สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 136

ตอนที่ 136 สาวใช้ตัวแสบ 40

ดูท่าแล้วเขาจะโกรธแล้วจริงๆ ยิ่งกว่านั้นคนที่เขาโกรธก็คือเธอ

เซี่ยชีหรั่นเม้มปากพลางถอนหายใจอยู่ในใจและเก้าไปหยุดอยู่ข้างๆเขาและพูดว่า “ขอโทษค่ะ คุณอย่าโกรธเลยนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

เธอกะว่าจะเรียกเขาว่า คุณเย่ แต่กลับติดอยู่ที่ปาก ไม่ได้เรียกออกไปเช่นนั้น เวลาที่เขากำลังโกรธอยู่นั้นคงไม่อยากให้เธอเรียกว่าคุณให้ดูห่างเหินกันขนาดนั้นหรอก

ท่าทางของเธอดูเชื่อฟังถึงแม้ว่าน้ำเสียงที่เธอใช้ขอโทษนั้นมันจะไม่ค่อยนุ่มนวลสักเท่าไหร่ แต่ก็ทำให้คนฟังได้ยินแล้วรู้สึกดีโดยเฉพาะผู้ชายบางคนที่ห่วงเรื่องศักดิ์ศรีมากพอได้เห็นว่าเธอเป็นฝ่ายมาขอโทษ ก็หายโกรธเป็นปลิดทิ้ง สีหน้าเขาก็ไม่ได้ดูแย่เหมือนตอนแรก แต่แค่หันไปมองเธอแบบผ่านๆแล้วถามเธออย่างเย็นชา “ใครอนุญาตให้เธอใส่เสื้อผ้า？”

“ฉัน……”เธอก็ขอโทษแล้ว แต่ทำไมเขายังโกรธอยู่ล่ะ เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

“งั้นหมายความว่าให้ฉันถอดเสื้อผ้าออกหรอคะ？”เธอถามเขาอย่างระมัดระวัง

แม้ว่าในใจจะไม่ได้อยากถามคำถามนี้สักเท่าไหร่ แต่เธอไม่อยากให้เขาโมโหปกติเธอมันจะอยู่ภายใต้คำบังคับบัญชาเขา การที่เธอยอมตามใจเขา อาจจะทำให้บรรลุเป้าหมายได้เร็วขึ้นก็ได้

เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ค่อยๆหันหน้ามามองเธอ

มือของเธอที่สั่นค่อยๆเลื่อนลงไปยังซิปด้านข้างของกระโปรง มือเธอพึ่งจะเลื่อนลงไปถึงเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“แล้วใครอนุญาตให้เธอถอด？”

เธอไม่รู้จริงๆว่าตัวเองควรทำอย่างไร ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เขาไม่ได้ให้เธอถอดทำให้เธอรู้สึกโล่งอก

“คุณยุ่งต่อเถอะค่ะ งั้นฉันขออนุญาตออกไปก่อนนะคะ”เธอพูดเบาๆออกมา

“ไม่ได้！”

“อ่อ！”เธอทำได้เพียงกลับไปยืนที่เดิม

เขาไม่ได้พูดอะไรอีกและก็ไม่ได้มองมาที่เธอ แต่กลับหันไปนั่งจ้องคอมฯต่อ ราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน เซี่ยชีหรั่นก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมเช่นนั้น เอาแต่จ้องมองที่ปลายเท้าตัวเอง รอว่าเมื่อไหร่ขาจะหายโมโห เท้าคู่นี้มันจะได้เดินออกไปสักที

ไม่นานนัก พ่อบ้านก็มาเคาะประตู “คุณเย่ค่ะ อาหารกลางวันมาแล้วค่ะ”

“อื้ม”เขาอื้มทีนึงก็ลุกออกมาจากโต๊ะคอมฯทันที และพูดอย่างไม่สนใจอะไร “ไปกินข้าวกับฉัน”