สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 251

ตอนที่ 241 สาวใช้ตัวแสบ155

เขากำลังนั่งอยู่บนเตียง ในชุดกีฬา

“พี่เชินหลิน พี่มาเช้าจัง!” โม่เสี่ยวหนงพูดไปหาวไป

“ฉันมีคำถาม มีอะไรเกิดขึ้นกับพี่สาวเธอมั้ย?” เย่เชินหลินถามด้วยสีหน้าจริงจัง โม่เสี่ยวหนงเริ่มกลับมาทำสีหน้าจริงจัง และมองอีกฝ่ายอย่างสงสัย

“ไม่มีอะไรหนิ ก็เมื่อคืนพี่สาวหนูอยู่ห้องกับพี่แล้วก็... หลังจากนั้นก็กลับไป พี่เชินหลิน พวกพี่เป็นอะไรกันแน่? แปลกๆนะพวกพี่”

เย่เชินหลินไม่มีเวลาหรือว่าอารมณ์ที่จะมาตอบคำถามของเธอตอนนี้ เขาคิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืน เขาแทบไม่ได้นอนทั้งคืน

“ดูเหมือนเธอจะลืมไปแล้ว งั้นฉันจะเตือนความจำให้ เมื่อวานที่ระเบียง เธอบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว สรุปมันเรื่องอะไร?”

เรื่องใหญ่อะไร…...โม่เสี่ยวหนงเพิ่งนึกได้ เมื่อวานเธอตื่นเต้นมาก จนลืมตัวพูดเสียงดังไปหน่อย

“สีหน้าเธอมันฟ้อง ว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นแน่ๆใช่มั้ย! ถ้าเธออยากจะอาศัยอยู่ที่นี่ต่อไปละก็ ไม่ต้องห่วง ฉันจะให้คนมาปกป้องเธอ เธอรีบบอกความจริงกับฉันมา!” สีหน้าของเย่เชินหลินนิ่งมาก เพราะว่าเขากำลังพูดกับโม่เสี่ยวหนง ถึงแม้เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่น่ากลัว แต่ความหมายที่เขาสื่อออกมาก็ยังทำให้เธอกลัวอยู่ดี

ถ้าเธอไม่ยอมพูด เธอก็จะโดนเขาไล่ออกจากบ้าน งั้นเธอก็ซวยสุดๆเลยหน่ะสิ?

พี่ พี่อย่าโทษหนูเลยนะ หนูจำเป็นต้องพูดจริงๆ

ใจเธอเต้นตุ๊มๆต่อมๆ จากนั้นจึงบอกเย่เชินหลินเกี่ยวกับข้อความของหวีซานซานจนหมดเปลือก

เธอคิดว่าพอเธอพูดจบ เย่เชินหลินจะโมโหมาก แต่เหนือความคาดหมาย สีหน้าเขาเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว

ขอบคุณพระเจ้า เธอลูบไปที่หน้าอกอย่างโล่งใจ จากนั้นจึงถามเย่เชินหลินอย่างระมัดระวัง “พี่เชินหลิน พี่คงจะไม่โกรธพี่สาวของหนูใช่มั้ย? ที่จริงแล้วเธอรักพี่มากนะ!”

“ไม่โกรธ เหมือนเธอจะยังนอนไม่อิ่ม เธอไปนอนต่อเถอะ”

“พี่พูดแล้วนะ อย่าโกรธพี่สาวเลยนะ พวกพี่อย่าทะเลาะกันอีกเลยนะ หนูเห็นแล้วหนูยังเหนื่อย” หลังจากที่เย่เชินหลินพยักหน้าตอบรับ โม่เสี่ยวหนงหาวออกมาอย่างรู้สึกผ่อนคลาย เธอเดินไปยังหน้าประตู จากนั้นเย่เชินหลินก็พูดขึ้นมา “เธออย่าเพิ่งบอกเซี่ยชีหรั่นว่าฉันรู้เรื่องนี้แล้วนะ แล้วก็ เธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ได้บอกให้ใครเลิกตามสืบคดีนั้น หวีซานซานก็มาข่มขู่อะไรเธอไม่ได้ แต่ว่าตัวเธอเองก็ต้องระวังตัวด้วย”

โม่เสี่ยวหนงพอได้ยินว่าเย่เชินหลินคอยเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยให้ เธอก็โล่งใจ

มองจากจุดนี้ เธอรู้สึกว่า เขาคงจะไม่ได้โกรธเซี่ยชีหรั่นอะไรมากมาย

หลังจากที่โม่เสี่ยวหนงกลับถึงห้อง ก็ยังรู้สึกง่วงอยู่ เธอจึงนอนต่ออีกสักพัก ตอนที่เซี่ยชีหรั่นกลับมา ก็เหมือนตอนที่เธอออกไป

“เสี่ยวหนง ตื่นได้แล้ว วันนี้ไม่มีเรียนเหรอ?” เธอยืนเรียกอยู่ที่ข้างเตียง

โม่เสี่ยวหนงลุกจากเตียงอย่างสะลึมสะลือ เมื่อลืมตาขึ้นเธอเห็นเซี่ยชีหรั่นกำลังถือกล่องข้าว เธอจึงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย