สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 361

ตอนที่ 361 สาวใช้ตัวแสบ265

หนึ่งล้าน เก่อต้าลี่ก็รู้สึกว่าเยอะไป

เขาสัญญากับแม่ยายในอนาคตไว้ว่าจะให้หกแสน ความจริงเขาไม่ได้ตั้งใจจะให้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีมากขนาดนั้น แต่เป็นเพราะเสียดาย

“ฉันจะอยู่กับคุณไปตลอดชีวิต ขอแค่หนึ่งล้านไม่เยอะหลอก ถ้าคุณไม่ตกลง หรือตกลงแล้วแต่ผิดสัญญา ฉันจะรู้สึกผิดหวังกับคุณมาก ฉันว่า คุณคงไม่ใช่เพราะรู้สึกเสียดายใช่ไหม” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างจริงจัง จริงๆแล้วไม่ใช่เธอแสดงละครไม่เป็น ถ้าเธออยากจะแสดง เธอแสดงได้ดีว่าส้งหลิงหลิงหลายเท่า

เธอจะรู้สึกผิดหวัง...........ผู้หญิงที่น่ารักคนนี้ กล่าวว่าเธอจะผิดหวังต่อเขามาก ถึงแม้จะไม่ใช่การเกี้ยวพาราสี เช่นนั้นเก่อต้าลี่ก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน อย่างไรก็ตามทันใดนั้นเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจเล็กน้อย

“ได้ ฉันรับปาก ก็แค่หนึ่งล้านไม่มีปัญหา ขอแค่คุณจริงใจต่อฉัน ต่อไปฉันจะให้คุณมากกว่านี้”

เซี่ยชีหรั่นยิ้มเบาๆ ยกนิ้วโป้งขึ้น ชื่นชมอย่างจริงใจ “ฉันชอบนิสัยที่ร่าเริงแบบคุณ ลูกผู้ชายจริงๆ ฉันเซี่ยชีหรั่นจะหา ก็จะหาผู้ชายแบบคุณ คืนนี้ฉันจะค้างที่นี่”

การสรรเสริญนี้ทำให้เก่อต้าลี่หลงทิศทางไปหมด ขณะที่คำพูดของเธอทำให้เขาเกิดอารมณ์ฮึกเหิมนอกจากนั้นยังเป็นแรงส่งเสริมความต้องการของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

มองไปบนใบหน้าของคนสวยที่ยิ้ม เก่อต้าลี่รู้สึกทนไม่ไหว โดยเฉพาะเธอบอกว่าคืนนี้จะค้างที่นี่ เขายังรออะไรอีก ทันใดนั้นก็กระพือเข้าจะจูบเธอ

ขณะที่เซี่ยชีหรั่นหลบไป ต่อว่าเขาว่า “คุณไม่เคยเจอผู้หญิงหรือไง ฉันบอกแล้วว่าคืนนี้จะค้างที่นี่ คุณจะรีบอะไร หรือจะให้ปล่อยให้ท้องเขาหิวแล้วทำอย่างนั้นกับคุณเหรอ”

“ที่นี่ไม่มีของกิน พวกเราทำก่อน ทำเสร็จฉันจะพาคุณไปทานข้าว” เก่อต้าลี่ก็ไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้น พูดจบก็กระพือเข้าจูบเซี่ยชีหรั่นอีกรอบ

“ฉันหิว ฉันหิวมากจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกของพวกเรา คุณจะให้ฉันทนหิวอย่างนี้เหรอ เรายังมีเวลาอีกตลอดชีวิตไม่ใช่หรือ คุณจะรีบอะไรขนาดนี้ แสดงว่าไม่เชื่อใจฉันใช่ไหม ไม่เชื่อใจก็แล้วไป ถ้าคุณจะขืนใจก็เข้ามาสิ ยังไงฉันก็สู้คุณไม่ได้อยู่แล้ว คุณก็อาศัยว่าตัวเองเป็นผู้ชาย ก็เลยรังแกผู้หญิงเช่นนี้ ช่างทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ” เซี่ยชีหรั่นทั้งงอนและปฏิเสธ พูดไปด้วยและบีบน้ำตาออกมาไหลออกมาทีละเล็กทีละน้อย　　

ความสามารถของเธอเช่นนี้อย่าว่าแต่คนรวยอย่างเก่อต้าลี่เลย คนที่เจอมามาก จากคนที่ไม่เคยแคร์หรือสนใจผู้หญิงอย่างเย่เชินหลินก็ยังต้องเอ็นดูเธอ

เก่อต้าลี่นึกขึ้นมาว่าถ้าเธอไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเขาจริงๆ คำพวกนี้พูดไม่ออก ทันใดนั้นความระวังของเขาก็ผ่อนคลายลงบ้างเล็กน้อย แต่อยากให้เขาพาเธอออกไปทานข้าวเดี๋ยวนี้ เขาก็ยังไม่ยอม

ไม่อยากเห็นเธอโกรธ ยิ่งไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ เก่อต้าลี่ยิ้มให้เธอเบาๆ เกลี้ยกล่อมเธอ “ที่รัก คุณอดทนหน่อยนะ ฉันใช้เวลาไม่นานก็ทำเสร็จแล้ว หลังทำเสร็จเราก็ไปทานข้าวกัน คุณอยากทานอะไรก็ได้ ฉันจะพาคุณไปที่โรงแรมระดับห้าดาว ทานในสิ่งที่คุณไม่เคยทาน ดีไหม”

