สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 27

ตอนที่ 27 ความอดทน

"ลองกินซุป​ลิลลี่ตุ๋นพุทรา​แดงดูสิ" เย่เชินหลินพูดเบา ๆ เซี่ยชีหรั่นยืนใกล้กับส้งหลิงหลิงมากที่สุด​ เธอจึงต้องทำหน้าที่เข้ามาช่วยตักซุปใส่ถ้วยใบเล็กๆ​หนึ่งถ้วยให้กับส้งหลิงหลิง

"ขอบคุณค่ะ!" ส้งหลิงหลิงพูดอย่างสุภาพและเธอสังเกต​เห็นมือของเซี่ยชีหรั่นนั้นสั่นเล็กน้อย​ เมื่อมองลงไปที่ข้อมือของเธอนั้นก็เห็นบาดแผลของที่โดนของมีคมกรีดมา

บาดแผลนั้นถูกเปิดเผยอย่างโจ่งแจ้ง​และไม่ได้พันแผลเอาไว้แต่อย่างใด

นี่หมายความว่าเย่เชินหลินไม่สนใจผู้หญิงคนนี้แม้แต่น้อย​เลยใช่ไหม?  หวังว่าคงจะเป็นเช่นนั้น

หลังับประทาน​อาหาร​เย็นเสร็จ​ บรรดา​สาวใช้ทุกคน​ก็​เข้าแถวรอ​ส่งเย่เชินหลินและส้งหลิงหลิงออกไปข้างนอก​ เซี่ยชีหรั่นเองก็ทำงานบ้านของเธอตามปกติ

เย่เชินหลินไม่ได้อยู่ที่บ้าน แต่แม่บ้านก็เข้มงวด​ต่อเธอไม่น้อย​ เซี่ยชีหรั่นเริ่มทนความเจ็บปวดที่ข้อมือของเธอ​ และพยายามทำงานตามที่เขาสั่ง

หลิวเสี่ยวเจียวและจิ่วจิ่วนั้นต้องการช่วยเธอ แต่เธอได้ปฏิเสธ

“ในวันนี้ตอนเที่ยงแม่บ้านสั่งให้พวกเราสามคนไปที่สวนหลังบ้านเพื่อกำจัดวัชพืชและทำความสะอาด​พื้นก็เป็นเพราะพวกเธอคอยช่วยเหลือฉันเช่นนี้​เสมอ​ หากต้องทำให้เดือดร้อนถึงสามคน​  สู้ให้ฉันเดือดร้อน​ยังจะดีกว่า​ ฉันรู้ว่าพวกเธอเป็นห่วงฉัน​ ขอให้ฉันเผชิญหน้า​คนเดียวเถอะน่ะ  ฉันไม่เป็นไร "

ทั้งสองไม่สนทนา​กัน​ต่อ​อีก ช่วงระหว่างวันที่ผ่านมา​พวกเขาทั้งสองก็เหนื่อยมากแล้ว​ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่พยายาม​อีกต่อไป

งานสุดท้ายของเซี่ยชีหรั่นก็คือถูพื้นในห้องโถงใหญ่​ เธอยังคง​ถูพื้น​อย่างตั้งอกตั้งใจ​

ในขณะที่เธอกำลัง​ถูพื้นอยู่​นั้น​ จู่ ๆทุกสิ่งทุกอย่าง​ที่เกิดขึ้นในวันนี้ได้ฉายซ้ำขึ้น​มา​อีก​ครั้ง​ในใจของเธอ​  เธอขับไล่อี๋ปิงออกจากบ้านได้สำเร็จ​ สันนิษฐานว่าตระกูล​เย่คงจะไม่ขับไล่เธอออกไป​จากที่นี่อย่างง่ายดาย​แล้ว​หรือเปล่าน่ะ

เมื่อไม่นานมานี้เธอยังรู้สึกตื้นตันเขาอยู่​ในใจอยู่เลย​ แต่ชั่วในพริบตาเขากลับบังคับให้เธอทำสิ่งนี้​ และต่อมาเขาก็ทำให้เธอต้องอับอายต่อหน้าคนหลายคน

นึกถึงคำพูดเหล่านั้น​ที่เขาพูดออกมา​ ทำให้​เธอนั้นไม่สามารถใจเย็นลงได้จนถึงตอนนี้

เธอต้องบอกกับตัวเองซ้ำ ๆว่าเพื่อเสี่ยวจุนเธอจะต้อง​อดทนเอาไว้​ เธอถึงสามารถรวบรวม​สติถูพื้นต่อได้

สองสามวัน​มานี้เธอไม่ค่อยได้กินอะไรเลย​ วันนี้เมื่อเธอกลับมาจากข้างนอก​กับเย่เชินหลินก็เลยเวลากินข้าว​ของเหล่าสาวใช้ไปแล้ว​

ทั้งเธอเองทำงานยุ่งอยู่นี้ก็ล่วงเลยสองสามชั่วโมงแล้ว​ เวลานี้ท้องเริ่มตอบโต้อย่างรุนแรง​ น้ำย่อยที่กระเพาะ​หลั่งออกมาอย่างต่อเนื่อง​ ไม่ว่าเธอจะพยายามมากควบคุม​แค่ไหนเธอก็อดกลั้นความหิวไว้ไม่ได้

เธอดูที่นาฬิกา​ในห้องโถงมันบ่งบอก​ว่าขณะนี้​เป็นเวลาห้าทุ่ม​แล้ว​  และเย่เชินหลินยังไม่ได้กลับมาและทุกคนในบ้านก็นอนหลับกันเกือบจะหมดแล้วในเวลานี้