สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 332

ตอนที่332 สาวใช้ตัวแสบ236

ในช่วงบ่ายเซี่ยชีหรั่นและจิ่วจิ่วพาหรงหรงออกไปเดินเล่นข้างนอกบ้าน หลังจากที่เดินเล่นชิกๆ ชิวๆ ไปจนถึงต้นไม้ขนาดเล็กที่ออกดอกบานสะพรั่งไปทั่ว จิ่วจิ่วก็หันไปเห็นรถสองคันจอดอยู่หน้าบ้านของเธอ

“ชีหรั่น! ดูนั่นสิ มีรถจอดอยู่ สงสัยคุณชายคงกลับมาแล้ว น่าจะใช่ งั้นเรารีบกลับไปกันเถอะ!”

เซี่ยชีหรั่นตกใจและมีความคิดฟุ้งซ้านเต็มไปหมด ทันใดนั้นจึงรีบหันกลับไปมองที่ประตูบ้าน แล้วก็พบว่ามีรถจอดอยู่จริงๆ ด้วย

โรงจอดรถที่บ้านเย่เชินหลินมีรถมากมาย ทุกครั้งเซี่ยชีหรั่นล้วนเห็นเขานั่งรถที่ไม่เหมือนกัน ดังนั้นรถที่เข้ามานี้จะเป็นรถของเย่เชินหลินไหม เซี่ยชีหรั่นก็ไม่แน่ใจมาก

แต่เธอรู้ว่าถ้าเขาไม่อยู่ในนั้น รถคันนี้ต้องเข้ามาไม่ได้แน่นอน ดังนั้นเขาต้องอยู่ในนั้นแน่ๆ

“เธอจะโง่หรือไงกัน? คิดถึงเขาตั้งหลายวัน ตอนนี้เขาก็กลับมาแล้ว ทำไมยังนิ่งเฉย ไม่ไปต้อนรับเขา ล่ะ บอกเขาไปสิว่าเธอคิดถึงเขามาก?”จิ่วจิ่วผลักเซี่ยชีหรั่น แล้วบอกให้เลิกมโนสักทีเหอะ

ทุกๆ วัน เธอก็จะรอว่าเมื่อไหร่เย่เชินหลินจะกลับมาหาเธอ

เขาจะปรากฏต่อหน้าเธอด้วยวิธีแบบไหน ตอนที่เขาเห็นเธอ สีหน้าเขาจะเป็นยังไง เป็นโกรธหรือเป็นเยาะเย้ยเธอ หรือจะเป็นเย็นชาเหมือนปกติ

เธอคิดว่า หลังจากที่เจอกันอีกครั้ง ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เธอจะบอกความจริงกับเขา เธอยังรอเขาเสมอ ทุกวินาทีและทุกลมหายใจ

แต่ทำไมกันน่ะ ตอนที่เขากลับมา เธอกลับนิ่งเฉย ไม่พูดไม่จา ไม่ทำเหมือนอย่างที่คิดไว้ตอนแรก หัวใจของเธอเต้นตุบตับๆ ผิดปกติ หน้าแดงก่ำราวกับลูกตำลึง

เซี่ยชีหรั่น เธอกล้าหาญหน่อยสิ ถ้าเธอไม่ไปต้อนรับเขาต้องคิดว่าเธอไม่ดีใจที่ได้เห็นเข้าแน่นอน

เธอพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมด สูดหายใจเข้าลึกๆ ฝากหรงหรงไว้กับจิ่วจิ่วแล้วตรงกลับไปที่บ้าน

ใกล้แล้ว! เธอกำลังได้พบเขาแล้วนะ

จริงๆ แล้ว เธอกับเขาแยกจากกันไม่นาน แต่ทำไมเธอรู้สึกเหมือนจากกันเป็นปีเลย

เซี่ยชีหรั่นหยุดห่างจากรถประมาณ 4 - 5 เมตร แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปแบบสุภาพเรียบร้อย เพราะเธอคิดว่าเย่เชินหลินชอบผู้หญิงที่ดูมีสง่าราศี เธอเดินเข้าไปด้วยความมั่นอกมั่นใจไม่น้อย แต่ก็แอบกังวลใจนิดๆ ว่าถ้าเดินเร็วไป เดี๋ยวเขากับเพื่อนอาจจะแอบขำเธอก็ได้

หลังจากที่คนขับหยุดรถตรงหลังบ้าน ประตูรถเปิดออก มีมือยื่นมาเหนือประตูรถเพื่อป้องกันไม่ให้หัวชนประตู

เย่เชินหลินเดินลงมาจากรถ ขมุบริมฝีปากแน่น มันเป็นลุคที่ดูหล่อ มีราศีมาก ดูเหมือนว่าเธอพึ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรก

ใช่เขาจริงๆ ด้วย! หัวใจของเธอฟูฟ่อง เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วเธอก็รีบตะโกนออกไปว่า: “เย่…..คุณเย่ คุณกลับมาแล้ว? ฉันอยู่ตรงนี้ค่ะ”

เธอคิดว่าตัวเองตะโกนเสียงดัง แต่จริงๆ แล้วเธอตะโกนเสียงเบามาก เขาแทบจะไม่ได้ยินด้วยซ้ำ มองไปข้างในรถ เธอคิดว่า ในรถคงมีคนอยู่ซินะ หรือว่าจะเป็นแขกของเขา?

