สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 193

ตอนที่193 สาวใช้ตัวแสบ97

ฝู้เฟิ่งหยีลุกขึ้นมานั่งพลางพยักหน้าหงึกๆ แล้วพูด “ไปเอามาให้ฉันดูหน่อยป่ะ ถ้าไม่ได้เห็นกับตาแล้วรู้สึกไม่สบายใจ”

เย่เชินหลินลุกขึ้นเดินกลับไปที่ห้องของเขา เขาตั้งใจหารูปขอเด็กคนอื่นที่รุ่นราวคราวเดียวกันกับโม่เสี่ยวจุนในสมัยเด็กมา ดังนั้นฝู้เฟิ่งหยีก็ไม่มีทางรู้ง่ายว่าเป็นการปลอมแปลง

“ไปที่กระเป๋าหยิบแว่นตามาให้ฉัน！”ฝู้เฟิ่งหยีสั่ง เย่เชินหลินเดินไปหยิบกระเป๋ามา และล้วงเอาแว่นตาของเธอออกมา ฝู้เฟิ่งหยีสวมแว่นตาแล้วนั่งมองภาพถ่ายอย่างจริงจัง พอแชอดูไปสักพักเธอก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

“ไม่ใช่！สรุปว่าไม่ใช่！”

“ผมบอกแล้ว คุณแม่ก็ไม่เชื่อ น้องชายของผมต้องยังไม่เป็นอะไร คุณแม่ครับ ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะจัดการเรื่องตามหาน้องเอง ส่วนคุณแม่ก็ดูแลสุขภาพให้ดีดี รอวันที่จะได้พบกันอีกครั้งเถอะครับ”

“อืมม”ฝู้เฟิ่งหยีพูดเบาๆ แล้วนำภาพถ่ายนั้นวางไว้ที่ตู้ตรงหัวนอน

แต่ไม่รู้ทำไม ในใจเธอกลับยังรู้สึกตะหงิดๆ ไม่รู้ว่ามันแปลกตรงไหน แลพก็กลับมาคิด ไม่สามารถที่จะปล่อยวางลงได้

“หรือว่าฉันกำลังหลอกตัวเอง ทำให้ตัวเองกลัวอย่างงั้นหรอ？”เธอพูดเงียบๆ

“ใช่ครับคุณแม่กำลังหลอกตัวเองคนเราก็มักจะเป็นแบบนี้แหละครับ เรื่องบางเรื่องมันทำให้คนเรารู้สึกเจ็บปวด ก็คิดว่าเรื่องที่ทำให้เราเจ็บปวดนั้นเป็นเรื่องจริง”

“หวังว่าจะเป็นแบบนั้น แกออกไปได้แล้ว เลิกขยับไปมาต่อหน้าฉันได้แล้ว ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างกับหอคอยดำเลย เห็นแล้วเหนื่อย”

เย่เชินหลินจงใจขำออกมา “เหอะ เหอะ เป็นเพราะท่านคลอดผมออกมาซะสูงขนาดนี้ ถ้ารู้แต่แรกตอนตั้งท้องก็ทานให้น้อยๆหน่อยสิครับ”

เขาพูดเป็นปกติขนาดนี้ ฝู้เฟิ่งหยียังคิดที่ต่อปากต่อคำกับเขาบอกว่าเขาเป็นไอ้คนใจร้าย ดูท่าครั้งนี้คงไม่ได้ผล คงต้องปล่อยให้เธออยู่คนเดียวสักพัก　　“โอเคครับ งั้นผมออกไปเดินเล่นก่อน ท่านอยู่เงียบๆสักพักเถอะ แต่ว่าบอกไปแล้วว่าคืนนี้ผมจะนอนที่นี่นานแล้วที่ผมไม่ได้นอนกับคุณแม่”

“ไปเถอะไปเถอะ！”ฝู้เฟิ่งหยีโบกมือ พอเย่เชินหลินเดินไปถึงหน้าประตูเธอก็พูดขึ้นอีก “อ่อใช่แล้ว แกไปเรียกเซี่ยชีหรั่นมาให้ฉันด้วย ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ”

อย่างที่คิดไว้ไม่ผิด แม่ของเขาแก่แล้วแต่ไม่แก่เลย เย่เชินหลินคิดในใจ ว่าดีนะที่ตนเองเตรียมพร้อมมาอย่างดี ไม่งั้นคุณแม่คงไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆแน่

เขาเองก็ไม่ได้พูดความคิดของฝู้เฟิ่งหยีออกมา แค่รับปาก แล้วเดินออกไป

เย่เชินหลินเดินมาถึงหน้าห้องของเซี่ยชีหรั่น มือพึงวางลงไปบนลูกบิดประตู ก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า คืนนี้ในห้องของเธอยังมีอีกคนนึงด้วย เขาจะมาเอะอะโผล่เข้าไปเลยก็ไม่ได้