สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 102

ตอนที่ 102 สาวใช้ตัวแสบ6

“ดูสิเชินหลิน! คุณทำให้คุณน้าโมโหแล้ว น้องหรั่นสำคัญขนาดนั้นเชียว?” ส้งหลิงหลิงบ่นออกมาแล้วรีบลุกขึ้นมาพยุงฝู้เฟิ่งหยี

เย่เชินหลินมองเซี่ยชีหรั่นด้วยสายตาเย็นชา ใบหน้าหล่อนยังคงเต็มไปด้วยความอยากไปด้วย

“ใจเย็นๆก่อนนะครับคุณแม่ ผมไม่ได้เสียดาย แม้แต่ชีวิตผมแม่ก็เป็นคนมอบให้ ทุกสิ่งที่ผมมีก็เป็นของคุณแม่ คนรับใช้แค่คนเดียวทำไมผมจะให้ไม่ได้” เขาลุกขึ้นยืน พูดอย่างหนักแน่น พร้อมบอกกับผู้ดูแลบ้าน “เตรียมรถไว้คันนึง ฉันจะไปส่งคุณแม่กลับบ้าน เซี่ยชีหรั่นฉันให้เวลาเธอ5นาทีไปเก็บของแล้วไปกับพวกฉัน”

เย่เชินหลินไม่ได้ลืมสังเกตแววตาที่เต็มไปด้วยความโล่งอกของเซี่ยชีหรั่น หล่อนอยากไปมากขนาดนั้น เขาทำให้หล่อนคิดว่าจะสำเร็จดั่งใจหวังแล้วสินะ

ผลเป็นแบบนี้ เป็นที่น่าพอใจสำหรับฝู้เฟิ่งหยี ส้งหลิงหลิงก็ดีใจ หากแต่การที่เย่เชินหลินไปส่งเซี่ยชีหรั่นที่บ้านแม่เขาด้วยตนเองนั้น ก็ทำให้รู้สึกแปลกๆในใจอยู่ไม่น้อย

โม่เสี่ยวหนงแต่เริ่มจนจบไม่ได้เอ่ยออกมาสักคำ หวังแค่ในใจว่าเย่เชินหลินจะเก็บเซี่ยชีหรั่นไว้ ใครจะไปรู้ว่าเขาทำให้ต้องผิดหวัง แล้วจะทำไงต่อดีล่ะ?

“ค่ะ! คุณเย่ ” เซี่ยชีหรั่นตอบเสร็จ แล้วพูดกับโม่เสี่ยวหนงต่อว่า “เสี่ยวหนง เธอก็ไปเก็บของกับฉันนะ ถึงเวลาต้องกลับไปเรียนที่โรงเรียนแล้ว”

โม่เสี่ยวหนงไหนจะกล้ากลับโรงเรียน ถ้าเธอกลับไปแล้ว จะไปคุยกับหวีซานซานยังไง ตอนนี้ทางที่ดีที่สุดคือตามเซี่ยชีหรั่นไป แต่นั่นเป็นบ้านของท่านประธานเย่ เธอบอกจะไปก็ไปได้รึไง?

เหมือนเดาความคิดคร่ำครวญของโม่เสี่ยวหนงออก ส้งหลิงหลิงในใจไม่หยุดคิดคำนวณว่า หากเก็บโม่เสี่ยวหนงไว้จะเป็นประโยชน์ในการต่อกรกับเซี่ยชีหรั่นในครั้งต่อไป นิสัยง่ายๆของหล่อนทำให้ผูกสัมพันธ์ง่าย คิดได้เท่านี้ ส้งหลิงหลิงก็ยิ้มแล้วพูดกับเซี่ยชีหรั่น “น้องหรั่น ถ้าน้องไป ที่นี่จะต้องเงียบเหงาแน่ๆ เห็นเชินหลินชอบคุยกับเสี่ยวหนง ฉันก็ชอบเสี่ยวหนงมาก ยังไงน้องก็วางใจไปดูแลคุณน้าแทนฉันให้หน่อย ส่วนเสี่ยวหนงก็ให้อยู่ที่นี่เถอะนะ”

ทำไมเซี่ยชีหรั่นจะไม่รู้ว่าในใจส้งหลิงหลิงคิดอะไร เธอรีบส่ายหัว แล้วพูดอย่างนอบน้อม “คุณยังรู้จักเธอได้ไม่นาน เลยไม่รู้ว่าเสี่ยวหนงนั้นค่อนข้างดื้อ ถ้าฉันไม่อยู่ เกรงว่าจะทำให้ทุกท่านไม่พอใจได้ ” ดูเหมือนหล่อนจะไม่อยากให้โม่เสี่ยวหนงอยู่ที่นี่ เย่เชินหลินหันไปมองโม่เสี่ยวหนงด้วยแววตาอ่อนโยน