สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 300

ตอนที่300 สาวใช้ตัวแสบ 204

“ฉันจะกลับไปนอนเดี๋ยวนี้ค่ะ” เธอดันแขนลุกขึ้นมาจากอ้อมอกเขา

“เป็นเพราะโม่เสี่ยวจุนกลับมา แล้วมาหาเรื่องทะเลาะกับคุณใช่ไหม?” เวลาเขาถามขึ้นมา บางครั้งเธอรู้สึกแปลกใจเขามากที่เดาถูกไปหมดทุกเรื่อง มีเพียงเรื่องความรู้สึกของเธอ ดูเหมือนเขาจะเดาได้ไม่ถูกเลย

“เปล่าค่ะ ฉันแค่รู้สึกนอนไม่หลับก็เลยออกมาเดินเล่นเองค่ะ”

“คืนนี้ไปนอนที่ห้องผมก่อนก็ได้” เขาก็ไม่เปิดเผยเธอ รู้ว่าเธอปกป้องน้องสาว แต่ก็ไม่อยากให้เธอกลับห้องไปให้น้องสาวเธอรบกวนอีก

เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าคนคนนี้กลายเป็นป่าเถื่อนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอเหนื่อยขนาดนี้แล้ว รับการทารุณจากเขาไม่ไหวอีกแล้วจริงๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร เด็กคนนั้นก็นิสัยแบบนี้แหละ เดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว ฉันกลับไปนอนนะคะ” เธอพูดเสร็จ กำลังคิดจะลุกไป เขากลับล็อกเธอไว้ ไม่ให้เธอขยับ

“ทำไมคุณถึงยอมเธอแบบนี้ตลอด?” เขาขมวดคิ้วถาม

คิดถึงว่าเธอมักโดนโม่เสี่ยวหนงรังแกอยู่บ่อย เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

“ก็ไม่ใช่นี่คะ ระหว่างพี่น้องก็เป็นกันแบบนี้ไม่ใช่หรือคะ? คุณชายเย่ ปล่อยฉันเถอะค่ะ ฉันจะกลับไปแล้ว คุณก็ต้องไปเฝ้าคุณนายไม่ใช่หรือ?” คราวนี้เย่เชินหลินยอมปล่อยเธอ

เซี่ยชีหรั่นนั่งตัวตรง ลูบจัดผมเพ้าให้เรียบร้อย แล้วค่อยลุกขึ้นยืน

ตอนที่เดินออกมา ขาก็เมื่อยและอ่อนแรงอย่างที่สุดแล้ว คราวนี้ก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ตั้งนาน เหน็บกินแล้ว เดินยังไม่ทันถึงสองก้าว ขาก็อ่อน ล้มลงไปกองอยู่ด้านข้างต้นลาเวนเดอร์ทั้งตัว

ในขณะที่เธอคิดว่าเธอคงจะล้มหัวทิ่มแน่ กลับตกลงไปอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นอีกครั้ง

เธอยังอยู่ในอาการที่ตกใจจนใจหายใจคว่ำ มือคว้าไปโอกคอเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

เขายอมปล่อยให้เธอกอดอยู่อย่างนั้น แขนโอบเอวเธอไว้แน่นขึ้น มืออีกข้างโอบตรงข้อพับขาของเธอ อุ้มเธอไว้อย่างเงียบขรึม ก้าวเดินตรงไปทางคฤหาสน์หลัก

เข้าประตูคฤหาสน์หลักไปแล้ว ยามข้างประตูสองคนดูตกใจที่เย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่นเข้ามาด้วยตัวเอง

ตลอดทางเซี่ยชีหรั่นได้พูดไปหลายรอบแล้ว เธอไม่เป็นไร ปล่อยเธอลงมาเธอเดินเองได้ เย่บางคนยังคงเก๊ก ไม่พูดอะไร อุ้มเธอเข้ามาหน้าตาเฉย

ในเวลานี้ เซี่ยชีหรั่นโดนแอบสังเกตแล้ว รู้สึกอาย จึงต้องมุดหัวแนบอกเย่เชินหลินไว้

เย่เชินหลินสบายอารมณ์มาก และก็ลืมคิดถึงความที่ว่าผู้ชายควรเป็นใหญ่ของเขาไป ไม่รู้สึกว่าอุ้มผู้หญิงของตัวเองผิดตรงไหน

เซี่ยชีหรั่นโดนเขาอุ้มไปยังห้องนอนของเขา นับว่าวางเธอลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน แล้วเขาก็โทรไปหาพ่อบ้าน สั่งเขาให้ไปหาหมอแล้วเอายาพวกน้ำมันนวดคลายเส้นมา

พ่อบ้านทำงานได้รวดเร็วมาก เพียงครู่เดียวก็เอายาน้ำมันนวดคลายเส้นมาให้เย่เชินหลิน

รอเมื่อพ่อบ้านปิดประตูเดินจากไปแล้ว เย่เชินหลินมองดูเสื้อผ้าเซี่ยชีหรั่น พูดออกมาคำหนึ่งด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “ถอด”