ตอนที่ 134 สาวใช้ตัวแสบ 38
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าเขาจงใจถามเพื่อที่จะแกล้งรื้อฟื้นความทรงจำเธอ หรือว่ามีแผนอะไร แต่เธอก็ยังคงตอบกลับไป “ใช่ค่ะ”
“ส่วนมหาลัยเรียนที่มหาวิทยาลัยการก่อสร้างหลินเจียง”เขาพูดพึมพำคนเดียวเหมือนกับว่าไม่ได้กำลังถามเธออยู่ แต่กำลังครุ่นคิดว่าสถานที่เหล่านี้ตัวเองไม่เคยไปเลย ไม่เจอกับเขาสิถึงจะถูก
เย่เชินหลินเคยทำงานที่สำนักงานออกแบบและวางผังเมือง เขาเองก็คงไม่มีโอกาสที่จะเจอกันกับเย่เชินหลิน
“นอกจากนี้แล้ว เขายังเคยทำงานพาสไทม์ที่ไหนอีกไหม?”เย่เชินหลินถาม
“ไม่……ไม่เคยค่ะ ……”เสียงเธอเริ่มสั่น
ความจำของเย่เชินหลินดีมากอาจจะไม่ถึงขั้นแค่แวบเดียวก็จำได้ขึ้นใจ แต่ผู้ชายคนนี้ ……เขาเคยเจอเขาต้องจำได้สิ ทำไมถึงจำไม่ได้นะ หรือว่าจะไม่เคยเจอ?
“ฮือ……ฮือ……ฮือ……”เงียบมาได้สักพักนึง เซี่ยชีหรั่นไม่ทนอีกต่อไป เธอดึงกำปั้นออกจากแผ่นหลังเขาแล้วลงไปนั่งกับพื้นร้องไห้เหมือนจะขาดใจ
เรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดที่เธอเคยมีกับโม่เสี่ยวจุน และภาพที่เขาจากไปอย่างหดหู่ลอยปรากฏสลับไปมาอยู่เบื้องหน้าเธอ
เย่เชินหลินขมวดคิ้วแล้วหันหลังกลับมาก็เห็นเธอร้องไห้ตัวงออย่างกับคนแคระ ยื่นมืออกไปหวังที่จะลูบผมเธอปลอบโยนเธอ พอนึกได้ว่าที่เธอต้องโศกเศร้าเสียใจขนาดนี้ เพื่อคนอื่น มือของเขาก็แข็งทื่อหยุดอยู่กลางอากาศ
“นี่มันอะไรกัน?”เขาถามขึ้นอย่างเฉยชา
“ขอโทษค่ะ ฮือ ฉันกลั้นไว้ไม่ได้ ขอโทษนะคะ เสี่ยวจุนเขา เขาดีกับฉันมากจริงๆ ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าเรื่องอะไร เขาจะคิดแทนฉันเสมอ คุณไม่รู้หรอกว่า ……ฮือ……ฮือ ไม่รู้หรอกว่าเขาดีขนาดไหน ใครจะไปรู้ว่าเขาจะตายอย่างน่าอนาถขนาดนั้น หน้าตาเขา ใบหน้าที่ไหม้ดำนั้นมันช่างเลือนราง ……ฮือ……ฉันไม่กล้าที่จะนึกถึงภาพเหล่านั้นเลย ฉันไม่กล้า……。”เซี่ยชีหรั่นพูดไปก็พลางเอาหัวมุดไว้ที่หัวเขา
เธอต้องไม่นึกย้อนภาพจำเหล่านั้น เธอต้องลบภาพความทรงจำเหล่าออกนั้นไป เธอต้องไม่นึก ต้องไม่ลืมใบหน้าที่ดูดีของเสียวจุน
ไม่สิ เธอไม่เสียใจ เสี่ยวจุนขึ้นไปอยู่บนสวรรค์แล้ว ใบหน้าของเขาคงกลับมาเป็นปกติแล้ว ความโศกเศร้าเสียใจนั้นเป็นแค่เปลือกนอก มันเป็นแค่เปลือกนอกของเขาเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน
พิมพ์คำหรือประโยคตกไปเยอะคะ อ่านแล้วงงคะ ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านนะคะ...