สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 284

ตอนที่284 สาวใช้ตัวแสบ 188

จากนั้นคำทำนายของเซี่ยชีหรั่น ซึ่งตัวเองก็ยังไม่ได้อ่าน มันก็ไปอยู่ในมือของเย่เชินหลินแล้ว เย่เชินหลินจ้องอ่านไปครู่หนึ่ง อดไม่ได้คิ้วขมวดเป็นมัน

เห็นเพียงเซียมซี่ที่เขียนว่า คำทำนายตามด้านล่างนี้ ไม่กี่บรรทัด

เห็นเพียงคำทำนายเขียนว่า:เปิดฟ้าผ่าแผ่นดินมาเป็นคู่บุญวาสนา ถึงฤกษ์งามยามดีจะมีพร้อมสรรพทุกอย่าง หากได้เซียมซีนี้ไซ้ จักได้เสพสุขดั่งราชา

เหตุผลที่เย่เชินหลินขมวดคิ้ว คือกำลังคิดวิเคราะห์ คำว่าคู่บุญวาสนาโลกและสวรรค์ ซึ่งหมายถึงเธอและเขาเย่เชินหลิน หรือว่า......ส่วนคำว่าถึงฤกษ์งามยามดีจะมีพร้อมสรรพทุกอย่าง ถ้าพูดถึงพวกเขา ก็ไม่ค่อยเหมือนนะ

โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย จักได้เสพสุขดั่งราชา เธอผู้หญิงคนนี้ จะมีชีวิตดั่งราชาได้อย่างไร ถึงแม้จะมาเป็นภรรยาเขา ก็ไม่สามารถเป็นราชาได้นี่ ถึงแม้เธอจะได้เป็นราชาจริงๆ เขายังจะอยู่ภายใต้เธอหรือ

เย่เชินหลินจะไม่ยอมอยู่ภายใต้การปกครองของเธออย่างแน่นอน

เซี่ยชีหรั่นก็ไม่รู้ว่าตัวเองได้เซียมซีอะไร อย่างไรก็ตามได้เห็นเย่เชินหลินทำหน้าบูดๆ เธอก็รู้สึกได้ว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่

“คุณชายเย่คะ คุณช่วยคืนเซียมซีให้ฉันได้ไหมคะ?” เซี่ยชีหรั่นถามเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างระมัดระวัง

หลวงจีนเฒ่าอดไม่ได้ที่จะดูใบหน้าของ เซี่ยชีหรั่นอีกครั้ง และมาดูใบหน้าของเย่เชินหลิน ในใจอดถอนหายใจไม่ได้ วาสนาของทั้งสอนคน......เฮ้อ ดีเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็ดีกว่าสีกาที่เสี่ยงทายก่อนหน้านี้ ไม่รู้ว่าจะต้องทนทุกข์มากแค่ไหน

ชีวิตของทั้งสองนั้นแข็งแกร่งมาก ทั้งถิ่นกำเนิดและบุคลิกภาพที่ไม่เหมือนคนทั่วไป จะเดินให้ถึงก้าวสุดท้ายนั้น ก็ขึ้นอยู่กับบุญวาสนาของพวกเขาแล้ว

เย่เชินหลิน ขมวดคิ้วแล้วยังจ้องอยู่กับคำทำนายเซียมซีอันนั้น อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายๆรอบ เซี่ยชีหรั่นกังวลว่าเขายิ่งอ่านยิ่งอารมณ์เสีย จึงพูดขึ้นอีกครั้งว่า “คุณเย่คะ คุณช่วยคืนเซียมซีให้ฉันได้ไหมคะ?”

จิ่วจิ่วและส้งหลิงหลิงยืนอยู่ใกล้ๆพวกเขา ในเซียมซีเขียนทำนายอะไรนั้น ก็อยากรู้อยากเห็นมากเหมือนกัน

ในใจจิ่วจิ่วยังแอบคิดว่า คุณชายท่านนี้เอาแต่ใจจริงๆ ชอบควบคุมของของคนอื่น รวมถึงเซียมซีของคนอื่นยังตกอยู่ในความดูแลของเขาอีกหรือ? ตัวเซี่ยชีหรั่นเองยังไม่ได้ดูเลยนะ เขาถือไว้ไม่ยอมปล่อย ทำให้เธอกังวลมากจนอยากดู

หลังจาก ดูไปหลายรอบ และจ้องมองไปทางเซี่ยชีหรั่นครู่หนึ่ง จากมุมปากของเขาขยับขึ้นอย่างอ่อนโยนครู่หนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร หยิบเซียมซีอันนั้นของเธอ คืนเข้าไปในกระบอก