สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 145

ตอนที่ 145 สาวใช้ตัวแสบ 49

เธอย่อลงมาเก็บเป็นครั้งเป็นคราวแค่ทางเดินสั้นๆแค่นั้นเธอก็เดินมานานแล้ว

เย่เชินหลินไม่แม้แต่จะมองเธอเหมือนกับว่าเธอไม่มีตัวตน

เขาไปอาบน้ำในห้องน้ำห้องของตัวเอง

กว่าเซี่ยชีหรั่นจะกลับมาถึงห้องสีฟ้าของเธอล็อคประตูนำกองชุดนอนไว้อีกข้างของเตียงเธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะไปเก็บแล้วเธอนอนลงมาบนเตียง

ร่างกายเหมือนไม่ได้เป็นของเธอไปแล้วแต่ความคิดเธอก็ยังตื่นตัวและตื่นตัวกว่าปกติแม้เธอไม่อยากคิดถึงภาพตัวเองที่ถูกเขาเยาะเย้ยในภายใต้มือเขาแต่ภาพนั้นก็ไม่หยุดที่จะฝังเข้าไปในสมองเธอ

เขาเป็นคนแบบไหนกันแน่เพียงเวลาไม่กี่ชั่วโมงก็ทำให้เธอรู้สึกจากขึ้นสวรรค์ตกสู่นรก

เธอยังจำตอนเช้าที่เขาให้ส้งหลิงหลิงขอโทษเธอคุกเข่าให้เธอและยังสั่งคนส่งข้าวเช้าให้เธอทานให้เธอพักผ่อนที่เตียงใหญ่ของเขา

เมื่อตอนที่หวีซานซานมาเขายังกอดเธอไว้อย่างอ่อนไหวให้เธอตีหวีซานซานคลายอารมณ์

ตอนเช้ากับตอนเย็นเขาเหมือนเย่เชินหลินสองคนที่ไม่เหมือนกันอีกคนให้เธอรู้สึกอบอุ่นหวั่นไหวอีกคนให้เธอเกลียดเข้ากระดูกอยากที่จะไม่มองหน้าเขาแม้แต่ครั้งเดียว

นี่คงจะเป็นความสามารถของเขาไม่แปลกที่เขาสามารถควบคุมผู้หญิงของเขาได้ส้งหลิงหลิงก็น่าจะโดนเขาทำแบบนี้เหมือนกันเมื่อไหร่ที่เขาดีใจเขาก็จะรางวัลแต่ถ้าเขาไม่ดีใจขึ้นมาก็จะทำโทษถึงที่สุด

เขาต้องการควบคุมความคิดของผู้หญิงให้ผู้หญิงหนีไม่พ้นกับดักของเขาหรอ?

ไม่ว่าจะเป็นรักก็ตามเกลียดก็ตามอาจจะไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่แยแสต่อหน้าเขาได้เพราะสิ่งที่เขาให้นั้นมันดุเดือดไม่เลือกแบบแรกก็ต้องเลือกแบบที่สอง

เซี่ยชีหรั่นหลับตาลงมักจะคิดถึงทุกช่วงที่ประทับใจเกี่ยวกับเขา

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้วเธอได้ยินเสียงบิดประตู

“พี่พี่อยู่ด้านในไหม?”ที่แท้คือโม่เสี่ยวหนงที่เลิกเรียนแล้ว

เซี่ยชีหรั่นลุกจากเตียงไปเปิดประตูให้เธอแล้วกลับมานั่งต่อที่บนเตียงโม่เสี่ยวหนงเข้ามาก็มาพูดสารพัดให้เธอฟัง:“พี่วันนี้พี่เชินหลินเตรียมรถให้ฉันรถเบนท์ลีย์เลยนะพี่ไม่รู้ว่าฉันไปโรงเรียนดูเท่แค่ไหนนักเรียนพวกนั้นตาตะลึงกันหมด.....ทำไมบนเตียงถึงมีชุดนอนเยอะแบบนี้?”