ใบหน้าที่น่าเกลียดของเขาเข้าใกล้เซี่ยชีหรั่น ปากก็พูดว่าที่รัก อึดอัดจริง ๆ สำหรับเธอ

“ดีแน่นอน แต่ตอนนี้ฉันหิวมาก ถ้าคุณคิดว่าการออกไปทานข้างนอกมันเสียเวลามาก ถ้าเช่นนั้นฉันต้มบะบะหมี่สักสองถ้วยแล้วเรามาทานด้วยกัน ฉันรับรอง หลังทานอิ่มแล้วคุณอยากจะทำอะไรก็ตามสบายเลย”

เซี่ยชีหรั่นมองนาฬิกาบนกำแพง ตอนนี้เกือบหกโมงยี่สิบแล้ว ถ้าถึงสองทุ่ม เธอไม่โทรหาเย่เชินหลิน เขาจะรู้ไหมว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย สมมุติว่าเขารู้ว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย แล้วเขาจะมีวิธีช่วยเธอไหม

เขาอยู่ตงเจียง แต่เธออยู่หลินเจียง ถ้าขับรถก็ต้องใช้เวลาประมาณสามถึงสี่ชั่วโมง เขาจะช่วยเธอได้ไหม เธอไม่แน่ใจจริงๆ แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็ต้องถ่วงเวลาไว้ให้นานที่สุด ได้หนึ่งนาทีก็ยังดี ถ้าไม่ถึงวินาทีสุดท้าย เธอจะไม่ทำอะไรโดยประมาท

“ขอแค่เวลาต้มสิบนาที กินอีกสิบนาที แค่สี่สิบนาทีคุณจะไม่ยอมให้ฉันเลยหรือ” เซี่ยชีหรั่นขอร้องเขาด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน

เก่อต้าลี่ก็ยังไม่ได้ทานข้าวเหมือนกัน คิดๆก็แค่สี่สิบนาทีเอง ยังได้กินบะหมี่ที่คนสวยต้ม เช่นนั้นก็รออีกแปะละกัน เธอมักจะว่าเขาไม่มีน้ำใจ

“รีบไปสิ อย่าจงใจฆ่าเวลา ฉันไม่ใช่คนที่จะมาหลอกกันง่ายๆนะ”

ขณะที่เซี่ยชีหรั่นลุกขึ้น หันไปยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน พูดเบาๆ “ฉันจะกล้าหลอกคุณได้อย่างไร คุณเป็นท่านประธานเก่อนะ คนที่เป็นเจ้านายย่อมฉลาดกว่าทุกคน”

เก่อต้าลี่พอใจในคำยกยอของเธอเป็นอย่างมาก ไม่เร่งเธออีก เอนตัวลงบนโซฟานั่งกระดิกขา ในใจคิด หลังจากกินบะบะหมี่ที่คนสวยต้มเสร็จ ค่อยกินคนสวยต่อ นี่เป็นเรื่องที่สวยมากที่สุดในโลก

แต่เซี่ยชีหรั่นไม่ได้สบายใจเหมือนเขา ทุกวินาที เธอเครียดมาก

เธอมองไปที่ประตูรักษาความปลอดภัย ชั่งน้ำหนักความเป็นไปได้ของการวิ่งหนี เกรงว่าจะถูกจับกลับมาก่อนที่จะวิ่งไปที่ประตู ถึงเวลานั้นเขาจะไร้ความปรานีแน่นอน

“ต้าลี่ บะบะหมี่อยู่ไหน” เซี่ยชีหรั่นยืนถามในห้องครัว ที่จริงเธอเห็นบะบะหมี่แล้ว

ต้าลี่.......เธอเรียกเขาต้าลี่ เก่อต้าลี่กำลังดีใจ ลุกขึ้นจากโซฟา ไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องครัวแล้ว ช่วยเธอหยิบบะบะหมี่ลงมาให้เธอ

“แก๊สของคุณฉันใช้ไม่เป็น คุณมาช่วยฉันหน่อย” เก่อต้าลี่เพิ่งจะเดินถึงห้องรับแขก เซี่ยชีหรั่นก็เรียกเขา

เธอพยายามทุกวิถีทางเพื่อถ่วงเวลา ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการต้มบะบะหมี่

ในช่วงเวลาที่ต้มบะบะหมี่เก่อต้าลี่ถูกเธอเรียกใช้ไปมา ยังรู้สึกว่าเธอช่างเหมือนภรรยาของเขาจริงๆ อย่าพูดถึงว่ามีความสุขมากขนาดไหน ไม่มีการเร่งเธออีกเลย แน่นอน นี่คือผลที่เซี่ยชีหรั่นต้องการ ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมากที่สุด และรู้สึกว่าเธอจะไม่หนี

เซี่ยชีหรั่นเห็นเก่อต้าลี่เชื่อฟังทำตามที่เธอสั่ง ในใจรู้สึกสงสารเขา จริงๆแล้วเขาก็น่าสงสารนะ ถ้าเขามีหน้าตาเหมือนผู้ชายธรรมดาทั่วไป เขาอาจจะไม่ทำเรื่องพวกนี้ก็เป็นได้

คิดเช่นนี้แล้ว เธอรู้สึกผิดที่หลอกเขาเช่นนี้