สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 121

ตอนที่ 121 สาวใช้ตัวแสบ 25

อาจเป็นเพราะเธอถึงทำให้โกรธแค้น ไม่อยากแสแสร้งต่อเธออีกแล้ว

เซี่ยชีหรั่นเก็บรอยยิ้มบนใบหน้า พูดด้วยน้ำเสียงไม่มีความนอบน้อม “คุณอยากเกลียดฉัน เพราะว่าเขาสนใจในตัวของฉัน แต่กลับไม่ไยดีคุณ ใช่ไหม ทำไมคุณไม่ลองคิดดู ไม่มีฉันแล้ว ก็ยังมีคนอื่นได้อีกใช่หรือไม่ ก็เหมือนกับตอนนี้ ฟางลี่น่าได้ไปที่ห้องของเขาแล้วเหมือนกัน คุณต้องการหาคนมาข่มขืนฟางลี่น่าใช่หรือไม่ ฉันแนะนำคุณให้พิจารณาให้ดีก่อนเขาชอบผู้หญิงแบบไหน ดูจากผู้หญิงรอบตัวเขานั้นอาจจะเป็นสิ่งที่เป็นจริงได้ หรือถ้าเลือกที่จะไปจากเขา คุณจะได้ทิ้งเรื่องวุ่นวายทั้งหมดนี้ ดูเหมือนว่าคุณไม่ต้องการให้ฉัน ขอตัว”

ส้งหลิงหลิงได้ยินสิ่งเหล่านี้แล้ว เธอรู้สึกว่าเซี่ยชีหรั่นพูดสิ่งเหล่านั้นเหมือนกำลังด่าเธอ

เธอกระชากแขนหยุดเธอเอาไว้ด้วยความโกรธ ตบเข้าที่หน้าเธอหนึ่งฉาดใหญ่โดยไม่ลังเล

“เพียะ”เสียงตบดังลั่น เธอตบเธอเข้าอย่างจังอย่างแรง

ในเวลานี้ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นร้อนเป็นไฟ รอยตบพิมพ์ฝ่ามือเห็นอย่างชัดเจนบนใบหน้า เธอสะดุ้งปกปิดใบหน้าของเธอ หลังตื่นกลัวได้ไม่นานเธอมองไปที่ส้งหลิงหลิงด้วยอาการสงบนิ่ง แล้วหันหลังเดินจากไป

ตบเธอเสร็จแล้ว ส้งหลิงหลิงผิดหวังในสิ่งที่ตัวเองทำบ้างเล็กน้อย คิดทบทวน ก็ไม่กลัวแล้ว อันที่จริงเย่เชินหลินอยู่ที่ห้องโถงข้างในก็ไม่ได้มองเห็นเธออย่างชัดเจน หากพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เธอจะยกให้เป็นความผิดของฟางลี่น่า บอกว่าเธอทำ

เซี่ยชีหรั่นเดินกลับเข้าห้องหยิบชุดนอน โม่เสี่ยวหนงดูเหมือนจะนอนหลับฝันหวาน เสียงดังในห้องโถงไม่ได้ทำลายฝันดีของเธอเลยใช่ไหม เซี่ยชีหรั่นมองดูโครงเงาร่างของเธออย่างเงียบๆ คิดถึงครั้งที่แล้วที่เธอบอกความลับ เธอไม่เชื่อว่าเธอจะนอนหลับลึกอย่างนี้

แต่ว่าตอนนี้ไม่มีอะไรที่กลัวว่าเธอจะรู้ เธออยากเสแสร้ง อยากซ่อนเร้น เธอไม่กลัวทุกสิ่ง

เธอไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบชุดนอนที่สะอาดหนึ่งชุด กลับไปที่ห้องอาบน้ำอีกครั้ง

โม่เสี่ยวหนงแน่ใจว่าเธอไปแล้ว เปิดโทรศัพท์ไอโฟนของเธอ เช็คอย่างละเอียดรูปที่เธอเพิ่งจะถ่าย ตั้งแต่เล็กจนโตเธอชอบค้นข้าวของของเซี่ยชีหรั่นจนเป็นนิสัย ตอนเป็นเด็กคือขี้สงสัย สนุกสนาน หลังโตขึ้นมา กลายเป็นขี้อิจฉา อิจฉามีคนเขียนจดหมายรักให้เธอ

ตอนนี้เธอทำตามหน้าที่ที่หวีซานซานมอบหมายให้เธอให้สำเร็จ ในเวลาที่เซี่ยชีหรั่นออกไปทะเลาะที่ห้องโถง เธอฉวยโอกาสนี้เปิดกระเป๋าออกมา

ใบหนังสือสัญญาของสองคนนั้นทำให้เธอสะพรึ่งตาโต ลุกลี้ลุกลนหยิบโอโฟนถ่ายรูปอย่างรวดเร็วให้ดี แล้วพับเก็บหนังสือสัญญากลับคืนเหมือนเดิน

ทำเสร็จแล้ว เธอวางไอโฟนไว้ข้างๆ แกล้งหลับ

ในช่วงเวลาที่มีค่าที่เซี่ยชีหรั่นไปอาบน้ำ เธอรีบดูรูปหนังสือสัญญาที่ถ่ายดีแล้วสองสามรอบ

หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นแช่ตัวในน้ำอุ่นสักครู่แล้ว เปลี่ยนชุดนอนเดินกลับมา เดินผ่านหน้าประตูห้องเย่เชินหลิน ได้ยินเสียงผู้หญิงส่งเสียงร้องดังจากข้างในออกมาข้างนอก

เธอไม่กล้าจินตนาการภาพเขากับผู้หญิงอื่นกำลังนัวเนียกันอยู่ แต่ใบหน้ากลับถูกน้ำเสียงนั้นทำให้ร้อนผ่าวเล็กน้อย ปรากฏภาพฉากในตอนกลางวันที่เธอกันเย่เชินหลินเวลานั้นโดยไม่รู้ตัว

เธอกัดริมฝีปากอย่างเอาเป็นเอาตาย คิดในใจ เขาชอบผู้หญิงส่งเสียงร้องอย่างนี้หรือ วิปริตซะจริงๆ

เธอก้าวเท้าเดินเร็วขึ้น กลับถึงห้องอย่างรวดเร็ว ความเงียบสงบได้กลับคืนสู่ห้องแล้ว โม่เสี่ยวหนงยังคงนอนอยู่ในท่าเดิมเหมือนตอนที่เธอออกไป

เซี่ยชีหรั่นนอนอยู่บนเตียง คิดถึงตัวเองในช่วงเวลากลางวันเหนื่อยอะไรอย่างนั้น อยากนอนหลับให้เร็ว

แต่เธอพลิกตัวไปมาเป็นเพราะนอนไม่หลับ เหมือนประตูห้องได้ปิดสนิท เสียงจากข้างในห้องนอนใหญ่ฝั่งตรงกันข้ามยังคงเจาะทะลุเข้ามาในหูของเธอ

อันที่จริงไม่เพียงเธอได้ยินเสียงแล้ว กระทั่งโม่เสี่ยวหนงก็ยังได้ยินด้วย โม่เสี่ยวหนงเสียสาวตั้งนานแล้ว รู้อย่างแน่นอนว่าเสียงนั้นเป็นเรื่องอะไร เธอเพียงสงสัยเล็กน้อยเซี่ยชีหรั่นอยู่ข้างกายเธอ แล้วเป็นใครกันที่ส่งเสียงร้องอยู่บนเตียงของเย่เชินหลิน

ได้ยินเสียงนี้ทำให้เธอมีอาการกระสับกระส่าย ในสมองเริ่มจินตนาการ ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ สามารถทำให้ผู้หญิงร้องครวญครางแทบขาดใจดิ้น ถ้าสามารถจับเธอกดอยู่ภายใต้ร่างกายของเขา ดีมากๆ ช่างเป็นสิ่งที่น่าปรารถนาซะจริง