สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 209

ตอนที่209 สาวใช้ตัวแสบ113

แต่เขาไม่ได้ขยับ เขารอไห่ลี่หมินส่งเธอกลับมา เขาจะให้ผู้หญิงคนนั้นเข้าใจ ว่าหากเธอวิ่งหนีอีกครั้ง ในโลกนี้นอกจากข้างกายของเขาเย่เชินหลินแล้ว ไม่มีที่ไหนที่เธอสามารถไปได้

เซี่ยชีหรั่นไม่อยากพิงไห่ลี่หมิน พยายามนั่งตรง แต่ว่าเวียนหัวมาก หลังไม่มีที่พิง รู้สึกหัวหมุนเล็กน้อย

“เธอแน่ใจเหรอว่าสบายดี? ไม่ใช่แค่หิว?” ไห่ลี่หมินถามด้วยความกังวล

“ใช่ค่ะ แค่รู้สึกหิว”

“ฉันพาเธอไปกินอะไรหน่อย!” นี่ไม่ใช่คำถาม แต่เป็นประโยคบังคับ

“ไม่ ฉันไม่อยากกิน ตอนนี้ฉันไม่อยากกินอะไร คุณเย่กำลังรอพวกเราอยู่ ขอร้องคุณรีบหน่อยได้ไหมคะ ฉันกลัวเขาจะโกรธ” น้ำเสียงของเธอลงต่ำ ฟังแล้วทำให้คนเวทนา

น่าเสียดายคนที่เธอกลัวว่าจะโกรธไม่ใช่ไห่ลี่หมิน แต่เป็นเย่เชินหลินที่สมควรตายคนนั้น

เขาไม่รู้ว่าเธอรักเย่เชินหลินจากอะไร เขาก็ไม่ยอมยกตำแหน่งที่เหมาะสมให้กับเธอ เวลาที่ในบ้านมีแขก เธอก็เหมือนนางสนมที่ไม่สามารถเห็นดาวเห็นเดือน ทำได้แค่อยู่แต่ในห้องของตัวเอง แล้วจะมีประโยชน์อะไร?

ไห่ลี่หมินจับมือของเธออย่างหุนหัน และมองเธอไม่หยุดหย่อน: “ชีหรั่น ไม่ต้องกลับไปแล้ว ไปกับฉัน! ฉันปกป้องเธอได้ สามารถช่วยเธอแก้แค้น อย่ากลับไปข้างกายเขา เธอกลัวเขาขนาดนี้ เห็นเขาไม่ดีต่อเธอ ฉันจะดีต่อเธอ ฉันจะปฏิบัติต่อเธออย่างสุดหัวใจ ฉันจะแต่งงานกับเธอ ให้เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวของฉัน” คำพูดของเขาจริงใจ ไม่มีใครไม่ซาบซึ้ง

นอกจากนี้เขายังเป็นผู้ชายที่ดีมาก เขาพูดแบบนี้กับเซี่ยชีหรั่น ในใจก็รู้สึกอบอุ่น แต่เธอรู้ ว่าไม่คู่ควรกับชีวิตที่เขาพูดแบบนั้น

เธอเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลินแล้ว เดิมทีเธอก็ไม่ใช่คนเปิดกว้าง ตั้งแต่เด็กรู้สึกว่าผู้หญิงควรมีคู่แค่คนเดียวไปตลอดชีวิต แม้จะรู้จักสังคมสมัยใหม่ ความบริสุทธิ์ไม่สำคัญขนาดนั้น และเธอก็ไม่สามารถเดินตามหัวใจนั้นได้

“ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ” เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงเบา

“นอกจากคำว่าขอบคุณ ฉันไม่มีคำพูดอื่นพูดกับคุณจริงๆ คิดเสียว่าฉันติดหนี้คุณ แต่ฉันไม่มีอะไรตอบแทนคุณ ฉันหวังแค่เพียงคุณลืมฉัน และจำฉันไม่ได้ไปตลอดชีวิต ฉันหวังว่าคุณจะมีความสุข”

ไห่ลี่หมินไม่ได้มองเธอ และไม่ได้สบตาเธอ เวลาที่เธอพูดเรื่องพวกนี้ น้ำเสียงเบา และหนักแน่น

“ยังไงฉันก็จะอยู่กับเธอ หากไม่ได้รอเธอให้ถึงวันนั้น ฉันไม่มีทางมีความสุข” น้ำเสียงของไห่ลี่หมินหนักแน่นมาก คำพูดทุกคำถูกย้ำกดดันเซี่ยชีหรั่น

ฉันถอนหายใจยาวๆ เงยศีรษะขึ้น มองที่เขา และถามเขา: “คุณพูดแบบนี้คืออยากให้ฉันตื้นตัน? คืออยากให้ฉันจดจำคุณเหรอ? ฉันพูดได้เพียง ไม่ว่าคุณจะทำยังไง ฉันไม่สามารถชอบคุณได้ ฉันรักแต่เขา และจะรักตลอดไป”