สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 238

ตอนที่238 สาวใช้ตัวแสบ142

กุหลาบ.....เย่เชินหลินตอนนี้ก็ยังได้กลิ่นเหมือนกุหลาบจากผู้หญิงที่อยู่ข้างเธอ ที่แท้ก็เพื่อเรื่องนี้ สายตาเขากวาดมองใบหน้าของส้งหลิงหลิงอย่างเย็นชา เธอก็ยังคงยิ้มเหมือนเดิม เหมือนว่าไม่ใช่เธอที่ทำให้ฝู้เฟิ่งหยีนึกถึงเรื่องคุกกี้กุหลาบ

“พ่อบ้าน ได้ยินหรือยัง?เย่เชินหลินสั่งอย่างปกติ พ่อบ้านรีบเดินขึ้นมา รายงานทันที:“วันนี้เกรงว่าจะทำไม่ได้แล้ว เมื่อตอนเย็นจิ่วจิ่วบอกว่าเซี่ยชีหรั่นจะอาบน้ำนมกลีบดอกไม้ พวกเราและบอดี้การ์ดก็ไม่กล้ารอช้า นำกุหลาบที่ใช้ได้ทั้งหมดตัดหมดแล้ว ตอนนี้ห้องเรือนกระจกเหลือแต่พวกที่ยังไม่ได้บาน”

เซี่ยชีหรั่นดูออกตั้งนานแล้วว่าเรื่องวันนี้ไม่มีทางผ่านไปง่ายๆแบบนี้หรอก เธอนั่งอย่างปกติ ฝู้เฟิ่งหยีไม่เอ่ยชื่อถึงหัวเธอ เธอก็คิดที่จะไม่ไปอธิบาย

เหอเหวินถึงมีความประหลาดใจว่าทำไมแค่เรื่องดอกกุหลาบเรื่องเดียวก็ทำเหมือนกับว่าเป็นเรื่องใหญ่อย่างนั้น จากนั้นเธอมองไปที่ส้งหลิงหลิง ส้งหลิงหลิงไม่มองเธอ เธอจึงเข้าใจแผนของส้งหลิงหลิงวันนี้

ฝู้เฟิ่งหยีสีหน้าหมองลงไปทันที ไม่ว่าเซี่ยชีหรั่นโดยตรง แต่เรียกด้วยเสียงจริงจังขึ้นมา:“จิ่วจิ่ว!”

จิ่วจิ่วรีบเดินขึ้นมา พูดด้วยเสียวตำ:“คุณนาย ฉันอยู่ที่นี่”

“ใครเป็นคนให้สิทธิเธอไปแตะต้องดอกกุหลาบในบ้าน?เธอไม่รู้ว่านั่นเป็นเพราะหลินเออกตัญญูต่อฉัน ตั้งใจสั่งให้คนปลูกไว้ที่ห้องเรือนกระจกให้ฉันเป็นพิเศษ? เธอไม่รู้หรือไง?”

ฝู้เฟิ่งหยีตั้งใจ อยากให้จิ่วจิ่วพูดออกมาว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นคนสั่งให้เธอทำ เธอค่อยหาโอกาสนี้กดดันเซี่ยชีหรั่น แต่คิดไม่ถึงว่าจิ่วจิ่วเป็นคนจงรักภักดี แม้เธอจะกลัวเล็กน้อย และไม่รู้ว่าจะไล่เธอออกไหม บ้านเธอก็ต้องการเงินเหมือนกัน แต่ถึงจะกลัว เธอก็จะรับผิดชอบเรื่องนี้ให้ได้

“คุณนาย ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้จริงๆว่า นั่นคือที่คุณเย่กตัญญูต่อท่าน ไม่มีใครให้ฉันแตะ....”จิ่วจิ่วพูดได้ครึ่งหนึ่ง ทันใดนั้นเซี่ยชีหรั่นก็ยืนขึ้น ต่อคำพูดของเธอ

“คุณนาย ขอโทษค่ะ ฉันเป็นคนให้จิ่วจิ่วไปช่วยฉันทำกลีบดอกเอง ฉันไม่รู้ว่าดอกกุหลาบนั้นแตะต้องไม่ได้ถ้าตอนนี้ท่านอยากกินคุกกี้ที่ใช้กลีบดอกในการทำ ฉันจะรีบหาวิธีไปซื้อให้ท่าน”

เย่เชินหลินทำสีหน้าไม่แยแส ไม่มีสีหน้าใดใด และนั่งมองเหตุการณ์ เขาไม่พูดอะไรสักคำ

สายตาส้งหลิงหลิงแอบมองเขา แน่ใจแล้วว่าสองคนกำลังขัดแย้งกัน เขาไม่มีทางที่จะช่วยเซี่ยชีหรั่นพูด:“โอ๊ะ ที่แท้เป็นน้องหรั่นทำจริงๆหรอเนี่ย ฉันยังคิดว่าเป็นจิ่วจิ่วที่ อยากจะใช้เอง ตั้งใจบอกว่าน้องหรั่นเป็นคนสั่ง”

สายตาของฝู้เฟิ่งหยีมองเซี่ยชีหรั่นอย่างเย็นชามากขึ้น กำลังจะเปิดปากกล่าวว่า เหอเหวินที่นั่งอย่างเงียบมาตลอด ดูไม่ลงแล้ว เธอมองไปที่ส้งหลิงหลิงโดยตรงและพูดออกมาอย่างเสียงเบา:“คุณส้ง ฉันจำได้ว่าตอนเย็นที่พวกฉันสองคนไปชมดอกที่สวนดอก พวกฉันเห็นพวกบอดี้การ์ดที่จะไปเก็บ คือคุณที่สั่งให้เขาเด็ดให้สะอาดไม่ใช่หรอ? ตอนนั้นคุณคงไม่รู้ว่าเรื่องที่คุณนายชอบกินคุกกี้กุหลาบหรือเปล่า?”

คำพูดเดียวของเหอเหวินทำเอาส้งหลิงหลิงนิ่งไป สีหน้าของเธออึดอัดมาก ฝู้เฟิ่งหยีไม่ใช่ไม่รู้ว่าส้งหลิงหลิงตั้งใจเอาเรื่องนี้ทำเป็นบทความ แต่เธอก็อยากยืมเรื่องนี้ทำเป็นบทความ เธอทนกับเซี่ยชีหรั่นไม่ไหวจริงๆ ที่มักจะทำให้ลูกชายเธอบาดเจ็บ เธอคนที่เป็นแม่จะทนเห็นแบบนี้ลงได้อย่างไร