สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา นิยาย บท 9

คำเยินยอของคุณน่ารังเกียจที่สุดในสายตาของผม

นอกจากนี้ “คนสำคัญอีกคน” ที่คุณพูดถึงก็ยังเป็นผมด้วย

หนิงเป่ยพูดว่า "ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณ แต่ผมรับไว้ไม่ได้"

“มีคนชวนผมไปทานอาหารเย็น ดังนั้นผมจะขอตัวออกไปก่อนครับ”

เขาก้าวออกไป

คุณ……

อันเคอซิน เกลียดความจริงที่ว่าทองแดงยังไงไม่สามารถกลายเป็นทองได้: "คุณจะเป็นคนขับรถไปตลอดชีวิตหรอคะ? ขี้ข้าก็จะเป็นขี้ข้าไปตลอดชีวิต!"

เธอผิดหวังอย่างมากกับหนิงเป่ย

หนิงเป่ยอ่า หนิงเป่ย ถ้าคุณทำได้อย่างหยางซื่อเจี๋ยเพียงสักครึ่ง และมีความกระตื้อรือร้นมากกว่านี้อีกหน่อย ฉันคงไม่หย่ากับคุณ

เมื่อเห็นหนิงเป่ยจากไป อันกั๋วเหว่ยก็โผล่ออกมา "ไอ้หนิง หยุดเดี๋ยวนี้ ฉันอนุญาตให้แกออกไปได้แล้ว?"

หยางซื่อเจี๋ย รีบเข้าไปหยุดอันกั๋วเหว่ย: "เสี่ยวเว่ย ปล่อยเขาไปครับ"

“รอก่อน อีกแปบเดียวพวกเราจะฟ้องเรื่องขงเขาต่อหน้าชายผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง 3 คนในภายหลัง และรับรองได้เลยว่าเขาจะไม่สามารถเอาชีวิตรอดอยู่ในเมืองนี้ได้”

อันกั๋วเหว่ยพยักหน้าเห็นด้วยทันที: " พี่ซื่อเจี๋ยพูดถูกครับ"

"ฮึ่ม ไอ้คนแซ่หนิงนั่นก็อาศัยสถานะคนขับรถของประธานโจวมาโอ้อวดอํานาจไม่ใช่หรือ ไม่รู้ว่าประธานโจวอยู่ต่อหน้าคนใหญ่คนโตสามคน ก็คือหลานชาย"

“ใช่แล้ว พี่ซื่อเจี๋ย พี่เพิ่งบอกว่านอกจากคุณเผิงและผู้อำนวยการหลิวแล้ว ยังมีคนสำคัญอีกด้วย ใครคือคนสำคัญที่ว่า?”

หยางซื่อเจี๋ยส่ายหัว: "พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เราจะรู้ทีหลังเมื่อเราเข้าไปในงาน"

หนิงเป่ยมาถึงห้องสรรสังค์ที่หรูหราที่สุดของโรงแรมตี้ฮ่าว

มีคนสามคนนั่งอยู่ในห้อง

นอกจากหลิวเว่ยแล้ว ยังมีชายชราในวัยหกสิบเศษและหญิงสาวคนหนึ่งอีกด้วย

ดูจากสีหน้าแล้ว พวกเขาน่าจะเป็นปู่และหลาน

หลิวเว่ยเริ่มที่จะยืนขึ้นและทักทายเขา: "สหายหนิง คุณอยู่ที่นี่ กรุณานั่งลง กรุณานั่งลง"

“ผมขอแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือคุณเผิงจากเขตทหารจังหวัด เจ้าหน้าที่ผู้มีเกียรติพิเศษ และผู้นำเก่าของ”

"นี่คือหลานสาวของคุณเผิง เผิงหย่าหนาน พันเอกหญิงที่หาตัวจับยาก"

“คุณเผิงหย่าหนาน เขาเป็นหมอเทวดาที่ผมบอกคุณไป เขาคือหนิงเป่ย ”

คุณเผิงดีใจและเริ่มที่พูดว่า "เป็นเวลานานที่ได้ยินชื่อเสียงของหมอหนิง ไม่คิดว่าจะอายุน้อยขนาดนี้ อายุน้อยและมีความสามารถจริงๆ"

หนิงเป่ย พูดอย่างสุภาพ: "ไม่ครับ ไม่ครับ"

หมอเทวดา?

เผิงหย่าหนานมองหนิงเป่ยตั้งแต่หัวจรดเท้า น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำดูถูกและคำถาม: "ฉันสงสัยว่าแพทย์ชั้นนำแห่งใดที่หมอหนิงเรียนอยู่ เขาได้ตีพิมพ์บทวิจัยทางการแพทย์ที่น่าสนใจหรือมีกรณีการรักษาใดๆ ที่สามารถค้นหาได้หรือไม่คะ?"

หนิงเป่ยส่ายหัว: “ไม่มีครับ”

เผิงหย่าหนานหัวเราะเยาะเย้ย: "คุณกล้าเรียกตัวเองว่าหมอเทวดาเหรอ? แล้วคนที่เรียนแพทย์ในโลกนี้จะกลายเป็นหมอเทวดาไม่ใช่เหรอ?"

บรรยากาศในห้องเริ่มอึดอัดขึ้นทันที

คุณเผิงดุทันที: "เผิงหย่าหนาน ระวังคำพูด ทำไมถึงพูดอย่างนี้กับคุณหนิง?"

เผิงหย่าหนานปฏิเสธที่จะยอมรับ: "คุณปู่ หนูพูดความจริงค่ะ"

“หมอเทวดาที่เคยสัมผัสมาด้วยนั้นอยู่ในวัย 80 กว่าๆ ถ้าไม่ถึงร้อย ไม่มีคนไหนเป็นคนแก่ สำหรับคนที่อายุน้อยอย่างเขา คนยังคิดว่าเขายังเด็กเกินไปที่จะรับหน้าที่เป็นเด็กฝึกงานด้วยซ้ำ”

“หนูสงสัยด้วยซ้ำว่าเขายังไม่ได้เริ่มฝึกด้วยซ้ำ และเขาไม่เคยเห็นใครมาก่อน ดังนั้นเขาจึงอยากฝึกกับปู่”

นายเผิงเริ่มโกรธมากขึ้น: "แกไม่รู้อะไรเลย รีบขอโทษคุณหนิงเร็วๆ"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน