำพูดของเฉินหนาน ซ่งต้าไห่ซึ่งตัวแข็งอยู่กับที่ เดินอย่างรวดเร็วไปที่ประตูห้องควบคุมและปิดประตูโดยไม่คำนึงถึงสายตาที่เย็นชาของจางฮั่น

"ดี...ดี ดี!"

เมื่อเห็นฉากนี้ Zhang Han ก็หรี่ตาลงและกล่าวสวัสดีสามครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นชา ความโกรธในใจของเขานั้นชัดเจนในตัวเอง

เมื่อเห็นว่าดวงตาของจางฮั่นเย็นราวกับงูพิษ เขาหัวเราะอย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าขอสิ่งนี้!"

ก่อนที่คำพูดจะจบลง ร่างของ Zhang Han ก็ได้ขยับไปแล้ว แต่เขาไม่ได้โจมตี Chen Nan เป้าหมายของเขาคือ Song Dahai!

วินาทีต่อมา จางฮั่นมาถึงซองดาไห่แล้ว โบกแขนขวาที่ปกคลุมไปด้วยความแข็งของเขา และทักทายแก้มของซ่งดาไห่ด้วยหมัดเด็ด

น้องชายของซ่ง ดาไห่ทุกคนอุทาน และซ่ง ดาไห่ก็ล้มลงอยู่กับที่แล้ว และทำได้เพียงเฝ้าดูอย่างช่วยไม่ได้เมื่อกำปั้นขนาดกระสอบทรายกำลังเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ!

หวือ!

จนถึงเวลานี้ ร่องรอยของความเย็นฉายวาบในดวงตาของเฉินหนาน และเขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันที!

ความเร็วของ Chen Nan เร็วเกินไป เร็วราวกับลม ก่อนที่ทุกคนจะทันตอบสนอง เขาก็ยืนอยู่ข้างหลัง Zhang Han แล้ว

"อา!!!"

เสียงคำรามอย่างเจ็บปวดดังขึ้น แต่ไม่ได้มาจากปากของซ่งดาไห่

ซ่ง ดาไห่ ซึ่งแต่เดิมเดินโซเซอยู่บนพื้น ลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคำราม จากนั้นเห็นภาพที่ยากจะลืมเลือนในชีวิตของเขา

กำปั้นขนาดกระสอบทรายของ Zhang Han อยู่ข้างหน้า Song Dahai ไม่ถึงหนึ่งนิ้ว แต่แขนของเขาถูกหนีบแน่นด้วยที่หนีบเหล็ก และเขาไม่สามารถเจาะทะลุเข้าไปได้อีกต่อไป!

เฉินหนานจับแขนขวาของจางฮั่นด้วยมือข้างหนึ่ง บีบมันเล็กน้อย และได้ยินเสียงคลิกเบาๆ จากแขนขวาของจางฮั่น ตามด้วยเสียงคำรามอย่างเจ็บปวดของจางฮั่น

เฉินหนานผลักเขาไปที่ประตูโดยไม่เปิดโอกาสให้จางฮั่นตอบโต้ เฉินหนานจับคอของจางฮั่นด้วยมือขวาและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "อ่อนแอมาก!"

“อ๊ะ! คุณแอบโจมตีฉัน!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินหนาน ใบหน้าของจางฮั่นก็ซีดเซียว และเขาคำรามอย่างไม่เต็มใจ: "แอบโจมตี! คุณเป็นคนลอบโจมตี! คุณกล้าที่จะต่อสู้กับฉันอย่างเปิดเผยหรือไม่!"