สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 35

ตอนที่ 35 ฉันชื่อจิ่วจิ่ว

พ่อบ้านพาทุกคนไปยังห้องฟิตเนส เย้เชินหลินยังคงออกกำลังกายในตอนเช้าเหมือนทุกวัน

ครั้งนี้ที่เขาเช็ดเหงื่อ เขาใช้ผ้าเช็ดที่เป็นของจิ่วจิ่ว จิ่วจิ่วดีใจมาก จิ่วจิ่วยิ้มจนมองเห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง

“เธอชื่ออะไร?” เย่เชินหลินถามเธอ

“เอ๊ะ คุณชายเย่ คุณถามชื่อฉันเหรอ ฉันชื่อจิ่วจิ่ว เป็นเพราะฉันมีลักยิ้ม ดังนั้นพ่อและแม่ฉันจึงเรียกฉันว่าจิ่วจิ่ว”

“จิ่วจิ่ว น่าสนใจ” เย่เชินหลินกล่าว และหันไปพูดกับพ่อบ้าน “จากนี้อย่าปล่อยให้เธอทำงานหนัก”

“ทราบ คุณชายเย่!”

คำพูดที่ดูเรียบง่าย ทำให้พ่อบ้านรู้สึกสับสนเล็กน้อย แม้แต่จิ่วจิ่วเองก็ไม่รู้ว่าตนเองโชคดีอะไรแบบนี้

คุณชายเย่ไม่ใช่ว่าชอบเซี่ยชีหรั่นหรอกหรือ?

อย่างไรก็ตามจิ่วจิ่วรู้สึกว่าในเวลานี้คุณชายเย่ดีใจมาก จึงยิ้มออกมาและพูดจาไพเราะว่า “คุณชายเย่ขอบคุณ จริงๆแล้วฉันโอเคมาก ฉันไม่ได้ทำงานหนักอะไร แต่ว่าชีหรั่น เธอทำงานเหนื่อยทุกวัน คุณชาย สามารถให้ชีหรั่น...”

ใบหน้าของเย่เชินหลินนิ่งไปครู่หนึ่ง จิ่วจิ่วยังคงพูดต่อ เซี่ยชีหรั่นจึงกระตุกกระโปรงของเธอ และส่ายหน้าเบาๆ เพื่อส่งสัญญาณให้เธอหยุดพูด

ใบหน้าของพ่อบ้านก็ดูลำบากใจแต่ก็ยังพยายามยิ้มออกมาแต่ก็ไม่ได้น่าเกลียด

นี่แสดงให้เห็นว่าเขาถูกฟ้องต่อหน้าคุณชายเย่ มองไม่ออกจริงๆว่าเด็กน้อยคนนี้จะเป็นอย่างไรต่อ จิ่วจิ่วมีความกล้าหาญอะไรขนาดนี้

ดีที่คุณชายเย่ไม่พูดอะไร เพียงแค่เม้มริมฝีปากและเดินจากไป

สิ่งนี้คงจะบอกให้เข้าใจแล้วหรือไม่ว่าเขาไม่มีความคิดเห็นใดๆเกี่ยวกับวิธีการปฏิบัติต่อเซี่ยชีหรั่น