สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 199

ตอนที่199 สาวใช้ตัวแสบ103

“เหอะเหอะ แน่นอนจ่ะ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่คนใช้ แต่ว่าฉันไม่เคยสนใจพวกคนเบื้องล่างนั้นอยู่แล้วอะนะ แต่เธอไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นฉันจึงจำชื่อเธอได้แม่นไงล่ะ”

ส้งหลิงหลิงถนัดท่าจะพูดจาหว่านล้อมคน แต่พอเธอสังเกตอย่างละเอียดแล้ว ก็พบว่าจิ่วจิ่วกับเซี่ยชีหรั่นสนิทกันมาก ไม่ว่าจะพูดหว่านล้อมยังไงเธอก็คงจะไม่ยอมเปลี่ยนข้างมาหาเธอ

ไหนๆก็ดึงไม่ไปแล้วกับส้งหลิงหลิงเธอก็จะไม่เกรงใจแล้วคำพูดที่ส้งหลิงหลิงพูดมันเกินไป จิ่วจิ่วหน้าเจื่อน เซี่ยชีหรั่นกำลังจะออกตัวแทนเธอแต่กลับถูกจิ่วจิ่วห้าวเอาไว้

“คุณหญิงส้งค่ะ ผิดแล้วล่ะค่ะ ที่ฉันบอกว่าคุณจำแม่นน่ะ ไม่ใช่เรื่องที่คุณจำชื่อฉันได้หรอกค่ะ”

“งั้นเรื่องอะไรล่ะ？”รอยยิ้มบนใบหน้าของส้งหลิงหลิงหุบลงและเริ่มถามอย่างจริงจัง

“เหอะๆ เรื่องรอยจูบน่ะค่ะ คุณบอกว่าคุณเย่ชอบที่ร่องรอยไว้บนร่างกายคนอื่น เกรงว่าจะเป็นเรื่องนานมากแล้ว นึกไม่ถึงว่าคุณจะยังจำได้ชัดเจนขนาดนี้”จิ่วจิ่วยังคงยิ้ม มองหน้าของส้งหลิงหลิง แล้วพูดออกมา

“นี่เธอ！”ดวงตาของส้งหลิงหลิงถลึงโต

จิ่วจิ่วพูดอย่างไม่มีท่าทีโกรธแต่อย่างใจ “คุณหญิงส้งค่ะ เรียบร้อยนะคะ นิ่งไว้นะคะ คุณเป็นคนที่เรียบร้อยมากมาตลอดนะคะ”

“จิ่วจิ่ว พอแล้ว พวกเราไปทานอาหารเช้ากันเถอะค่ะ！”เซี่ยชีหรั่นดึงมือจิ่วจิ่วไว้

แม้ว่าจิ่วจิ่วจะทำให้เธอบรรเทาอารมณ์โกรธลง แต่เซี่ยชีหรั่นก็ไม่อยากให้จิ่วจิ่วต้องมีเรื่องกับส้งหลิงหลิง ถ้ายังโมโหเธอเข้าล่ะก็ไม่ว่าจะชั่วช้าเลวทรามยังไงเธอก็ลงมือทำได้เพราะงั้นควรที่จะหลีกเลี่ยงไว้จะดีกว่า

ส้งหลิงหลิงจ้องพวกเธอตาเขม็ง แล้วก็สงบลงในทันที เธอเดินตามพวกเขาไปพลางสังเกตใบหน้าที่น่ารักน่าหยิกของจิ่วจิ่ว เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ทำไมฉันพึ่งสังเกตเห็นนะว่าจิ่วจิ่วไม่ได้มีเพียงแค่ใบหน้านะที่สะสวย ดูสิปากกระจับน้อยๆของเธอสิ บ้านตระกูลเย่นี่นะมีแต่คนที่มีคุณภาพทั้งนั้น ฉันล่ะสงสัยจริงๆเลยว่าเชินหลินทำไมไม่สนใจเธอบ้างนะ ดูท่าฉันคงต้องบอกกับเขาซะหน่อยแล้ว ให้เขาจัดการเก็บเธอไว้ซะ ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอกับน้องหรั่นก็คงจะสนิทกันมากกว่านี้”

“คุณ…….”เซี่ยชีหรั่นกำลังจะอ้าปากพูด แต่กลับโดนจิ่วจิ่วขัดไว้อีก ครั้งนี้ใบหน้าเธอดูเคร่งขรึม

“คุณหญิงส้งค่ะ ดิฉันน่ะ รู้ตัวดีค่ะ ว่าคุณเย่เขารักชีหรั่น เพราะฉะนั้นไม่มีทางที่ฉันจะปีนขึ้นเตียงเขา คนเราอะ ควรที่จะรู้ตัวเองค่ะถึงจะใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข ฉันจะไม่ยอมเป็นอีกจำพวกหรอกค่ะ พวกที่แม้ว่าจะรู้ดีว่าไม่มีหวัง แต่ก็ยังวนเวียนอยู่ แกะเขาแน่ไม่ไปไหน วันๆเอาแต่แสร้งยิ้ม แกล้งทำเป็นคนดี เห็นแล้วเหนื่อยแทน！”

“จิ่วจิ่ว！”เซี่ยชีหรั่นดึงแขนจิ่วจิ่ว บอกเธอให้หยุดพูด

คำพูดของจิ่วจิ่วพูดได้อย่างยอดเยี่ยม ทำเอาส้งหลิงหลิงโมโหจนเลือดขึ้นหน้า

ส้งหลิงหลิงขยับเข้ามาข้างๆหูของจิ่วจิ่ว กดเสียงต่ำเตือนเธอ “เธอผยองกับฉันไปเถอะ คอยดูละกันว่าถ้าได้เป็นนายหญิงของที่นี่ เธอจะทำอย่างไง”

จิ่วจิ่วหัวเราะเหอะๆ ตอบกลับ “ข้อ1คุณอาจจะไม่ได้มีโอกาสนั้นก็ได้ค่ะ ข้อ2ถ้าถึงวันนั้นจริง ถ้าฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้ ฉันก็ไปอยู่ที่อื่นคงต้องมีที่สักแห่งที่มันเป็นที่ของฉัน ที่ไหนฉันก็ใช่ชีวิตอยู่ได้นั้นแหละค่ะ ฉันก็คงไม่มัวทนทุกข์อยู่ในเงื้อมมือคุณตลอดไปหรอกค่ะ”