ต่อหน้าแขกของเขา เธอแสดงท่าทีดีอกดีใจ แบบเก็บอาการไว้ไม่อยู่จริงๆ และมันก็ไม่ควรจะเป็นแบบนี้

หลังจากที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่ว่าจะเดินออกมาดีหรือไม่ มีใครบางคนอยู่ในรถ เธอมองเข้าไปอย่างเต็มตาด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม

เซี่ยชีหรั่นยืนแข็งทื่อ และมองหน้าเย่เชินหลินด้วยความงงๆ จนพูดไม่ออก

เธอตั้งหน้าตั้งตาคอยให้เขากลับมา เมื่อไม่กี่วันมานี้ เธอเพ้อถึงเขาตลอดเวลา ซึ่งตอนนี้เขากลับมาแล้ว และเขาก็กลับมาพร้อมคู่หมั้นของเขา เธอรอคอยเขา….รอคอยเขา มันน่าสนุกนักใช่มั้ย? เธอไม่อยากจะเป็นคนอ่อนแอ ไม่อยากจะร้องไห้ แต่ก็ไม่รู้ทำไม อยู่ดีๆ เธอก็เริ่มสะอึกสะอื้นและน้ำตาก็ไหลออกมา

เธอคิดว่า เธอยืนอยู่ตรงนี้ เหมือนกำลังแสดงท่าทีประชดประชัน ดูเหมือนว่าไม่มีใครสนใจและจำเธอได้เลย ตอนนี้เธอกำลังเก็บความรู้สึกที่พร้อมจะระเบิดออกเอาไว้ ราวกับโดนตบหน้าเข้าอย่างจัง

ก่อนที่เขาจะหันหลังและเดินจากไป เขาได้ยินเสียงส้งหลิงหลิงพูดขึ้นว่า: “เอ๊ะ นั่นใช่น้องหรั่นรึเปล่าคะ? เซี่ยชีหรั่น มาเร็วๆ สิคะ เชินหลินกลับมาแล้ว ฉันก็กลับมาด้วย ไม่ได้เจอพี่ตั้งนานเลย! รีบมาให้เจอหน่อยสิ”

เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินรู้ว่าเธอยืนอยู่ตรงนี้ เธอไม่อยากจะต้อนรับเขาและคู่หมั้นของเขา แค่นี้เธอก็เจ็บปวดมากพออยู่แล้ว และขืนให้เขาเห็นว่าเธองุ่มง่ามเงะงะ ไม่เคารพตัวเองอีก เธอคงรับไม่ได้หรอก

ส้งหลิงหลิงรีบวิ่งเข้ามาหาเธอ ห่างกันเพียงไม่กี่เมตรเอง เซี่ยชีหรั่นจึงรีบวิ่งเข้ามาหยุดอยู่ใกล้ๆ กับเธอ

“ น้องหรั่น เชินหลินไม่อยู่ตั้งนาน คิดถึงพี่มั้ยคะ? ฮ่า ๆ ๆ ฉันก็คิดถึง ถึงเขาไม่บอกให้มา ฉันก็จะมาอยู่ดี ”

เย่เชินหลินยักคิ้ว ขมุบปากแน่น และก็ไม่ได้พูดอะไร

ส้งหลิงหลิงดึงแขนเซี่ยชีหรั่นไปหาเย่เชินหลิน แล้วพูดกับเขาว่า: “ดูสิ เซี่ยชีหรั่นเขินไปหมดแล้ว หน้าถึงได้แดงขนาดนี้”

เซี่ยชีหรั่นก้มหน้าเขินเล็กน้อย แล้วมองไปที่เย่เชินหลินอย่างใจเย็น มองไปที่คนที่เธอตั้งตารอคอย คิดถึงเขาทั้งวันทั้งคืน อยากเจอเขา แม้ว่าเขาจะไม่เคยรู้อะไรบ้างเลยก็ตาม แต่ตอนนี้เธอห้ามใจไว้ไม่อยู่แล้ว เธออาจคิดว่าเธอเก็บอาการเก่ง แต่ในนาทีนี้ เธอแทบอยากจะเอาหน้ามุดลงดินแล้วหนีไปไกลๆ เลย